Sorry, u heeft inderdaad gelijk wat betreft die €450. Dit komt uit op €300 of niet? Nu ik er nog langer of na ga denken begin ik spontaan te stuntelen met de cijfers in mijn hoofd. Moest er inderdaad even over nadenken.

Ja, u zou kunnen stellen dat de auto u uiteindelijk maar € 150,00 heeft gekost. Door de actie van de gemeente is de opbrengst ongedaan gemaakt en kost de auto u weer de oorspronkelijke € 300,00.

Dit ben ik absoluut niet met je eens, en kan er slecht tegen dat je veel mensen als hangmat bestempeld. Alle nederlanders hebben recht op een bestaansinkomen, vele van deze mensen hebben er zelf ook jaren voor krom gelegen. En ook ik weet dat er profiteurs tussen zitten, maar je kunt hier niet iedereen over één kam scheren. Niet iedereen ziet de bijstand als een hangmat. Ik denk persoonlijk dat 75% van de mensen die in de bijstand zitten zorgen hebben. Vaak meer zorgen, dan iemand met een baan. Het eindeloos solliciteren zonder respons, de financiën die gedaalt zijn, frustraties, stress, maar vergeet vooral ook niet in te leven naar de reden waardoor iemand er in is gekomen. Zelf heb ik altijd in de horeca gewerkt, we waren 2 verdieners en wouden het huis verbouwen. Het leek ons beter dat ik een jaar zou stoppen met werken zodat ik de coördinatie op me kon nemen, en thuis was voor bouwvakkers met vragen. Ik was zelf ook best wel handig en had wel goed technisch inzicht, dus het zou de verbouwing alleen maar versnellen. We hadden het altijd erg goed wat betreft ons inkomen. Maar 2 maand nadat ik ontslag heb genomen om thuis bij de verbouwing te blijven is een kleine frustratie uitgelopen in een (zware) huiselijk geweld situatie. De koopwoning stond volledig op naam van mijn ex-partner, en we hadden geen samenlevingscontract of wat voor contract dan ook opgesteld omdat ik er nooit zo bij stil had gestaan dat ik geen rechten meer zou hebben als hij me aan zou geven dat ik er uit moest. Ik had ook nooit verwacht dat dat zou gebeuren, want als je elkaar 14 jaar kent, lief en leed hebt gedeelt en samen een kind heb verwacht je niet. En dat ik zo van de ene op de andere dag op straat zou kunnen komen te staan. Maar ik ben dus diezelfde avond nog met zwaar lichamelijk letsel op straat komen te staan. Of misschien kan ik beter zeggen: komen te liggen. Ik ben bloedend, en buiten bewustzijn het huis van mijn ex uitgesleept en kwam weer bij bewustzijn buiten bij de voordeur. Ik wou opstaan, maar vervolgens bleek dat ik niet meer kon lopen, dus moest me al over de grond slepend verplaatsen, want we woonden aan de rand van een wijk. Ik keek uit over de weilanden en wist dat niemand me daar snel zou vinden in de berm. Mijn huissleutels waren al van de sleutelbos gehaald, maar nadat iemand die met de hond aan het wanelen was me gevonden had, en medische hulp heeft geregeld ben ik tijdelijk die nacht bij mijn ouders thuis terecht gekomen, gelukkig hadden mijn ouders opgepast op het moment van de mishandeling, en was mijn zoontje daar al. De volgende dag bleek het slot veranderd te zijn, en ik kreeg een telefoontje dat wij niet meer welkom waren, en konden ook niet meer bij onze spullen. Ik was gemachtigd tot zijn rekening, alleen hadden geen gezamelijke rekening. Zelf had ik geen spaargeld op de rekening, en de pinpas waarmee ik gemachtigd was tot zijn rekening werd die zelfde dag nog geblokkeerd. Politie kon niets voor me doen, daklozenopvang zat vol, woningbouwvereniging kon niets voor me doen zolang ik geen inkomen had, en ik kon geen inkomen krijgen omdat ik geen woonadres had. Ik kon me in eerste instantie niet eens uitschrijven omdat ik geen vervangend woonadres had, maar uiteindelijk is het na 2,5 maand toch gelukt doordat mijn ex een onderzoek in had laten stellen door de sociale recherche. Ik kwam in een visuele cirkel terecht. Ik had geen inkomen - dus geen woning & ik geen woning - dus kon geen inkomen krijgen. Ik had frequent contact met 32 organisaties & specialisten. Ik praat hier van instanties zoals veilig thuis, slachtofferhulp, daklozeninstellingen, gemeentes, politie & justitie, juridisch loket, maatschappelijk werk, jeugdzorg, medisch specialisten en ga zo maar door. Naast dat ik door mijn letsel niet in staat was om te werken, had ik ook gewoon geen tijd om te werken, want ik had al moeite om alle afspraken & papier zaken met de instanties etc rond te krijgen, want er zat o.a. een rechtzaak aan te komen, maar ook moest ik een woning gaan zoeken, een inkomen proberen te regelen, slaapadressen gaan zoeken voor de aankomende nacht etc . In het begin beloofden de instanties me gouden bergen. Het belangrijkste volgens hun was dat ik rust probeerde te krijgen, en de contacten goed onderhield met de instanties. Mijn zoon is uiteindelijk tijdelijk bij mijn ouders in gaan wonen, en ik heb 8 maand lang rond gezworven en geslapen bij vele familieleden/vrienden/auto's etc. Maar er was geen instantie die me kon helpen, er was niemand waar ik me in mocht schrijven, en na het ingestelde onderzoek mocht ik van de sociale recherche niet meer dan 3 nachten per week op één lokatie blijven slapen, anders zouden die mensen verplicht worden me daar in te schrijven. En dat wouden de mensen om mee heen niet, dus je word er door hun zelf wel uitgezet met de mededeling dat je volgend week weer van harte welkom bent, maar dat ze het toch niet aan durven doordat mijn achterstanden in de rekeningen bijv al op begonnen te lopen, of omdat ze dan zelf gekort zouden worden door de bijstand. Uiteindelijk ben ik er psychisch nog zwaarder aan onderdoor gegaan dan dat ik mijn lichamelijke letsel had ervaren. Sinds oktober wonen we dan ook pas in een heeeeeel klein huisje, of naja huisje.. We slapen en leven in dezelfde ruimte, onze douche word door middel van een douchegordijn gescheiden van het keukenblok, maar deze huurbaas wou mij als enige wel een kans geven om me eerst in te laten schrijven op dat woonadres, zodat ik vanaf dat moment een uitkering aan kon vragen & schuldhulp kon gaan zoeken. Maar ik had een meevaller bij de belastingdienst en kon de meeste achterstanden zelfstandig wegwerken hiermee. Toen heb ik besloten dat ik het zelf op zou lossen, en hier pas weg zou gaan als er geen minteken voor mijn rekeningoverzicht stond. Ik doe er werkelijk alles aan om weer terug te keren in de maatschappij, maar ondertussen moet ik wel ook even 8 maand ellende oplossen, en ik sta nog steeds onder een psychiater, onder medisch toezicht en zit in een re-intergratiecursus. Maar ondanks dat werk ik er hard aan mezelf omhoog te trekken, omdat ik me geen 24 uur per dag zorgen wil maken. Over het solliciteren, je situatie, je financiën, je toekomst, je kinderen. Ik heb inmiddels een parttime baan, maar verdien nog te weinig om uit de bijstand te komen, voor het grootste deel betaal ik mijn eigen kosten voor het bestaansonderhoud, en krijg maandelijks nog een aanvulling van max. €250. Ik zit dus niet in mijn hangmat, al weet ik ook best wel dat er wel mensen tussen zitten die het als hangmat gebruiken. Hier in het dorp kun je ze ook met je neus aanwijzen. Vergeet alleen niet dat er ook een hele groep mensen is die het graag anders had willen zien, en wel graag wil werken. Alleen werken word tegenwoordig ook niet meer voor iedereen beloond, en dat demotiveert ook bij de mensen. Als sommigen weer een 0 uren contract krijgen, en als het inkomen dan (eenmalig) boven bijstandsniveau uitkomt, dan word de uitkering al beeindigd. Mocht je in de maanden daarop weer onder bijstandsniveau uitkomen, dan moet je dus je uitkering opnieuw aanvragen, al die cursussen etc opnieuw gaan volgen, heb je weer eerst 28 dagen aanlooptijd blablabla. Uiteindelijk heeft die persoon dan pas bijna 2,5 maand later de uitkering weer rond. Dat is dus de groep die zijn best doet, en het minste te besteden hebben. Heb je je wel eens voorgesteld hoe die groep mensen zich voelt? Als je fulltime werkt dan stopt je werk (meestal) op het moment dat je het kantoor, de fabriek of waar dan ook uitloopt. Die mensen komen thuis, gaan gezellig tafelen, 's avonds hebben ze tijd om te relaxen en ze hebben geld om leuke dingen te doen, maar alleen weinig tijd om geld uit te geven. Deze groep kan soms het gevoel krijgen dat ze in een sleur zitten, maar die huppelen wel door en kunnen hun rustmomenten pakken. Iemand die in de bijstand zit moet zoeken naar sollicitaties, brieven typen, krijgen vaak financiële problemen, gaan zichzelf in de weg lopen thuis, als er de hele dag geleefd word in een huis word het huis ook een stuk sneller rommelig en vies, gaan elkaar in de weg lopen, gaan er psychisch aan onderdoor, sommigen krijgen klachten als hoofdpijn, vermoeidheid en stress. Die groep mensen die het niet als hangmat wil gebruiken, en die voordat ze in de bijstand kwamen ook vaak een hogere levenstandaard hebben gehad die doen misschien wel harder hun best, en solliciteren misschien wel ver, ver, ver boven de grens die je moet halen aan sollicitaties per maand. Deze mensen hebben vaak net een iets duurdere auto, hogere maandelijkse lasten, duurdere telefoonabonnementen die niet op te zeggen zijn, lidmaatschappen, duurdere woningen etc. Die groep mensen wil echt niet in de bijstand blijven geloof me maar, maar die groep mensen wil zijn auto ook niet in de eerste maand moeten verkopen om vervolgens het geld bij de bijstand in te leveren. Want die groep mensen hopen er stilletjes op dat er de volgende dag een uitnodiging voor een sollicitatie op de deurmat valt. En hoe kom je op het werk als je de auto verkoopt? Daarnaast word er vanuit de bijstand verwacht dat je spaart voor zaken als wasmachines etc. Bij ons in de gemeente word er bijna zo goed als niets meer vergoed. Ik zat nog geen 3 jaar op bijstandsniveau dus ik had nergens geen recht op, ook mijn gemeente heeft me in die 8 maand niet willen helpen om een woning te krijgen, door borg te betalen of een voorschot toe te kennen, want ik was immers geen inwoner meer van hun gemeente, ik woonde in letterlijk in niemandsland.

Maar nu typ ik hier licht gefrustreerd mijn situatie omdat ik het gevoel heb dat ik (net zoals vele anderen) als profiteur word aangekeken door veel mensen, mensen die zich er niet eens iets bij voor kunnen stellen hoe het zou zijn om zo te leven, mensen waar ik wel graag mee zou willen ruilen. Vergeet niet dat er veel mensen zijn met hun eigen verhaal, en individuele problemen hebben. En als je nog geen problemen had op het moment dat je de bijstand in kwam, dan duurt het vaak niet zo lang voordat ze het wel krijgen. Want de bijstand is niet meer dan een bloedzuiger, die je vele mensen het leven kapot maakt. En niet zo zeer omdat de inkomsten nu zo slecht zijn. Want als je minimaal durft te gaan leven, valt het best te doen, mits je geen schulden hebt dan. Maar meestal ontstaan die dan wel in de begintijd van je bijstand. doordat men o.a. de duurdere telefoonabonnementjes, sportschool en dergelijk iets niet kan opzeggen.

Normaal zou ik zeggen, gooi er wat witregels tegenaan dan wordt het allemaal wat leesbaarder, maar helaas is dat bij reacties niet mogelijk.

het klopt niet wat Frans zegt. 

Als iemand regelmatig spullen verkoopt via marktplaats of rommelmarkt bv. dan kan dat als handel gezien worden. Maar als je eigen spullen verkoopt (vaak ook noodgedwongen) tegen lager bedrag dan je het zelf hebt aangeschaft, dan is het juist een waardedaling van je boedel e.d. dus geen winstgevende verkoop. Kan dan niet gekort worden op je bijstand.

Ik weet niet hoelang truusie haar auto in bezit heeft gehad, maar denk dat duidelijk mag zijn, dat de aanschafprijs duurder was dan de sloopprijs. 

Het doet er niet eens toe wat ze met het geld heeft gedaan wat ze ervoor gekregen heeft.

Frans zegt dat hij mensen kent die 10 euro gekort zijn omdat ze dat gewonnen hebben met de staatsloterij. Winst uit loterij kan wel gezien worden als inkomen. Maar in dit geval , was bezwaar wel degelijk zinvol, omdat het lot waarmee ze deelgenomen hebben, al duurder was dan de prijs die gewonnen is. Dus geen winst....

Maar dan nog, zelfs als ze 5000 gewonnen hadden. Dan had gemeente moeten kijken naar het vrij te laten vermogen van deze mensen. Voor alleenstaande is dat € 5920 euro voor een stel is dat € 11.840 . Vervolgens wordt er gekeken naar wat je vermogen was voor de gewonnen prijs ontving, of je schulden hebt (die worden afgetrokken van vermogen) . Als dit lager is dan 920 (voor een alleenstaande) of lager dan 6.840 euro, kan gemeente dit niet zomaar korten op de bijstand. Wel wordt je gegistreerd vermogen dan omhoog bijgesteld. 

Net zoals crowdfunding voor bv. een aangepaste tweedehands auto. Dit mag, onder voorwaarden (per gemeente andere voorwaarden) meestal is een voorwaarde, dat je het geld niet op eigen rekening ontvangt en ook niet daadwerkelijk zelf kan uitgeven.  Wel is het belangrijk dat de waarde van hetgeen waarvoor je crowdfunding doet, niet hoger is dan vrij te laten vermogen. Bij een aangepaste auto wordt er een uitzondering gemaakt vaak (niet meegeteld bij vermogen) omdat dit een noodzakelijk hulpmiddel is i.v.m. ziekte of handicap. Dan wordt hij bv. ook niet meegeteld bij bepaling kwijtschelding gemeentelijke belastingen e.d. 

En dat bijstand een vangnet is...tja, dat zou het moeten zijn. Helaas belanden steeds meer mensen voor eeuwig in de bijstand. Helemaal nu de participatie wet is ingevoerd en er steeds meer mensen met een arbeidshandicap in de bijstand belanden. 
Maar bijstand houdt niet in dat men niks meer mag. Gelukkig heb je dan ook nog allerlei regelingen en rechten ! 

het klopt niet wat Frans zegt. 

Als iemand regelmatig spullen verkoopt via marktplaats of rommelmarkt bv. dan kan dat als handel gezien worden. Maar als je eigen spullen verkoopt (vaak ook noodgedwongen) tegen lager bedrag dan je het zelf hebt aangeschaft, dan is het juist een waardedaling van je boedel e.d. dus geen winstgevende verkoop. Kan dan niet gekort worden op je bijstand.

Ik weet niet hoelang truusie haar auto in bezit heeft gehad, maar denk dat duidelijk mag zijn, dat de aanschafprijs duurder was dan de sloopprijs. 

Het doet er niet eens toe wat ze met het geld heeft gedaan wat ze ervoor gekregen heeft.

Frans zegt dat hij mensen kent die 10 euro gekort zijn omdat ze dat gewonnen hebben met de staatsloterij. Winst uit loterij kan wel gezien worden als inkomen. Maar in dit geval , was bezwaar wel degelijk zinvol, omdat het lot waarmee ze deelgenomen hebben, al duurder was dan de prijs die gewonnen is. Dus geen winst....

Maar dan nog, zelfs als ze 5000 gewonnen hadden. Dan had gemeente moeten kijken naar het vrij te laten vermogen van deze mensen. Voor alleenstaande is dat € 5920 euro voor een stel is dat € 11.840 . Vervolgens wordt er gekeken naar wat je vermogen was voor de gewonnen prijs ontving, of je schulden hebt (die worden afgetrokken van vermogen) . Als dit lager is dan 920 (voor een alleenstaande) of lager dan 6.840 euro, kan gemeente dit niet zomaar korten op de bijstand. Wel wordt je gegistreerd vermogen dan omhoog bijgesteld. 

Net zoals crowdfunding voor bv. een aangepaste tweedehands auto. Dit mag, onder voorwaarden (per gemeente andere voorwaarden) meestal is een voorwaarde, dat je het geld niet op eigen rekening ontvangt en ook niet daadwerkelijk zelf kan uitgeven.  Wel is het belangrijk dat de waarde van hetgeen waarvoor je crowdfunding doet, niet hoger is dan vrij te laten vermogen. Bij een aangepaste auto wordt er een uitzondering gemaakt vaak (niet meegeteld bij vermogen) omdat dit een noodzakelijk hulpmiddel is i.v.m. ziekte of handicap. Dan wordt hij bv. ook niet meegeteld bij bepaling kwijtschelding gemeentelijke belastingen e.d. 

En dat bijstand een vangnet is...tja, dat zou het moeten zijn. Helaas belanden steeds meer mensen voor eeuwig in de bijstand. Helemaal nu de participatie wet is ingevoerd en er steeds meer mensen met een arbeidshandicap in de bijstand belanden. 
Maar bijstand houdt niet in dat men niks meer mag. Gelukkig heb je dan ook nog allerlei regelingen en rechten ! 

"Veel mensen beseffen niet dat bijstaand een vangnet is, geen hangmat." Het verwordt slechts tot een 'hangmat' zodra men zelfmoord wenst te begaan...

Je beschuldigt Frans56 terwijl jezelf net zo goed rare kreten gebruikt. Een kerker is toch heel wat anders dan leven van een bijstandsuitkering.

@pieterwolters: Als u dacht dat het woord "kerker" letterlijk bedoeld was bent u misschien niet zo goed in de Nederlandse taal.

Ja helemaal bij ons in het dorp is een auto geen overbodige luxe. Werkgelegen binnen een straal van 15 km is er bijna niet, en de eerste bus rijd hier om 6:50 uur en zal er minimaal een half uur over doen om in een grotere stad met meer werkgelegen te komen.
Ik heb zelf in het verleden ook fabriekswerk gehad, maar als ik de vroege dienst had zou ik 40 minuten te laat op het werk zijn als ik met de bus zou gaan. Tijdens mijn late dienst kon ik niet meer met de bus thuis komen, en als je nachtploeg had zou je er 's avonds anderhalf uur van te voren al zitten als je afhankelijk zou zijn van bus. Want om 20:50 uur vertrekt de laatste bus uit het dorp. Ik zou dan om 21:30 al op het werk moeten gaan zitten terwijl mijn dienst dan pas om 23:00 uur zou beginnen.
Ik heb altijd een auto gehad, en bij ons in het dorp kun je haast niet zonder als je werk zoekt en op tijd op je werk wilt zijn. Of je moet tenminste 15 km fietsen. Deze auto kost mij maar €12 belasting in de maand, en €23 verzekering. Daarnaast heb ik een sim only abonnement waarbij ik voor €10 onbeperkt kan bellen en smsen. Als ik dan zo om me heen hoor dat mensen abonnementen hebben afgesloten voor €50 per maand etc. dan moet het ook mogelijk zijn om een auto op naam te hebben. In principe kan iedereen natuurlijk zelf bepalen hoe ze de bijstandspremie willen uitgeven, nadat de woonkosten, verzekeringen etc betaald zijn blijft er leefgeld over die je toch wel enigszin zou moeten kunnen uitgeven aan dingen die jezelf het belangrijkste vind.
Maar bij ons in de gemeente doen ze wel vaker moeilijk. Bij de aanvraag van de uitkering werd gezegd dat ik veel te veel tankte. Maar dat was mijn enigste mogelijkheid om bij mijn zoon te komen, en dit heb ik wel moeten lenen bij vrienden dus heb niets te veel gereden. Maar er is wel een aantekening in het systeem gezet dat ik aankomend jaar nog een keer op een steeksproefsgewijze manier een uitnodiging zou krijgen om bankafschriften van 3 maand te laten zien om te kijken of ik niet weer te veel had getankt. Dat gaat ook werkelijk nergens over. Een ander gaat naar de kapper, en ik laat mijn haar door mijn vriendin knippen omdat het van mij niet zo duur hoeft, en liever heb dat het een keer iets fout gaat. Ik maak verder geen gebruik van voedselbanken, bijzondere bijstand, kleding of goederen via hulplenende instanties, dus zolang ik netjes mijn rekeningen betaal, regelingen voor mijn nog openstaande schuld aflos, eten, kleding, sportclubjes etc zelf van mijn uitkering betaal vind ik dat ik ook het recht heb om zelf te beslissen hoe ik het restant wil besteden. Tegenwoordig pin in een standaardbedrag elke maand wat ik gebruik voor leefgeld, benzine & boodschappen, op deze manier is het helemaal niet meer zichtbaar hoe ik het uitgeef en kunnen ze er ook geen commentaar over geven.

Dat klopt inderdaad, en die grens ligt per gemeente anders. In de grotere gemeenten (stad) bij ons in de buurt ligt het vrij te laten vermogen op €500 euro voor een auto. Omdat het in onze gemeente (kleine dorpjes, beperkte bustijden & geen treinstation in mijn dorp) lastiger was om met het openbaar vervoer op het werk te komen, geld in onze gemeente een vrijlating van het vermogen van €1500. Dit kan ik me nog herinneren dat dit mede werd gedeelt bij de cursus rechten en plichten. We samen met personen uit diverse gemeenten bij elkaar, maar elke gemeente had zo weer eigen regeltjes.