Wat een nare vader.
Hij weet dus dat het een waardevolle armband is (erfstuk) en wil het toch niet
terug geven.
Dat het meisje van 4 jaar het niet wil terug geven is logisch, het glimt en blinkt.
De moeder wilde het in eerste instantie dus wel teruggeven en begreep de
situatie.
Ik denk dat de moeder zich laat ondersneeuwen door de vader en dat ze ingefluisterd is dat ze absoluut niet toe moet geven aan TS, maar dat eigenlijk wel zou willen.
Ik zou voorstellen om (met de moeder en het vriendinnetje) naar de drogist te gaan en een mooi armbandje uit te zoeken. Daar hangen de schappen vol met armbandjes, kettinkjes en oorbelletjes met steentjes. Die zijn niet zo heel duur en daar zal het vriendinnetje ook blij mee zijn.

In ieder geval moeten ouders leren grenzen te trekken. Geen mooie armbandjes meegeven naar school want dat vraagt om jalouzie en wat daar allemaal van komt. Daarbij moeten ouders meer samenwerken als er iets per ongeluk mis gelopen is. Dus gewoon het bandje teruggeven, de tijd heelt alle wonden.
Maar, waar het om gevoelens gaat laten mensen merkwaardigerwijs graag een ander beslissen waarmee de kluwen van drijfveren die tot een bepaalde keuze/beslissing geleid hebben niet ontward wordt en het hele kinderverhaal weer opnieuw begint.

Als die vader van het andere meisje zo onredelijk is (uit hebzucht) zou ik de school inschakelen en als dat niet lukt, de politie. Waarschijnlijk zal de moeder van het meisje het niet zover willen laten komen en het arbandje terug geven. Elk redelijk denkend mens weet dat het gewoonweg onbeschoft is om het niet terug te geven.

Het blijfteen kwestie van fatsoen en eerlijkheid, hoe kan je de kinderen zoiets kwalijk nemen, dit is ge een verkeerde opvoeding geven door het niet op te lossen.

Misschien een rare suggestie, maar lukt het niet om de kinderen er samen uit te laten komen ? Uw dochter die zegt tegen haar vriendinnetje dat ze haar armbandje terug wil.
Als ouder heb ik vroeger meegemaakt dat er ook dingen geruild waren tussen kinderen. Bij het aangeven dat de ruil niet akkoord was voor ons als ouders was de volgende dag de ruil altijd weer ongedaan gemaakt.
We proberen overigens altijd te voorkomen dat er waardevolle spullen mee naar school worden genomen.
Kinderen zijn soms onnavolgbaar, maar als volwassenen kunnen wij van kinderen vaak nog veel leren van ze qua omgangsvormen.
Heel veel succes in ieder geval en hoop dat het snel is opgelost.

Is het niet gewoon zo dat een kind van 4 handelingsonbekwaam is? De overeenkomst die zij is aangegaan met haar vriendinnetje is volgens mij gewoon te vernietigen door ouders. Hierdoor ontstaat er een plicht de armbandjes weer terug te geven over en weer. Doet zij dit niet, zou je dit in rechte kunnen afdwingen, lijkt mij.

@lysica, dat klopt, er moet dan een civielgerechtelijke procedure gestart worden, is al eerder gezegd hier. Prettig is dat natuurlijk niet, de beste oplossing zou zijn als die ouders van het andere meisje een beetje wijs worden en die armband gewoon teruggeven, desnoods in ruil voor een of ander bling bling armbandje. Kinderen zijn vaak blij met alles wat schittert en blinkt.

Uit het verhaal krijg ik niet de indruk dat de vader van het andere meisje ter goeder trouw handelt, het klinkt alsof hij niet meer voorbij de dollartekens in zijn ogen kan kijken.

Maar misschien een rare vraag: oma die het armbandje gegeven heeft wilde toch zonodig dat uw dochter dit armbandje naar school droeg? (Terwijl u, heel verstandig, daar bezwaren tegen had). Wat is erop tegen om het probleem bij oma neer te leggen? Laat ZIJ het maar oplossen!

Geen goed voorbeeld dat de ouders aan dit kind geven. Ben benieuwd hoe ze zich zal ontwikkelen als ze leert dat je elk voordeeltje moet grijpen, ook als het je eigenlijk niet toekomt.

Helaas, gewoon menselijk kontakt werkt blijkbaar niet,dus dan maar anders.

minderjarige is handelsonbekwaam, dus VERNIETIGBAAR.
zie artikel 32 Boek 3 van het Burgerlijk Wetboek
Volgens artikel 1:234 BW zijn minderjarigen handelingsbekwaam, mits zij met toestemming van hun wettelijke vertegenwoordiger handelen en voor zover de wet niet anders bepaalt.

Ik zou dus die ouders sommeren, de handeling terug te draaien, of anders.. de gevolgen van een rechtszaak accepteren.

sylli schreef op donderdag 17 mei 2012, 18:51:
En ja hoor, toen ze uit school kwam had ze een ander armbandje om, zo'n rubberen bandje met van die plastic zilverkleurige bedeltjes. Ze had haar zilver/gouden armbandje geruild met een klasgenootje.

@koekeloer, dit is een kadootje van de oma van het meisje. Ook al is de waarde haar daarvan nu nog niet duidelijk, later als oma er niet meer is kan dat nog heel veel gevoelswaarde geven.
Verder staat de waarde van de twee armbandjes niet in verhouding tot elkaar, die andere ouders moeten niet zo kinderachtig doen en dat kostbare armbandje teruggeven.

Ik hoop dat we van silly nog horen hoe het is afgelopen.

zoekster schreef op donderdag 17 mei 2012, 20:32: Ik zou aangifte doen van diefstal. Het armbandje is van uw kind en dat kinderen van 4 met elkaar ruilen stelt helemaal niets voor. Belachelijk overigens zoals die ouders reageren. Onbestaanbaar. Heeft u een bon van het armbandje? Dan staat u helemaal sterk.

koekeloer schreef op maandag 21 mei 2012, 13:30:

sylli schreef op donderdag 17 mei 2012, 18:51:
En ja hoor, toen ze uit school kwam had ze een ander armbandje om, zo'n rubberen bandje met van die plastic zilverkleurige bedeltjes. Ze had haar zilver/gouden armbandje geruild met een klasgenootje.

Uw dochtertje heeft het geruild omdat ze het andere armbandje zo mooi vond. De situatie is dus nu zo, dat alletwee de meisjes blij zijn met de armbandjes die ze nu hebben. En verdrietig zullen zijn bij terugruilen.
Waarom laat U het niet zo zoals het nu is? Voor de kinderen speelt waarde geen enkele rol. En U heeft het armbandje niet zelf betaald. Wat is het waardeverschil volgens U tussen de twee armbandjes?

Misschien is het een idee om de wijkagent in te schakelen voor bemiddeling. De houding van deze vader is ronduit asociaal.

Brief schrijven dat u het armbandje terug eist omdat uw dochter handelingsombekwaam is, wil men dan niet door de bocht dan eventueel eerst nog via de politie proberen en lukt dat niet dan zult u zelf een zaak aan moeten spannen...

dit is een hele achterlijke redenering van de schrijfster zou ze dit ook zeggen als ze zelf in deze situatie zat


Waarom is de redenering achterlijk ? Gelukkig ben jij zelf zo slim.

zoekster schreef op maandag 21 mei 2012, 13:39: Verder staat de waarde van de twee armbandjes niet in verhouding tot elkaar, .

De pa van dat vriendinnetje zit natuurlijk helemaal fout.Ook zijn gedrag om het telefoongeprek abrupt te beeindigen en vervolgens de telefoon te laten bellen zonder op te nemen duidt al op een zeer asociale instelling.Dit lijkt mij nu echt een "" aardig" geval voor de rijdende rechter.

Ik zie het als werderrechtelijk behouden van andermans spullen. Als men blijft weigeren dat armbandje terug te geven zou ik even langsgaan bij het politiebureau om informatie. Mogelijk kan een wijkagent(e) hier behulpzaam zijn c.q. bemiddelen. Informeer anders even bij het Juridisch Loket, kan m.i. telefonisch.
Ben benieuwd of men dat armbandje teruggeeft.

Ik zou graag willen weten hoe dit afloopt.

Kunt/wilt u de eindafloop ook hier vermelden? Ik ben hier zeer benieuwd naar.

Toen ik ongeveer 4 jaar oud was heb ik namelijk veel speelgoed weggegeven aan andere kinderen uit de straat die "armer" waren dan ik.

Ik werd gemanipuleerd door die kinderen, zij herhaalden steeds maar dat ik "rijk"was en zij geen speelgoed hadden zoals ik. ( Omdat hun ouders hun geld besteedden aan andere dingen zoals roken en drank, dit hoorde ik pas later toen ik ouder was ).

Mijn ouders gingen ook dezelfde avond nog speelgoed proberen terug te halen, maar bij sommige ouders vingen zij bot.

Mijn ouders hebben het laten zitten, maar vonden het niet leuk, vader had hard gewerkt en moeder was zuinig opdat ik als hun enig kind speelgoed kreeg op verjaardag en met Sinterklaas. Mijn ouders drukten mij op het hart géén dingetjes meer weg te geven en eerst toestemming te vragen aan mijn ouders.

Daar heb ik me later steeds aan gehouden.

Ik ben nu bijna 60 jaar en bovenstaande berichtjes deden mij denken aan "vroeger".

Ik wens de schrijfster van deze topic veel succes en hoop voor haar op een rechtvaardige uitkomst.


Groeten van Christina

Geachte mevrouw,

Trieste zaak dat de ouders van uw dochters klasgenootje zich zo opstellen.
Misschien kunt u contact opnemen met Jurofoon punt nl. Of met juridischloket punt nl. Zij kunnen u informeren over de stappen die u kunt nemen.

Vriendelijke groet,
S. Tolat

Er is hier sprake van handelingsonbekwaamheid van de beide kinderen. De ouders zijn daarom wettelijk vertegenwoordiger en dus aansprakelijk voor de actie om iets waardevols te laten ruilen voor iets waardeloos. Dit valt onder de titel: onrechtmatige daad. Dus een aangifte aan politie e.d. is zeker handig.
Een "vriendelijke" publicatie in een schoolblaadje doet soms ook wonderen.
Oma zelf is een schat van een mens, maar doorgeschoten in materiele liefde.

In eerste instantie was het U schoonmoeder die toestemming gaf aan het kind om het te mogen dragen.
Oma had verstandiger moeten zijn en het armbandje aan haar kleinkind geven op een leeftijd waarin het wel de waarde ervan in kan zien.
Er zijn altijd en overal kinderen die de overhand hebben op andere kinderen en daarvan is het vriendinnetje ook een. Daar kun je ook al een beetje het karakter van de ouders uit opmaken.
In dit geval zou ik ook bij de politie langs gaan en daar om hulp gaan vragen, want alleen kom je hier toch niet uit.

Vroeger heb ik zelf zoiets meegemaakt met een "vriendinnetje, gingen we ook even ruilen, zij op mijn fiets en ik mocht haar autoped gebruiken. Toen ik die autoped naar haar huis bracht om m'n eigen fietsje weer op te halen, kreeg ik een klets voor mijn hoofd van haar moeder. Omdat ik gebruik maakte van die autoped. Dat haar dochter op mijn fiets zat daar dacht het mens niet aan.

Ik wens u veel succes.

Groet van Moin.

Schandalig dat er zulke mensen bestaan.
geef dat ketingtje gewoon terug dat spaard een heleboel ellende.
wat een zieligemensen bestaan er toch.
gewoon even terug geven als de kinderen slapen,
dan zijn de twee even kwaad en spelen dan later gewoon door.
als u een rechtskundig adviseur heb schakel die dan ook in.
zoveel mogelijk mensen inschakelen .
wij wensen jullie veel succes in.

Kinderen tot 18 jaar zijn vlgs het wetboek van handel - zonder toestemming van wettelijke vertegenwoordigers - in principe NIET handelsbekwaam en door hun gemaakte overeenkomsten, cq. aankopen (dus ook ruil) kunnen door wettelijke vertegenwoordigers teniet worden gedaan !
Eventueel door tussenkomst van kantonrechter.
Resumé: zonder uw toestemming zijn (officiële) aankopen, ruilingen, overeenkomsten in principe niet geldig en door u teniet te doen.
Ouders van de andere partij hebben zich hierbij neer te leggen.
Kosten kantonrechter zijn gegarandeerd voor hun rekening.

Vaak zijn er geschillen met aankoop van (huis)dieren door minderjarigen bij dierenzaken. In de winkel hangen dan borden met bijv.: "levende have wordt niet retour genomen ....". Helaas geldt dit niet bij aankopen door minderjarigen zònder toestemming van wettelijke vertegenwoordigers.

Komt er dus in principe op neer dat handel (ook ruil) door minderjarigen alleen mag in het bijzijn van ouders, etc.

koekeloer schreef op maandag 21 mei 2012, 14:01:

zoekster schreef op maandag 21 mei 2012, 13:39: Verder staat de waarde van de twee armbandjes niet in verhouding tot elkaar, .

@zoekster. Hoe weet jij wat de waarde is van de 2 armbandjes ?

Is er misschien een mogelijkheid om sámen met oma naar de ouders van dat kindje te gaan, en uit te leggen dat het armbandje een emotionele waarde heeft?
Ik vind het echt verbijsterend dat de ouders van dat andere kindje zich zo raar opstellen! Ze hebben heus wel in de gaten dat het hier om iets kostbaars gaat en ze weten ook wel dat het armbandje wat hun kindje droeg 'niks' waard was!
Misschien kan en wil oma uitleggen dat de moeder het eigenlijk geen goed idee vond (en dus eigenlijk geen toestemming gaf om het naar school te dragen), maar dat oma zich heeft laten ompraten door haar kleinkind?

Het zijn maar suggesties, maar wie weet komt er voor jullie een oplossing!
Succes gewenst!

Ben echt benieuwd,hoe dat afloopt met dat armbandje...vind het maar een aso gedrag van die ouders,om het niet terug te geven...maar ik zou het er zeker NIET bij laten zitten..

de juridische grond is: ....dat er geen overeenkomst tot stand is gekomen waarvan de nakoming (Haftung) kan worden geeist omdat een kind van 4 jaar niet bekwaam is om een dergelijke overeenkomst te sluiten. de zwakke partij wordt hier beschermd door het recht; de ontbinding van de overeenkomst kan op die grond worden geeist; beide kinderen moeten de armbandjes aan elkaar teruggeven naar de toestand zoals die was voor de ruil.
N.B. als een volwassene een dergelijke ruil doet met een kind van 4 jaar kan de volwassene geen ontbinding eisen, het kind wel.

Als kinderen onschuldig dingetjes met elkaar ruilen, is dat nog tot daar aan toe,
maar in dit geval is daar geen sprake meer van.Dit moeten de andere ouders toch aanvoelen! Maar als zij in alle redelijkheid de ruil niet ongedaan willen maken, heb je wel grond voor een civiele procedure lijkt me! (rijdende rechter is misschien laagdrempeliger?)

(ter vergelijking: als een kind een dure esprit-jas ruilt voor de mooiere jas van haar vriendinnetje van de zeeman, zullen alle ouders dit ook terugdraaien)

Die andere ouders zullen hun kind ook iets bij moeten brengen, nl. dat ze niet alles kan krijgen wat ze mooi vind, andersom hadden ze de situatie vast niet zo gelaten. Ouders bepalen in dit geval gewoon, punt uit!

sylli, laat je nog even weten hoe dit is afgelopen?

Je hebt in dit geval denk ik niet zo veel aan je formele juridische rechten. Je gaat voor iets als dit geen juridisch professional inschakelen, dan trek je het wel heel erg uit proportie.

Ik zou het raar vinden als de school hierbij helemaal niets met deze zaak te maken zou willen hebben. De ruil is op het schoolplein gebeurd, onder schooltijd, tussen twee schoolkinderen. Blijkbaar zijn de ouders van het 'andere meisje' niet zo bedreven in de opvoeding in wederzijds respect. Als dit essentiële gedeelte van een gezonde opvoeding niet van de ouders komt, zou de school zich geroepen moeten voelen om dit gat in de opvoeding op te vullen. Het moet toch wel mogelijk zijn om 'het andere meisje' ervan te overtuigen dat de ruil niet eerlijk is, en dat het meisje en haar oma er veel verdriet van hebben?

Mocht dit ook niet werken, dan zit er nog maar één ding op zonder professionele juridische hulp te zoeken: speel op de emotie. Zorg ervoor dat iedere ouder op school dit verhaal te horen krijgt, en dat ze weten wie de ouders zijn die feitelijk hun dochter aansporen om dingen van andere kinderen af te pakken die niet van haar zijn. Laat het 'bestolen' meisje vertellen in de kring dat haar oma heel verdrietig is dat ze het armbandje niet meer heeft, en in de kring vragen of ze daarom toch niet de armbandjes terug mag ruilen. Kinderen zijn daar - zeker op die leeftijd - erg gevoelig voor.

Het moet toch wel heel raar lopen als met deze acties de ouders hun idiote houding zonder blikken of blozen volhouden.

Succes!

marly18 schreef op maandag 21 mei 2012, 17:13: Je hebt in dit geval denk ik niet zo veel aan je formele juridische rechten. Je gaat voor iets als dit geen juridisch professional inschakelen, dan trek je het wel heel erg uit proportie.

Ik zou het raar vinden als de school hierbij helemaal niets met deze zaak te maken zou willen hebben. De ruil is op het schoolplein gebeurd, onder schooltijd, tussen twee schoolkinderen. Blijkbaar zijn de ouders van het 'andere meisje' niet zo bedreven in de opvoeding in wederzijds respect. Als dit essentiële gedeelte van een gezonde opvoeding niet van de ouders komt, zou de school zich geroepen moeten voelen om dit gat in de opvoeding op te vullen. Het moet toch wel mogelijk zijn om 'het andere meisje' ervan te overtuigen dat de ruil niet eerlijk is, en dat het meisje en haar oma er veel verdriet van hebben?

Mocht dit ook niet werken, dan zit er nog maar één ding op zonder professionele juridische hulp te zoeken: speel op de emotie. Zorg ervoor dat iedere ouder op school dit verhaal te horen krijgt, en dat ze weten wie de ouders zijn die feitelijk hun dochter aansporen om dingen van andere kinderen af te pakken die niet van haar zijn. Laat het 'bestolen' meisje vertellen in de kring dat haar oma heel verdrietig is dat ze het armbandje niet meer heeft, en in de kring vragen of ze daarom toch niet de armbandjes terug mag ruilen. Kinderen zijn daar - zeker op die leeftijd - erg gevoelig voor.

Het moet toch wel heel raar lopen als met deze acties de ouders hun idiote houding zonder blikken of blozen volhouden.

Succes!

Ik vind het een raar verhaal.
TS wil niet dat haar 4 jarige dochter een zilveren armbandje naar school draagt dat door oma is geschonken.
Daardoor wil oma het armbandje terug. ( wat zegt u me nou TS, eens gegeven door oma blijft gegeven, rare oma heeft dat kind )
En daarna mag de kleuter het bandje opeens wel om naar school.
Schoonmoeder maakt kennelijk bij u de dienst uit thuis.
Zeeeeerr onverstandig van mamma TS, scooterboefjes beroven kleine kinderen van sieraden en telefoons !
Mamma TS stelt haar kindje bloot aan beroving met geweld.
Bovendien vond kleuter TS geen bal aan die armband, anders had ze hem niet geruild.
TS kijk eerst eens naar uw eigen onverantwoordelijke gedrag, voordat u naar die andere familie wijst.
Dit hele verhaal heeft u aan uzelf te danken.
En dat politie advies slaat nergens op, dit is geen politiezaak.
Schoonmoeder wilde die armband toch ook terug ?
Bent u toen ook naar de politie gegaan ?
Zei u toen : eens gegeven blijft gegeven ?
Die andere familie zegt : eens geruild is geruild, maar wettelijk is dat niet juist.
Gezien de leeftijd van de kinderen.

Je hebt er weer 's niets van begrepen wimmi20.

Samengevat: meisje krijgt armbandje van oma, moeder wil niet dat ze het naar school draagt, meisje zeurt bij oma, oma overtuigt moeder, meisje draagt armbandje naar school, meisje ruilt armbandje. Waar jij uit opmaakt dat oma (schoonmoeder) het armbandje terug wilt hebben is mij een raadsel. Verder haal je er zelf van alles en nog wat bij.

@diumenge, ik geloof dat wimmie20 op de een of andere manier grappig wil doen.
en dat bij de woorden van TS 'en mijn schoonmoeder aan mij het armbandje terug vroeg' zijn fantasie op hol sloeg.

Diumenge en Zoekster,

uw reactie slaat nergens op !
Kunt u niet lezen ?
Ik citeer de 7e regel van boven in de tekst van TS : AANGEZIEN HET EEN CADEAU IS VAN OMA EN MIJN SCHOONMOEDER AAN MIJ HET ARMBANDJE TERUGVROEG.
Zijn deze letters groot genoeg voor Diumenge en zoekster ?
Oma is dus de moeder van de man van TS (tenzij het een lesbisch stel is, want dat kan natuurlijk ook)
Oma wilde dus het gegeven armbandje terughebben als het kind de armband niet naar school mocht dragen van de moeder.
Dat heet bij ons in het dorp chantage.
Is dit duidelijk voor zoekster en diumenge ?

zoekster schreef op maandag 21 mei 2012, 19:16: @diumenge, ik geloof dat wimmie20 op de een of andere manier grappig wil doen.
en dat bij de woorden van TS 'en mijn schoonmoeder aan mij het armbandje terug vroeg' zijn fantasie op hol sloeg.

wimmi20 schreef op maandag 21 mei 2012, 19:47: Diumenge en Zoekster,

uw reactie slaat nergens op !
Kunt u niet lezen ?
Ik citeer de 7e regel van boven in de tekst van TS : AANGEZIEN HET EEN CADEAU IS VAN OMA EN MIJN SCHOONMOEDER AAN MIJ HET ARMBANDJE TERUGVROEG.
Zijn deze letters groot genoeg voor Diumenge en zoekster ?
Oma is dus de moeder van de man van TS (tenzij het een lesbisch stel is, want dat kan natuurlijk ook)
Oma wilde dus het gegeven armbandje terughebben als het kind de armband niet naar school mocht dragen van de moeder.
Dat heet bij ons in het dorp chantage.
Is dit duidelijk voor zoekster en diumenge ?

wimmi20 schreef op maandag 21 mei 2012, 19:47: Diumenge en Zoekster,

uw reactie slaat nergens op !
Kunt u niet lezen ?
Ik citeer de 7e regel van boven in de tekst van TS : AANGEZIEN HET EEN CADEAU IS VAN OMA EN MIJN SCHOONMOEDER AAN MIJ HET ARMBANDJE TERUGVROEG.
Zijn deze letters groot genoeg voor Diumenge en zoekster ?
Oma is dus de moeder van de man van TS (tenzij het een lesbisch stel is, want dat kan natuurlijk ook)
Oma wilde dus het gegeven armbandje terughebben als het kind de armband niet naar school mocht dragen van de moeder.
Dat heet bij ons in het dorp chantage.
Is dit duidelijk voor zoekster en diumenge ?

zoekster schreef op maandag 21 mei 2012, 19:16: @diumenge, ik geloof dat wimmie20 op de een of andere manier grappig wil doen.
en dat bij de woorden van TS 'en mijn schoonmoeder aan mij het armbandje terug vroeg' zijn fantasie op hol sloeg.

Beste mensen,

Ik heb vandaag contact gehad met de directrice van school en zij bemiddelen normaal gesproken niet in zulke situaties (omdat zij vinden dat ouders hier maar onderling moeten uitkomen, zoals ik zelf al had gedacht) maar de directrice heeft toch contact gezocht met de ouders van het meisje.
De armband is kwijt. En de ouders vinden het "allemaal heel vervelend", want volgens hen is het allemaal een misverstand, zij wilden best de armbandjes weer ruilen, maar hun dochtertje deed moeilijk. En nu is de armband "kwijt".
Tsja... Ik weet niet of ik het moet geloven, maar ik kan ze moeilijk betichten van bedrog en diefstal...

In ieder geval iedereen bedankt voor de tips en het meedenken.

Dat is wel een heel aparte afloop van dit verhaal. Inderdaad heel apart dat het armbandje nu "ineens" kwijt is. Triest dat er zulke mensen bestaan, maar lastig om er nu nog verder mee te gaan.

Ach silly, wat ontzettend jammer dat het zo is gegaan. We hadden allemaal hier gehoopt dat je het terug zou krijgen. Over dat 'kwijt' zijn, tja, wat moet je er van zeggen, die ouders hadden het armbandje meteen moeten teruggeven, dus ze hebben bij mij niet het voordeel van de twijfel.
Een hele nare zaak met een vervelende afloop.
Ik zou als ik u was een prachtig goedkoop bling bling armbandje voor uw dochter kopen, haar daarmee naar school laten gaan. Misschien tovert het andere meisje dan ineens haar slavenarmbandje te voorschijn om te ruilen?

@wimmie20, kan dat geschreeuw nu eens gedimd worden?

Toch eens bij de politie navragen wat je het beste kan doen.
Zolang kinderen handelingsonbekwaam zijn, zijn de (beide zijden) ouders verantwoordelijk.

Wel van de gekke dat de tegenpartij niet mee werkt.
Verder is het wel zo dat de moeder al had toegezegd het armbantje terug te geven.
Dat is volgens mij een modelinge overeenkomst.

Succes, J.S.

Wat een krankzinnig gedoe. Een kind van 4 jaar is niet verantwoordelijk voor haar daden.
Die andere ouders zijn echt niet goed bij hun hoofd.
Het is aan een kind toch goed uit te leggen wat er aan de hand is en dat er fouten gemaakt kunnen worden.
Daar worden ze alleen maar sterker van!
Natuurlijkmoeten ze dat armbandje terug geven.
Ik weet nog dat ik als 6 jarige een gouden kettingkje en kruisje van oma, opa had gekregen. Ondanks de raad van mijn ouders het niet altijd om te doen heb ik het toch omgedaan. Ik was het echter wel kwijt toen ik thuiskwam en nooit teruggevonden. Ik weet de plek nog.
Ik wil hier mee zeggen dat het cadeautje van oma terug moet. Zoiets vergeet je als kind niet.
'n Belachelijke situatie!

Heb je misschien een verzekering voor rechtshulp?
Het enige wat je zou kunnen doen, maar dat is te laat, de verzekering het armbandje verloren opgeven maar dat is weer niet netjes want het is niet verloren.

Jolesk,
wat een topantwoord en super advies.
Gewoon de verzekering oplichten.
Enneoja Jolesk : dat is geen overtredinkje maar een misdrijf wat op je strafblad kan komen.
En als je betrapt wordt kun je nergens meer een verzekering afsluiten !
Want je komt op de stoute lijst.
Je noemt het niet netjes, maar dat is kennelijk geen bezwaar voor Jolesk.
Trouwens Jolesk, bij wat voor verzekering kun je eigenlijk een verloren armbandje claimen ?
+++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++============

jokesk schreef op maandag 21 mei 2012, 20:43: Heb je misschien een verzekering voor rechtshulp?
Het enige wat je zou kunnen doen, maar dat is te laat, de verzekering het armbandje verloren opgeven maar dat is weer niet netjes want het is niet verloren.

En nu is de armband "kwijt".

Wel heel erg verschrikkelijk enorm opvallend dat in dit geval een armbandje met een behoorlijke waarde nu op eens plotseling en opeens kwijt is. Mijn idee? Het is of ergens in het huis van "het andere kindje" of het ligt bij een plaatselijke juwelier die dit ingekocht heeft als "gebruikt" materiaal ................ Zielig gedrag van deze vader/ouders.

Beste Sylli,

Ik zou het hier niet bij laten als ik jou was. Als het armbandje nu 'kwijt' is en de ouders het zo vervelend vinden zoals ze zeggen, kun je ze vragen om het op te geven bij hun WA-verzekering. Hun dochter heeft n.l. iets waardevols kwijt gemaakt wat niet van haar was maar van uw dochter. Dat valt onder 'schade aan derden'. Als u dat voorstelt en ze weigeren dat ook.....dan weet u genoeg lijkt me.
Succes!

Enneoja Jolesk : dat is geen overtredinkje maar een misdrijf wat op je strafblad kan komen.
.
Je noemt het niet netjes, maar dat is kennelijk geen bezwaar voor
Trouwens Jolesk, bij wat voor verzekering kun je eigenlijk een verloren armbandje claimen ?
-----------------------------------------------------------------------------------------

Niet netjes daar bedoel ik mee dat het strafbaar is. Kennelijk moet ik me duidelijker uitspreker.

Zelf ben ik een paar jaar geleden een ring in het zwembad verloren.
Gelukkig hadden we een verzekering waarbij het in de verzekering ' Kostbaarheden' viel.
Natuurlijk wel eerst een verklaring van het zwembad en politie er bij opsturen.
Dus zomaar tegen een verzekering zeggen dat het verloren is gaat niet op.
Ook een politieverklaring krijg je niet zomaar. In het geval van het armbandje moet er ook een verklaring van de school getoond worden.

Even bij iemand nagevraagd bij een jurist in mijn omgeving.
Deze zei dat de ouders van het andere kind duidelijk kunnen zien dat het een heel kostbaar iets is en daarom al met de ouders van de eigenaresse contact horen op te nemen.
In sommige gevallen, als ze het verkopen, is dat heling te noemen.

Eigenlijk is het heel simpel: Kinderen van 4 jaar zijn handelingsonbekwaam, waardoor er geen sprake is van een eigendomsrecht van het vriendinnetje.

De ouders blijven verantwoordelijk, dus de enige optie die (nadat andere pogingen geen succes hebben gehad) is aangifte doen van diefstal c.q. verduistering door de vader van het vriendinnetje.
Wanneer de armband verdwenen is (en blijft), zal de vader moeten zorgdragen voor schadeloosstelling aan de rechtmatige eigenaren (de ouders) van het zilveren/gouden sieraad.
Uiteindelijk is onder zijn beheer het sieraad verdwenen.
Dus: aangifte doen!

kijk naar Swatt's advies, hij heeft helemaal gelijk. Deze ruil had nooit mogen plaats vinden. Vraag de wijkagent om te bemiddelen met een civiele vordering als stok achter de deur.
Als je het terug heb, wat zeker gebeurt, natuurlijk daarna dus écht nooit meer meegeven naar school!

Geweldige reactie van wimmie20 !! Ben het hier helemaal mee eens. Oma is wel een beetje een domme vrouw om een kind van 4 zo'n armbandje te geven.
Bemoeizuchtig type. Moeder....zorg dat je zelf de baas bent over je kind. Weet U wel wat zilver nog waard is tegenwoordig? De politie doet trouwens niets in deze... het is een civiele zaak en als U een rechtzaak wilt aanspannen voor zoiets vragen ze of U wel goed bij U hoofd bent. Advies; Leef lekker verder, laat oma thuisblijven en vergeet de hele zooi.

Dank u wel bones 3 voor uw warme woorden !

Ik heb even gekoekeld :
zilveren slavenarmbandje : 50 euro (zilver kost namelijk 3 keer nix)
2 gouden bedeltjes, minstens 250 euro samen.
(er zijn ook gouden bedeltjes van 800 euro ! )
En daar stuur je een kind van 4 jaar oud mee naar school.
Een armbandje van 300 euro !!
Voor zo'n buit kan uw lievelingetje toch echt een paar klappen krijgen van aardige jongens op een scooter.

De zilverprijs is momenteel 45 CENT per gram bij verkoop aan een juwelier.

wimmi20 schreef op dinsdag 22 mei 2012, 00:31: zilveren slavenarmbandje : 50 euro (zilver kost namelijk 3 keer nix)
2 gouden bedeltjes, minstens 250 euro samen.
(er zijn ook gouden bedeltjes van 800 euro ! )

De waarde lijkt mij niet meer belangrijk omdat het armbandje opeens zoek lijkt te zijn.

Volgens Peter Jan Rens:
Spelende vrouw, wat heeft u nu geleerd?

koekeloer schreef op dinsdag 22 mei 2012, 07:34:

wimmi20 schreef op dinsdag 22 mei 2012, 00:31: zilveren slavenarmbandje : 50 euro (zilver kost namelijk 3 keer nix)
2 gouden bedeltjes, minstens 250 euro samen.
(er zijn ook gouden bedeltjes van 800 euro ! )

De armband had "2 kleine echt gouden belletjes", dus geen bedeltjes.
Jammer dat sylli mijn vraag niet heeft beantwoord wat de waarde was van het armbandje, dat had deze levendige discussie wellicht geholpen.

Ik vind deze discussie zo langzamerhand nergens meer op slaan. Vooral de wat 'opgefokte' antwoorden van bones3 en wimmie20!
Ik vraag me af of sylli op zulke antwoorden zit te wachten (?). Vooral als wimmie 20 schrijft: "voor zo'n buit kan uw lievelingetje toch echt een paar klappen krijgen van aardige jongens op een scooter". Dacht je nou echt dat jongens op een scooter azen op kleuters met sieraden? Kom op zeg! Die zoeken echt geen waardevolle spullen bij kleuters!

Het is en blijft een vervelend verhaal voor de rechthebbenden van dit armbandje, maar om de discussie nou zó uit te breiden? Het is te hopen dat alle partijen hier lering uit getrokken hebben. Kleine kindjes kun je beter verwennen met minder kostbare sieraden. Er is genoeg leuks te koop voor die kleine meisjes!

Ik raad u aan om geen kleine kinderen met gouden kettingen om buiten te laten spelen. Grotere kinderen, al dan niet op scooters, zouden de ketting af kunnen rukken ( en dat is ook al eens gebeurd).

"Gij zult niet stelen" komt helaas niet in ieders woordenboek voor.

cathja schreef op dinsdag 22 mei 2012, 08:56: Ik vind deze discussie zo langzamerhand nergens meer op slaan. Vooral de wat 'opgefokte' antwoorden van bones3 en wimmie20!
Ik vraag me af of sylli op zulke antwoorden zit te wachten (?). Vooral als wimmie 20 schrijft: "voor zo'n buit kan uw lievelingetje toch echt een paar klappen krijgen van aardige jongens op een scooter". Dacht je nou echt dat jongens op een scooter azen op kleuters met sieraden? Kom op zeg! Die zoeken echt geen waardevolle spullen bij kleuters!

cathja schreef op dinsdag 22 mei 2012, 08:56: Ik vind deze discussie zo langzamerhand nergens meer op slaan. Vooral de wat 'opgefokte' antwoorden van bones3 en wimmie20!
Ik vraag me af of sylli op zulke antwoorden zit te wachten (?). Vooral als wimmie 20 schrijft: "voor zo'n buit kan uw lievelingetje toch echt een paar klappen krijgen van aardige jongens op een scooter". Dacht je nou echt dat jongens op een scooter azen op kleuters met sieraden? Kom op zeg! Die zoeken echt geen waardevolle spullen bij kleuters!

Het is en blijft een vervelend verhaal voor de rechthebbenden van dit armbandje, maar om de discussie nou zó uit te breiden? Het is te hopen dat alle partijen hier lering uit getrokken hebben. Kleine kindjes kun je beter verwennen met minder kostbare sieraden. Er is genoeg leuks te koop voor die kleine meisjes!

Alle wijsheden over " kind met kostbaar armbandje naar school" zijn nu wel behandeld. Syllie schiet er niets mee op en zij zou het echt geen tweede keer doen, ze vond het de eerste keer al niet zo'n goed idee, laat ze al duidelijk blijken. Gedane zaken nemen geen keer.
Het armbandje is nu 'verdwenen', dus het ligt allemaal nog ingewikkelder dan in het begin.
Syllie heeft allerhande adviezen over gekregen over hoe nu verder te handelen, het is aan haar wat ze ermee gaat doen.

@ tdehond:

ik ken geen mensen in mijn omgeving die hun kinderen met gouden sieraden om naar school laten gaan (we hadden het hier wel over het kindje van 4 jaar natuurlijk!) en er zijn mij ook geen verhalen bekend dat kinderen van de onderbouw bloot stonden (dus buiten de schoolhekken) aan op geld en sieraden beluste jongeren op scooters! Die zouden dan vlak langs de wachtende moeders heen moeten scheuren en juist bij die kleintjes zomaar een armbandje losrukken? Nou, het zal misschien onder bepaalde omstandigheden wel eens zijn gebeurd, maar mijn kleinkinderen zitten op een basisschool met meer dan 600 leerlingen en er is toezicht genoeg.

Waar het allemaal om ging (en de discussie is veel te ver afgedwaald naar een sprookjes-niveau!) is de kwestie van het kindje dat haar armbandje heeft geruild met een ander kindje, en tot overmaat van ramp is het armbandje nu "zoek".
Tja, ga dán maar eens iemand als schuldige aanwijzen. De ouders van dat andere kindje hadden direkt in moeten grijpen toen hun kind met zoiets kostbaars thuiskwam, en omdat ze hierin nalatig zijn geweest, zegt dit voor mij veel over de mentalitiet van die mensen. Dat die kindjes de waarde niet zien van de armbandjes is logisch, maar ouders zijn er om hun kinderen bij te brengen wat kan en niet kan. Als je ziet dat jouw kind in een speelgoedwinkel een 'kleinigheidje' pakt, dan vertel je toch óók dat daarvoor betaalt moet worden? Of denk je dan ook: "ach, ze wil het niet teruggeven, dus laat maar"?

Zo zie ik dat.

Hou a.u.b. op over deze belachelijke situatie!
Beide familie's zijn niet goed bezig!
Publiciteit om iets wat heel gemakkelijk is op te lossen!
Er zit een luchtje aan!

Ik heb toch echt op de tv een jong kind gezien waarbij een gouden ketting was gestolen. M.i. is het geen sprookje dat kleine kinderen bestolen worden.

Het is betreurenswaardig dat de ouders v.h kind wat de dure armband in bezit had, niet zelf meteen naar de ouders van het andere kind gegaan zijn. Maar dat is een kwestie van normen en waarden. Deze liggen blijkbaar anders bij de ouders van het kind wat nu de dure armband heeft.

cathja schreef op dinsdag 22 mei 2012, 10:46: @ tdehond:

ik ken geen mensen in mijn omgeving die hun kinderen met gouden sieraden om naar school laten gaan (we hadden het hier wel over het kindje van 4 jaar natuurlijk!) en er zijn mij ook geen verhalen bekend dat kinderen van de onderbouw bloot stonden (dus buiten de schoolhekken) aan op geld en sieraden beluste jongeren op scooters! Die zouden dan vlak langs de wachtende moeders heen moeten scheuren en juist bij die kleintjes zomaar een armbandje losrukken? Nou, het zal misschien onder bepaalde omstandigheden wel eens zijn gebeurd, maar mijn kleinkinderen zitten op een basisschool met meer dan 600 leerlingen en er is toezicht genoeg.

Waar het allemaal om ging (en de discussie is veel te ver afgedwaald naar een sprookjes-niveau!) is de kwestie van het kindje dat haar armbandje heeft geruild met een ander kindje, en tot overmaat van ramp is het armbandje nu "zoek".
Tja, ga dán maar eens iemand als schuldige aanwijzen. De ouders van dat andere kindje hadden direkt in moeten grijpen toen hun kind met zoiets kostbaars thuiskwam, en omdat ze hierin nalatig zijn geweest, zegt dit voor mij veel over de mentalitiet van die mensen. Dat die kindjes de waarde niet zien van de armbandjes is logisch, maar ouders zijn er om hun kinderen bij te brengen wat kan en niet kan. Als je ziet dat jouw kind in een speelgoedwinkel een 'kleinigheidje' pakt, dan vertel je toch óók dat daarvoor betaalt moet worden? Of denk je dan ook: "ach, ze wil het niet teruggeven, dus laat maar"?

Zo zie ik dat.

@ herma3:

waarschijnlijk is dit bericht voor silly bedoeld? Zo ja, spreek haar dan aan; zij was het die om reakties heeft gevraagd.

Er is iets in een wat eerder stadium misgegaan. Afgezien van de (m.i.) diefstal van het armbandje door de ouders van het andere kindje, ging het dus al eerder mis tussen TS en haar schoonmoeder.
Ik denk dat moeder en haar schoonmoeder eens rustig om de tafel moeten gaan zitten en dit goed uitpraten. Voorkomen moet worden dat de schoonmoeder de opvoeding van haar dochter zodanig blijft frustreren dat het kind na verloop van tijd niet meer naar haar moeder wil luisteren.

Wat betreft de diefstal: genoeg is daarover gezegd. Er zaten voldoende tips tussen die te volgen zijn. Zelf zou ik er zo ziek van zijn dat ik er al helemaal niets meer van zou willen weten. Als mensen om een kinderarmbandje te verkrijgen zo iets als diefstal op hun geweten willen hebben is dat ronduit zielig en beschamend.

@Bones3
Gisteravond kreeg ik ineens een helder moment en ben even in de jurisprudentie gedoken.
Normaal gesproken, ja, wat is normaal vandaag de dag, zou in bovenstaand geval de ouders van het andere meisje onmiddellijk die armband teruggegeven hebben. In dit geval echter hebben die de waarde van dat armbandje vastgesteld en de hebzucht kwam boven, die was sterker dan het fatsoen. Aangezien de ouders niet willen ruilen is hier sprake van kwade opzet en zal een gang naar de rechter zeker succes hebben. Mocht het armbandje
écht zoek raken dan wordt het twijfelachtig of er schadevergoeding kan komen maar ik zie wel een klein gaatje.
Helaas heeft tdehond wél gelijk dat kleine kinderen, net als oude vrouwtjes, het slachtoffer kunnen worden van "scooterrovers", deze criminelen hebben daar een oog voor, die houden van "glimmers" en zien dat op een afstandje al.

Het is vastgesteld dat die andere ouders het armbandje in bezit hebben dus zijn zij bij, laten we vriendelijk blijven, "verlies" aansprakelijk dus is inderdaad schadevergoeding mogelijk maar dan zullen zij een valse aangifte moeten doen en is de kans dan groot dat het armbandje ineens "teruggevonden" wordt. De waarde van de armband lijkt mij groot genoeg om nu een advocaat in te schakelen en die een brief te laten schrijven. Ook het juridisch loket wil wel een brief schrijven, gratis.

Ik wilde het eerst niet doen maar toevallig belde mijn dochter, juriste, op en heb ik het geval toch maar voorgelegd, doe ik normaal nooit voor derden.
Zij adviseert om, als bemiddeling van de school geen effect heeft, een aangetekende brief naar de ouders te sturen. I.v.m. de eventuele vervolgstappen zal de brief mogelijk ook door een rechter gelezen worden en dient deze brief te worden opgesteld als zijnde eerste contact waaruit blijkt dat u ter goeder trouw bent. In die (aangetekende) brief moet het hele verhaal,. inclusief omstandigheden, vanaf het begin vertelt te worden en gesteld worden dat het normaal is dat die ruil teruggedraaid wordt. Refereer aan het eerder plaats gevonden contact, vraag om de zaak nog even te overdenken en dan binnen twee weken te reageren of te schrijven waarom zij vinden dat die armband niet teruggegeven zou moeten worden. (deze tekst is nodig om het eventuele antwoord tegen hen te kunnen gebruiken) Stel voor om dan die armband aan één van de leerkrachten op school te overhandigen. (geen confrontatie met u en geen kans geven te zeggen dat ze hem hebben teruggegeven) Schrijf ook dat indien dit niet gebeurt u dan vervolgmaatregelen zult nemen. Stel wél eerst de school op de hoogte van uw plan om deze brief te schrijven met het verzoek of zij daarmee akkoord kunnen gaan, kan met een telefoontje of face á face en stuur hen dan een kopie van die brief. Eindig de brief met de mededeling:
Ik stel u bij deze aansprakelijk voor het terugbezorgen van de armband en behoud mij intussen alle rechten voor. Hoogachtend,enz.
De kans is groot dat, tenzij, wat niet onaannemelijk is, deze mensen ervaring hebben met duistere zaken, de armband dan snel terugkomt..

Vliegende Rob,

ik vind het advies van uw juridisch geschoolde dochter nogal vreemd.
Zij adviseert de onwillige ouders een aangetekende brief te sturen, maar ALLEEN als de school daarmee akkoord gaat.
Nou heb ik mijn broer opgebeld (die de fietsenstalling beheert bij het gerechtsgebouw, dus die weet het heus wel) en die zegt dat de school er geen bal mee te maken heeft of men een brief stuurt aan die nare ouders.
Dat zal lekker worden--zegt mijn broer--dan gaat de school bepalen of je een andere ouder aansprakelijk mag stellen.

Voor het leesgemak heb ik een flink stuk van Rob zijn betoog gewist, alleen het genoemde heb ik overgelaten.
++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++==========

vliegenderob schreef op dinsdag 22 mei 2012, 13:15: Ik wilde het eerst niet doen maar toevallig belde mijn dochter, juriste, op en heb ik het geval toch maar voorgelegd, doe ik normaal nooit voor derden.

Stel wél eerst de school op de hoogte van uw plan om deze brief te schrijven met het verzoek of zij daarmee akkoord kunnen gaan, kan met een telefoontje of face á face en stuur hen dan een kopie van die brief. Eindig de br.

En nu is het armbandje opeens 'kwijt'....dat is wel heel toevallig...stomvervelend dat er mensen zijn die zo ver gaan om iets te kunnen houden wat hun niet toebehoort...ik heb dat zelf ook al aan de hand gehad met mensen van wie ik dat absoluut niet verwachtte en je kunt het natuurlijk ook nooit bewijzen. Ik zou in dit geval eens navragen hoe die armband nou precies is kwijtgeraakt en of ze hem misschien nog kunnen vinden? Waarschijnlijk ligt hij gewoon ergens verstopt in hun huis, ze willen hem gewoon niet terug geven. Dan moeten ze de materiële waarde maar vergoeden, gezien het feit dat de armband is kwijt geraakt terwijl zij hem (onrechtmatig) in hun bezit hadden.

Volgens mij gaat het hier om "shjaakie / sjoonie " families ? :)))

sorry hoor.

Dat vader het armbandje "kwijt" zou raden, wist ik al toen ik dit bericht begon te lezen, zo'n hufter leek hij me wel. Niet gepost om vader(mocht hij dit lezen) op die gedachte te brengen.

Sylli, ik hoop dat u toch nog iets uit alle adviezen kunt halen en hopenlijk, krijgt ze het toch terug. One way or the other.

Ik wil u alleen maar even succes wensen en hoop dat u over alle "adviezen" kunt heenlezen welke nergens op slaan en helemaal geen antwoord geven op/hulp bieden bij uw vraag.

Hopenlijk krijgen we nu alleen nog maar hier te lezen wat Sylli er mee heeft bereikt en kan ieder ander zijn "vast goed bedoeld maar niet nuttige" reactie voor zich houden. En dan...
-Slotje-

feya13 schreef op dinsdag 22 mei 2012, 14:32:
Ik wil u alleen maar even succes wensen en hoop dat u over alle "adviezen" kunt heenlezen welke nergens op slaan en helemaal geen antwoord geven op/hulp bieden bij uw vraag.

koekeloer schreef op dinsdag 22 mei 2012, 14:42:

feya13 schreef op dinsdag 22 mei 2012, 14:32:
Ik wil u alleen maar even succes wensen en hoop dat u over alle "adviezen" kunt heenlezen welke nergens op slaan en helemaal geen antwoord geven op/hulp bieden bij uw vraag.

Je eigen post is hier dus een voorbeeld van....
Jammer dat Sylli, zelf geen enkele reaktie / antwoord geeft.

1paul maandag 21 mei 2012, 13:48

Brief schrijven dat u het armbandje terug eist omdat uw dochter handelingsombekwaam is, wil men dan niet door de bocht dan eventueel eerst nog via de politie proberen en lukt dat niet dan zult u zelf een zaak aan moeten spannen...

Di schreef ik een aantal dagen terug al en dit advies blijft nu vooral staan, bovendien zult u in deze brief bij deze ouders moeten EISEN dat zij u terugstellen in de toestand voordat de ruil plaatsvond, met andere woorden u eist het armbandje terug of zei dit nu nog hebben of niet, daarom zult u ook moeten stellen dat als zij niet meer in bezit zijn van genoemd armbandje zij voor een vergelijkbaar object moeten zorgen dan wel de aanschaf kosten zullen moeten vergoeden...

Al dat geleuter en goed bedoelde adviezen helpen helemaal niets als je er geen daad bij stelt en gezien wat er nu gebeurt en gezegd is is dit de enige daad die u nog kunt stellen...

Succes...

Vriendinnetje kan het armbandje in ieder geval nooit dragen.....

Vriendinnetje kan het armbandje in ieder geval nooit dragen.....

Als ze het wèl ooit zou doen, is het plotseling natuurlijk "weer gevonden"................

En dan gaat dit verhaal weer verder, want dan komt er weer een andere situatie.

Stelen van een kind...door dit soort mensen zakt onze beschaving naar een dieptepunt....man, nota bene zelf vader, steelt dure armband van 4-jarige door te weigeren het terug te geven...dat is toch te triest voor woorden...

Beste mensen,

Mijn man en ik hebben de ouders van het andere meisje aansprakelijk gesteld voor het "kwijtraken" van de armband. Meneer vond het "best" om zijn AVP aan te spreken en wilde ons weer afschepen met "ik geef het wel door aan mijn verzekering", maar wij stonden erop om net zo lang te blijven wachten tot hij de polis had gevonden en online de schade heeft opgegeven. Het ging er tamelijk onvriendelijk aan toe, maar voor ons is het nu echt een principe-kwestie geworden. Nu maar afwachten wat zijn verzekeraar gaat zeggen...

wimmi20 schreef dinsdag 22 mei 2012, 13:39:

Vliegende Rob,
ik vind het advies van uw juridisch geschoolde dochter nogal vreemd.
Zij adviseert de onwillige ouders een aangetekende brief te sturen, maar ALLEEN als de school daarmee akkoord gaat.
Nou heb ik mijn broer opgebeld (die de fietsenstalling beheert bij het gerechtsgebouw, dus die weet het heus wel) en die zegt dat de school er geen bal mee te maken heeft of men een brief stuurt aan die nare ouders.
Dat zal lekker worden--zegt mijn broer--dan gaat de school bepalen of je een andere ouder aansprakelijk mag stellen.

Sorry wimmi maat jij bent een hele slechte lezer! Mijn dochter adviseert helemaal niet alleen een brief te schrijven als de school akkoord gaat Dat staat er helemaal niet, hoe kom je daar bij?? Zij adviseert de school van te voren op de hoogte te stellen van de voorgenomen plannen (normaal burgerfatsoen) en of dat akkoord is, dit, (het laten terugbezorgen van de armband bij de school) omdat bij (mogelijk) teruggeven de school erbij betrokken wordt en je niet zomaar iemand daarmee ongevraagd en onverwacht kunt opzadelen. Jij stelt heel wat anders dan dat er staat, lees eerst eens goed vóór dat je commenteer geeft!
Dat je stelt dat jouw broer die bij een fietsenstalling werkt daarom juridisch geschoold is en er verstand van heeft, vind ik een belediging voor de rechters en juristen die vele jaren gestudeerd hebben en ervaring mee hebben. Of nemen de rechters na een zitting de zaken met hem door? Belachelijk!
Mijn dochter zegt nergens dat de school bepaalt of iemand aansprakelijk gesteld wordt, al zou ik het advies van een leraar in zo'n zaak veel betrouwbaarder (en vatbaar voor opvolgen daarvan) vinden dan het juridisch advies van iemand die na een studie van vermoedelijk tien minuten het al tot fietsenstallingbeheerder heeft geschopt!
Heel goed overigens dat je, net als ik altijd al doe, alleen het gedeelte dat relevant is aanhaalt, spaart veel ruimte en benadrukt het onderwerp, meer schrijvers moesten een voorbeeld aan ons nemen.

jpm schreef op dinsdag 22 mei 2012, 11:44: Er is iets in een wat eerder stadium misgegaan. Afgezien van de (m.i.) diefstal van het armbandje door de ouders van het andere kindje, ging het dus al eerder mis tussen TS en haar schoonmoeder.
Ik denk dat moeder en haar schoonmoeder eens rustig om de tafel moeten gaan zitten en dit goed uitpraten. Voorkomen moet worden dat de schoonmoeder de opvoeding van haar dochter zodanig blijft frustreren dat het kind na verloop van tijd niet meer naar haar moeder wil luisteren. (...)

Vliegenderob,

met alle respect, maar u weet zelf niet wat u heeft geschreven.
U heeft wel geschreven dat uw dochter het advies heeft gegeven om de school om toestemming te vragen de ouders aansprakelijk te stellen middels een brief.

Ik quote even wat u op 22/5/2012 om 13.15 schreef over de aansprakelijk stelling brief :
stel wel de school op de hoogte van uw plan om deze brief te schrijven, MET HET VERZOEK OF ZIJ DAARMEE AKKOORD KUNNEN GAAN.
Dat is uw letterlijke tekst
Uw dochter heeft dus letterlijk tegen u gezegd dat de school toestemming moet geven voor het schrijven van de brief.
Voor alle Nederlandse taal duidelijkheid : als de school niet akkoord gaat--geen brief.

En dat u nog in gaat op dat fietsenstallingverhaal, wat een succes !
Had ik echt niet van u verwacht.
++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++==

vliegenderob schreef op woensdag 23 mei 2012, 22:57: wimmi20 schreef dinsdag 22 mei 2012, 13:39:

Vliegende Rob,
ik vind het advies van uw juridisch geschoolde dochter nogal vreemd.
Zij adviseert de onwillige ouders een aangetekende brief te sturen, maar ALLEEN als de school daarmee akkoord gaat.
Nou heb ik mijn broer opgebeld (die de fietsenstalling beheert bij het gerechtsgebouw, dus die weet het heus wel) en die zegt dat de school er geen bal mee te maken heeft of men een brief stuurt aan die nare ouders.
Dat zal lekker worden--zegt mijn broer--dan gaat de school bepalen of je een andere ouder aansprakelijk mag stellen.

Sorry wimmi maat jij bent een hele slechte lezer! Mijn dochter adviseert helemaal niet alleen een brief te schrijven als de school akkoord gaat Dat staat er helemaal niet, hoe kom je daar bij?? Zij adviseert de school van te voren op de hoogte te stellen van de voorgenomen plannen (normaal burgerfatsoen) en of dat akkoord is, dit, (het laten terugbezorgen van de armband bij de school) omdat bij (mogelijk) teruggeven de school erbij betrokken wordt en je niet zomaar iemand daarmee ongevraagd en onverwacht kunt opzadelen. Jij stelt heel wat anders dan dat er staat, lees eerst eens goed vóór dat je commenteer geeft!
Dat je stelt dat jouw broer die bij een fietsenstalling werkt daarom juridisch geschoold is en er verstand van heeft, vind ik een belediging voor de rechters en juristen die vele jaren gestudeerd hebben en ervaring mee hebben. Of nemen de rechters na een zitting de zaken met hem door? Belachelijk!
Mijn dochter zegt nergens dat de school bepaalt of iemand aansprakelijk gesteld wordt, al zou ik het advies van een leraar in zo'n zaak veel betrouwbaarder (en vatbaar voor opvolgen daarvan) vinden dan het juridisch advies van iemand die na een studie van vermoedelijk tien minuten het al tot fietsenstallingbeheerder heeft geschopt!
Heel goed overigens dat je, net als ik altijd al doe, alleen het gedeelte dat relevant is aanhaalt, spaart veel ruimte en benadrukt het onderwerp, meer schrijvers moesten een voorbeeld aan ons nemen.

jpm schreef op dinsdag 22 mei 2012, 11:44:
Afgezien van de (m.i.) diefstal van het armbandje door de ouders van het andere kindje,.

@wimmi 20
Sorry, mijn excuus, ik lees nu inderdaad dat een misverstand mogelijk is. Mijn dochter bedoel of de school met het voorstel akkoord kon gaan. Met het voorstel wordt bedoeld het teruggeven via de school! Dit kwam inderdaad niet duidelijk genoeg naar voren, nogmaals sorry.
Kun je me vergeven?

Maar Robbie toch !
Vergeven, nergens voor nodig !
Het is gewoon een gezellige, scherpe, tijdverdrijvende discussie.

Enne Rob, dat van die fietsenstalling heb ik gejokt.
Kun je me vergeven ?

Wimmi
+++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++==========

vliegenderob schreef op woensdag 23 mei 2012, 23:41: @wimmi 20
Sorry, mijn excuus, ik lees nu inderdaad dat een misverstand mogelijk is. Mijn dochter bedoel of de school met het voorstel akkoord kon gaan. Met het voorstel wordt bedoeld het teruggeven via de school! Dit kwam inderdaad niet duidelijk genoeg naar voren, nogmaals sorry.
Kun je me vergeven?

Voor mij is deze discussie gesloten.

Mevrouw Sylli heeft haar verhaal gedaan, nu is het afwachten wat er verder uitkomt. Dat de ouders van het vriendinnetje zich niet erg sociaal opstelt weten we nu.
Je kunt kinderen in de leeftijd tot 5 jaar niet verantwoordelijk stellen voor dure of verloren dingen. Hoe vaak gebeurd het niet dat een jong kind een tas of een jas in de trein of bus heeft laten liggen?

Wel vind ik dat de oma zich neer moet leggen bij de beslissingen van haar schoondochter. Want op deze manier ondermijnt ze wel de opvoeding. En het kind weet donders goed hoe ze de volwassenen tegen elkaar uit kan spelen.
Maar daar ga ik me in deze niet mee bemoeien.

Ik wens Sylli en haar man veel succes met het terug krijgen van de armband.

Moin.

vliegenderob schreef op woensdag 23 mei 2012, 23:33:

jpm schreef op dinsdag 22 mei 2012, 11:44:
Ter lering ende vermaek:
hier is geheel geen sprake van diefstal want de ouders van het "andere" kindje zijn op geen enkele wijze betrokken hierbij.

Ter lering ende vermaeek.

Klopt. Er is hier sprake van heling

Misdrijf van hem die opzettelijk enig door misdrijf verkregen voorwerp koopt, huurt, inruilt, in pand neemt, als geschenk aanneemt, of uit winstbejag verkoopt, verhuurt, verruilt, in pand geeft, vervoert, bewaart of verbergt.

Rapporteer

Winterman,

uw antwoord slaat nergens op.
Het is geen heling.
Heling is iets kopen of als geschenk aannemen als je weet, of sterk vermoeden kunt dat iets is gestolen.
Bij heling is er dus altijd eerst een dief.
Dus als je ouders 2 wilt beschouwen als dief dan slaat uw mening van heling nergens op.
Heling is een misdrijf in de zin der wet.

De zaak ligt eenvoudiger dan je denkt : bij een eventuele rechtszaak zal de rechter waarschijnlijk de schuld leggen bij beide moeders.
Moeder 1 omdat ze zo onverstandig en onverantwoordelijk heeft gehandeld door een 4 jarig kind met een waardevol object naar school te laten gaan.
Moeder 2 omdat ze had moeten beseffen dat er iets niet klopt als haar dochter opeens een duur armbandje heeft.

Vermoedelijke uitspraak van de rechter : de kinderen wisten niet beter, maar de moeders hebben nogal dom gehandeld.
Beiden schuld, en geen schadevergoeding.
De rechter kan bovendien geen teruggave vorderen omdat het object er niet meer is.
++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++=========

winterman schreef op donderdag 24 mei 2012, 11:28:

vliegenderob schreef op woensdag 23 mei 2012, 23:33:

jpm schreef op dinsdag 22 mei 2012, 11:44:
Ter lering ende vermaek:
hier is geheel geen sprake van diefstal want de ouders van het "andere" kindje zijn op geen enkele wijze betrokken hierbij.

Ter lering ende vermaeek.

Klopt. Er is hier sprake van heling

Misdrijf van hem die opzettelijk enig door misdrijf verkregen voorwerp koopt, huurt, inruilt, in pand neemt, als geschenk aanneemt, of uit winstbejag verkoopt, verhuurt, verruilt, in pand geeft, vervoert, bewaart of verbergt.

Rapporteer

wimmi20 schreef op donderdag 24 mei 2012, 13:23: Winterman,

uw antwoord slaat nergens op.
Het is geen heling.

winterman schreef op donderdag 24 mei 2012, 13:53:

Laat je broer het even lezen. Het gaat jou duidelijk boven de pet.

Goed dat Sylli en haar man de ouders van het andere meisje aansprakelijk hebben gesteld voor het 'kwijtraken' van het armbandje (ik durf te wedden dat ze het nog hebben) die dachten er zeker mee weg te komen en logisch dat ze niet erg vriendelijk zijn zodra ze zich moeten verantwoorden maar ik vind het net goed dat ze dat hebben moeten doen, zullen ze de volgende keer misschien beter nadenken...er zijn helaas nog steeds teveel mensen die een zaak 'winnen' door onbeschoft gedrag en dat druist in tegen mijn rechtvaardigheidsgevoel en ongetwijfeld ook dat van vele anderen...

vliegenderob schreef op donderdag 24 mei 2012, 14:32:
het is dus duidelijk, de broer bestaat niet

antonella schreef op donderdag 24 mei 2012, 16:27: Goed dat Sylli en haar man de ouders van het andere meisje aansprakelijk hebben gesteld voor het 'kwijtraken' van het armbandje (ik durf te wedden dat ze het nog hebben) die dachten er zeker mee weg te komen en logisch dat ze niet erg vriendelijk zijn zodra ze zich moeten verantwoorden maar ik vind het net goed dat ze dat hebben moeten doen, zullen ze de volgende keer misschien beter nadenken...er zijn helaas nog steeds teveel mensen die een zaak 'winnen' door onbeschoft gedrag en dat druist in tegen mijn rechtvaardigheidsgevoel en ongetwijfeld ook dat van vele anderen...

Beste mensen,

Goed nieuws: de moeder van het klasgenootje van mijn dochter kwam vanochtend aan de deur en had meegebracht: het verloren gewaande armbandje!
(weliswaar licht beschadigd; mist een belletje).
Ik moest toch nog aan de AVP-verzekeraar van hen de originele nota opsturen, nu maar gemaild dat het armbandje weer terug is en dat zij hun dossier kunnen sluiten.

Dank jullie allemaal wel voor het meedenken en jullie tips!

sylli schreef op donderdag 7 jun 2012, 10:02: Beste mensen,

Goed nieuws: de moeder van het klasgenootje van mijn dochter kwam vanochtend aan de deur en had meegebracht: het verloren gewaande armbandje!
(weliswaar licht beschadigd; mist een belletje).
Ik moest toch nog aan de AVP-verzekeraar van hen de originele nota opsturen, nu maar gemaild dat het armbandje weer terug is en dat zij hun dossier kunnen sluiten.

Dank jullie allemaal wel voor het meedenken en jullie tips!

Mooi nieuws en bedankt voor het terugmelden aan ons hoe het is afgelopen!

@ silly,

ik ben blij voor je dat het armbandje boven water is, zij het dan licht beschadigd en een belletje minder. Als je zelf tevreden bent met deze afloop, dan is dat het belangrijkst. Niet wat wij er allemaal van vinden. Misschien kan de beschadiging bijgewerkt worden?

Ik hoop dat je dochter nog heel lang plezier zal hebben van het kadootje van haar oma!

Groetjes,

Cathja.

Blij dat het "opgelost" is. Waarschijnlijk hebben de moeder en vader van "het andere meisje" een goed gesprek gehad en ingezien dat het een en ander niet klopte. Als de situatie op school en tussen de vriendinnetjes ook nog oke is helemaal toppie. Bedankt voor het terug melden.

Goed dat het armbandje terug is, alleen jammer van die beschadiging...dus de volgende les: leen nooit je spullen uit want je krijgt ze beschadigd terug (dat gebeurde mij vroeger met mijn dure grammofoonplaten die mij een hele maand zakgeld hadden gekost).