No cure, no pay? Dus als een ziekenhuis tienduizenden euro's besteed aan een behandeling tegen bijvoorbeeld kanker en de patient overlijdt toch, dan zoeken ze maar uit waar het geld vandaan komt?

En als iemand voor een pleister naar een ziekenhuis gaat, is het zijn eigen schuld dat hij daar letterlijk voor moet bloeden. Dus ga naar de huisarts.

pieterwolters schreef op woensdag 21 mei 2014, 13:10: No cure, no pay? Dus als een ziekenhuis tienduizenden euro's besteed aan een behandeling tegen bijvoorbeeld kanker en de patient overlijdt toch, dan zoeken ze maar uit waar het geld vandaan komt?

Die investeringen dienen uit de algemene middelen te komen. Lijkt me een betere bestemming voor ons belastinggeld dan de aanschaf van JFS's. Verder kan een arts gewoon in loondienst en kan zijn opleiding ook uit de algemene middelen worden bekostigd. Hetzelfde geldt voor de onderzoekers in de farmacie. Als dat winstmaken vervalt krijgen we geen medicijnen meer in de maag gesplitst die niet blijken te werken en worden er geen zinloze behandelingen meer 'bedacht'! Onderzoek toont aan dat veel medische handelingen onnodig - en zelfs schadelijk zijn.

Ja, en onderzoek heeft ook aangetoond dat heel veel mensen per se een recept voor het een of ander willen als ze bij de huisarts zijn geweest, hoewel de meeste dingen vanzelf overgaan. Dus daar kan het nodige bezuinigd worden.

Duur ziekenhuis , haha ja maar waarom , zou toch denken dat de artsen en andere gespecialiseerde ook wel eens in kunnen leveren en niet altijd de hoofdprijs voor hun werk moeten hebben of een vette bonus bovenop loon.. Die gasten rijden allemaal in dikke auto's rond en zorgen er wel voor dat zij niet inleveren. Die declareren toch wel, geen wonder dat het allemaal duurder wordt en de rekening bij Jan met de pet op het bord terecht komt.

Adrie,

Je verhaal klopt niet. Zorgverzekeraars sluiten contracten af met zorgverleners. Tariefsverhogingen zijn niet aan de orden. Jaar op jaar worden deze verlaagd. Dat is ook juist het succes van dit model. De premies zijn dit jaar overigens omlaag gegaan.

De duurte van de zorg heeft te maken dat we als geen keuzes durven te maken. Veel medische consultaties zijn onnodig.

Het probleem zit hem in de vergruizing en geen keuzes willen maken. Patienten worden doorverwezen omdat de mondige patient dat wil, terwijl de huisarts weet dat de kwaal vanzelf ook over gaat. Daarnaast vinden we het moeilijk om hele dure medicijnen te weigeren terwijl deze vaak hooguit 1 a 2 weken het eleven verlengd. Id het mogelijk dat vrouwen borstvergrotingen kunnen laten vergoeden(ja het komt voor) en worden zelfs 4th opionions vergoed. Voor de patient die nooit tevreden is. Wij maar denken dat een mondige patient goed is, het zorgt alleen maar voor meer kosten.

Een sobere basisverzekering die vaker nee verkoopt is de oplossing. Dat zorgt voor een lagere premie en bij verzekeren kan altijd voor wie dat wil.

En laat die zorgverzekeraars maar onderhandelen dat doen ze goed.

testcase schreef op donderdag 29 mei 2014, 22:13: Adrie,

[...] Zorgverzekeraars sluiten contracten af met zorgverleners [...].

Ja, en laat ik dáár nu juist uiterst wantrouwend tegenover staan. Die 'contracten' komen in 'achterkamertjes' tot stand, de cliënten hebben er totaal geen zicht op welke 'belangen' hier worden afgewogen en welke machtsfactoren een rol spelen bij de 'gunning'.
De keuzevrijheid, maar ook het vertrouwen van de patiënt in de behandelaar (als daarbij financiële belangen prevaleren en de cliënt door het systeem tot een behandelaar 'veroordeeld' is), staan op het spel!
De hulp vragende cliënt moet niet beroofd worden van de eigen verantwoordelijkheid in het genezingsproces. De hulpverlener dient te beseffen dat hij of zij er alleen maar is om de genezende krachten in de patiënt zelf op gang te brengen. Genezen is een klus voor beiden!
Een hulpverlener met passie trekt 'figuurlijk' zijn witte jas uit en gaat samen met zijn cliënt aan de slag in een gelijkwaardig proces en niet vanuit een autoritaire ivoren toren.

testcase schreef op donderdag 29 mei 2014, 22:33: [...]Patienten worden doorverwezen omdat de mondige patient dat wil, terwijl de huisarts weet dat de kwaal vanzelf ook over gaat [...]

Je zegt het hier zelf: het schort aan die vertrouwensband tussen hulpvrager en huisarts! Die 'mondigheid' is een uiting van wantrouwen. De deskundigheid en de adviezen van de huisarts worden in twijfel getrokken. De huisarts maakt niet de tijd vrij om zelf te behandelen. Begin dus hier: met de cliënt serieus te nemen en van kennis en goede raad te voorzien. Bespreek alles met normaal woordgebruik en zie toe of de cliënt het wel begrijpt, en doe dat niet 'autoritair'. Dat kan ook vaak niet in de vijf minuten die daarvoor worden uitgetrokken ...en verder, over de gewenste passie van de arts, zie mijn vorige posting.

Kijk Testcase, ook hierbij schort het aan de gelijk 'waardige' relatie arts-patiënt. Functies verschillen, maar de menselijke waarde van beiden verschilt niet!
Hulpverleners kunnen alleen maar effectief helpen als ze 'figuurlijk' die witte jas uittrekken en hun cliënt met respect bejegent!

http://kassa.vara.nl/actueel/consumentennieuws/artikel/nieuws/dokters-vergeten-te-luisteren-bij-overleg/

Dokters vergeten te luisteren bij overleg
30 mei 2014
Dokters verschillen van mening over de vraag of de patiënt volwaardig mag meepraten over het besluit of 'de stekker eruit mag'. De ene arts vindt de wens van de patiënt leidend, terwijl de andere arts benadrukt dat hij zelf de baas is, meldt dagblad Trouw.
Deze conclusie trekt het Centrum voor Ethiek en Gezondheid (CEG), dat deze week een onderzoek hierover publiceert. Daarvoor zijn patiënten en artsen bevraagd.
Misverstanden
Patiënten weten vaak niet hoe de arts het motto van 'gezamenlijk beslissen' precies gaat uitvoeren. Dat kan leiden tot pijnlijke misverstanden. Artsen denken nog te vaak dat ze patiënten en hun familie vooral moeten informeren over de ziekte en de behandeling - luisteren komt daardoor in de verdrukking.
Artsen zouden vaker aan het begin van een behandeling moeten spreken over de gezamenlijke besluitvorming, zegt het CEG.
ANP/Trouw