Volledige voogdij

Ik zou u dringend adviseren om u wat neutraler op te stellen hoezeer er ook de emoties zijn van een scheiding die echt niet na 2 jaar zijn weggeëbt.
wat belangrijk is is de wens van uw dochter en afhankelijk van haar leeftijd zou zij in het bezoeken van haar vader de belangrijkste stem moeten hebben.
wil zij (zonder enige pressie uwerzijds) echt niet naar haar vader dan zou u, of als uw dochter dit duidelijk zelf kan en wil dit de vader kunnen laten weten per telefoon of brief.

een verwijzing naar de raad vd kinderbescherming  k a n   een optie zijn  mits het kind volkomen vrij en zelfstandig (zonder de aanwezigheid van de moeder!) haar mening t.o.v. de opgelegde bezoekregeling te kennen kan geven met een vertegenwoordiger van deze raad (bureau jongeren en ouders b.v.)

en dan uw angst voor wat er zou gebeuren als u plotseling komt te overlijden.
welnu, u kunt in een laatste wilsbeschikking (codicil) of in een testament (notaris) laten vastleggen wie na uw dood het (nog minderjarige) kind moet gaan verzorgen (uw ouders/familie/zeer goede kennis).
u kunt bij een codicil makkelijk een en ander veranderen(bij een testament moeilijker/duurder) zodat u nu wel de vader uitsluit als opvolger in de verzorging maar dit later schrapt als na vele jaren de pijn van deze scheiding is weggezakt.

kortom, ik denk dat u een en ander wil gaan regelen met alle emoties die u nog heeft.
ik vind dit onverstandig en vooral ook overbodig.
er zijn andere eenvoudiger methoden om te voorkomen dat uw kind bij een overlijden naar de vader moet.
dat naar mijn mening daarbij altijd de wil van het kind voorop moet staan zal duidelijk zijn voor de lezers van vr&antw omdat ikzelf door ervaring bij dit soort problematiek daar erg emotioneel bij betrokken ben.

mijn advies komt dan ook vanuit mijn hart.

sterkte met uw besluit.

de vrije vogel