Pensioen

Van dekkingsgraad naar pensioengat, van omslag naar sparen?

bij pauw en witteman (10 sept) vielen woorden als "pensioenfondsen moeten korten" en "nu niet korten en de rekening doorschuiven naar generaties daarna".
een pensioenfonds heeft voor oudere werkenden en huidige gepensioneerden bijna een werk-leven lang een dekkend rendement gemaakt op de betaalde pensioenpremie. de laatste paar jaar echter niet en dat betekent dat juist er juist voor jongeren nog niet voldoende gespaard is.

als ouderen nu minder wordt uitgekeerd, betalen zij in feite voor de jongeren en wel voor de zeer lange termijn. nu korten betekent de rekening naar ouderen verschuiven. immers, door die korting wordt de dekkingsgraad voor de toekomst weer voldoende voor de verre toekomst. uitkeringskorting leidt aldus tot een 'omgekeerd' omslagsysteem.

maar ons pensioen was toch een spaarsysteem? zouden we dat uitgangspunt niet moeten handhaven? een pensioenfonds kan makkelijk per deelnemer uitrekenen wat het voorziene "pensioengat" is ten opzichte van het toegezegde pensioen, ook voor ouderen. die term is spaar georiënteerd, oplossingsgericht en een veel betere dan dekkingsgraad (omslag georiënteerd).
werken met een pensioengat kost overheid en fondsen wel wat meer moeite, maar het is toch voor koning klant !

een pensioengat zal duidelijk maken bij welke leeftijd en op welke (lange) termijn er voor welke deelnemer een probleem zou (kunnen!) ontstaan. leg de verantwoording bij die deelnemer en laat deze aangeven of en hoe het gat gedicht wordt. nu korten is unfair als spaarsysteem, het legt de rekening bij de verkeerde personen en is korte termijn denken.