Aspartaam

Aspartaam

aspartaam kan waarschijnlijk diverse soorten kanker veroorzaken. in de vs nam bijv. het aantal hersentumoren toe nadat aspartaam werd geïntroduceerd (pmid: 8939194), in argentinië werd een verband gevonden tussen het tien jaar lang drinken van aspartaamhoudend drinken en het ontstaan van urinewegtumoren (pmid: 18495230), volgens een italiaanse studie kan de toename van het aantal kankergevallen verband houden met het vele jaren gebruik van aspartaam, vooral het gebruik van aspartaam tijdens de zwangerschap en op vroege leeftijd zou slecht zijn omdat de hersen-bloedbarrière nog niet optimaal functioneert (pmid: 18226064), enz. (aan de hand van de pmid-nummers zijn wetenschappelijke onderzoeken terug tevinden.)
een liter met aspartaam gezoete frisdrank bevat 56 milligram methanol (methylalcohol). volgens nederlandse richtlijnen mag een volwassene niet meer dan 7,8 milligram van deze gevaarlijke stof per dag binnenkrijgen. 0,14 liter van deze frisdrank, nog niet eens een vol glas dus, zou volgens deze richtlijn al te veel zijn. methanol komt ook voor in alcohol, maar hierin is ook de ‘antistof’ ethanol aanwezig, meestal 200 maal zoveel dan methanol. bij aspartaam ontbreekt die antistof.
bij koude temperaturen produceert methanol een kleurloos gif, formaldehyde, wat weer in mierenzuur wordt omgezet. deze gifstoffen stapelen zich op in cellen en reageren met eiwitten, zoals enzymen, en met de dragers van de erfelijke eigenschappen, het dna.
fenylalanine breekt af in diketopiperazine (dkp) als het aan warme temperaturen wordt blootgesteld of langdurig wordt opgeslagen. diketopiperazine is een bekende kankerverwekkende stof.
door de bloed-hersenbarrière kunnen giftige stoffen de hersenen normaal gesproken niet bereiken. er zijn echter een aantal aandoeningen, zoals diabetes en hoge bloeddruk die deze werking van de bloed-hersenbarrière kunnen verstoren. ook door ouderdom wordt deze hindernis langzaam zwakker. bij mensen die neurodegeneratieve hersenziektes hebben, zoals ms, werkt de bloedhersen-barrière in veel gevallen ook niet optimaal. de bloed-hersenbarrière werkt nog niet goed voor de geboorte en gedurende de eerste twaalf maanden erna. de prikkelende giften asparaginezuur en fenylalanine hebben dan vrije toegang tot het zenuwstelsel. daar komt nog bij dat de placenta het mogelijk maakt dat de fenylalanineconcentratie in het bloed van de foetus vier tot zes keer zo hoog wordt als in het bloed van de moeder. dit geeft een risico op geboortedefecten. fenylalanine kan ook in de moedermelk terecht komen. bepaalde schadelijke stoffen in de moedermelk kunnen onherstelbare beschadigingen veroorzaken bij een zuigeling. het is daarom onvoorstelbaar dat aspartaam wordt aangeraden aan zwangere en zogende diabetespatiënten.
als aspartaam wordt gebruikt zonder dat er gelijktijdig aminozuren uit eiwit worden gebruikt, dan wordt fenylalanine rechtstreeks opgenomen in de hersenen. dit kan een sterke daling van het serotonineniveau veroorzaken, wat zeer depressieve gevoelens kan veroorzaken. bij regelmatig gebruik van aspartaam zonder andere aminozuren uit eiwit kunnen allerlei klinische verschijnselen veroorzaakt worden.
aspartaam smaakt zoet en geeft het lichaam het idee dat er iets zoets gegeten is. het lichaam reageert daarop met de productie van insuline. de snelle, sterke stijging van insuline verwijdert alle glucose uit de bloedstroom en slaat het op als vet. dit kan hypoglykemie veroorzaken en daardoor het verlangen naar zoete levensmiddelen. volgens lutsey et al bestaat er een relatie tussen het westerse voedingspatroon en het metabole syndroom (een groep cardiovasculaire risicofactoren die geassocieerd worden met o.a. een verhoogde kans op diabetes type 2, hart- en vaatziekten en het eerder overlijden aan allerlei oorzaken.) vooral het gebruik van met zoetstoffen gezoete frisdrank wordt in verband gebracht met het metabole syndroom. (pmid: 18212291)

de gebruiker moet zelf beslissen of hij/zij het verantwoord vindt om aspartaam te gebruiken.

i. altena