Daling van de economie

Doordat mijn man chronisch ziek is moeten wij rondkomen van een te kleine wao- uitkering. die wordt aangevuld door een sociaal aanvulling. de zogenaamde kopje op de uitkering. het is niet veel en het maakt dat we net op het minimum zitten. daar kunnen we nu nog van rondkomen maar het wordt wel moeilijker.
vorig jaar konden we onze 'vakantiegeld' in één keer naar de ziekenfonds/ belasting brengen als eigen bijdrage. dit jaar geen vakantie.

ik wilde vanmorgen eens leuke kleren aandoen en tot mijn schrik zag ik dat er maar twee warme truien meer in lagen. een keer gekregen. ik heb al heel lang geen nieuwe kleding meer gekocht omdat het òf heel duur was òf het was niet in mijn categorie te krijgen. nieuwe schoenen heb ik nog niet nodig, mijn oude zijn nog goed.

mijn vraag aan al de mensen die oordelen over 'lui met een uitkering", mogen wij ook een beetje levensgeluk hebben?
ook wij betalen belastingen ja, ook wij doen aan vrijwilligerswerk door b.v. mensen naar de bejaardensoos te rijden. en helpen met boodschappen. zouden we dat niet doen dan is die ouderen-club gedoemd om te verdwijnen want niet al de oude mensen kunnen een taxi betalen,. of indien ze wel met de taxi meegaan, moeten ze het delen met weer anderen. m.a.g. dat ze in plaats van rechtstreeks naar huis, eerst via andere dorpen moeten meerijden.

ik heb geleerd om zuinig te zijn met mijn spullen, de keukenstoelen dateren van 40 jaar geleden, ze zitten nog lekker waarom dan nieuwe kopen? sokken breinen doen we zelf en af en toe krijgen we iets uit een tuin van buren.

eigenlijk zou iedere gemeente een lap grond beschikbaar moeten stellen aan mensen die van weinig geld rond moeten komen. daar kunnen ze dan zelf boontjes en aardappels op verbouwen. niet alleen goed voor de gemeentekas maar ook voor een positief zelfbeeld van iemand met een uitkering.

want geloof me maar, het kan heel vernederend zijn om alsmaar je hand op te moeten houden.