Ext.hardeschijf

[quote=harrold82 schreef op donderdag 25 jul 2013, 19:51]
de (ouderwetse) hdd-techniek bestaat uit een aantal glazen plaatjes met een magneet-laagje die worden afgetast met een naald. denk aan een grammofoonplaat en een platenspeler. wanneer de schijf aan gaat, dan wordt de naald op de plaat gelegd. wanneer de schijf uit gaat, dan hoor je een tikje en gaat de naald van de schijf. vroeger heette dat: "de hardeschijf parkeren".

je kunt je dus voorstellen dat je een ingeschakelde harddisk beter met rust kunt laten omdat er anders een kras op je schijf kan komen.


harrold82 als je iets niet weet, zoek het dan even op eer je hier wat schrijft.
hoe kom je hier toch allemaal bij?

quote:

de schijven zijn van aluminium, en voorzien van een dunne opgedampte laag magnetisch materiaal, de informatiedrager. de schijven zijn net als de ouderwetse langspeelplaat aan beide kanten voorzien van een informatielaag, zodat een harde schijf met vijf schijven (platters) in totaal tien zijden (sides) heeft.

uiteraard worden deze schijven, die samen op een as bevestigd zijn, aangedreven door een elektromotor. zolang de harde schijf in werking is, draait het pakketje schijven op een vast toerental. dat toerental is afhankelijk van de uitvoering van de harde schijf. tegenwoordig is 5400 tpm normaal, terwijl een snelle harde schijf op 7200 of zelfs 10.000 tpm (toeren oftewel omwentelingen per minuut) draait. alleen als we in het energiebeheer een time-out hebben ingesteld, zal de harde schijf na een bepaalde periode stilvallen, en dan merk je goed dat de harde schijf pas werkt als hij weer op snelheid gekomen is.
gecombineerde lees/schrijfkoppen

om data te lezen en schrijven is de harde schijf uitgerust met gecombineerde lees/schrijfkoppen, en wel voor elke zijde een. deze koppen zijn allen met elkaar verbonden en bewegen dus tegelijkertijd. de koppen moeten zeer nauwkeurig gepositioneerd kunnen worden om een bepaald deel van de schijf te benaderen, en worden aangestuurd door een servomotor. met deze koppen is net als bij een bandrecorder een magnetische registratie van de data op de schijf mogelijk, en kan er ook weer van gelezen worden.

in tegenstelling tot de meeste andere magnetische registratiemethoden is er geen direct contact tussen de kop en het schijfoppervlak. hierbij wordt gebruik gemaakt van een natuurkundige eigenschap van de lucht in de hardeschijfbehuizing: cohesie. de snel draaiende oppervlakken van de schijven bewegen zich door lucht, en als gevolg van de aantrekkingskracht tussen het schijfoppervlak en de luchtmoleculen wordt een dun laagje lucht meegetrokken met de draaiende schijf. de kop is zodanig geconstrueerd dat deze gaat zweven op dat dunne laagje bewegende lucht, en zolang de schijf draait zal de kop nooit het oppervlak van de schijf kunnen raken. de afstand van de kop tot het oppervlak van de schijf is slechts een tiende deel van de dikte van een haar, dus het luistert vrij nauw. uiteraard kunnen invloeden van buitenaf dit effect beïnvloeden, en daarom mag je een werkende harde schijf ook nooit blootstellen aan harde schokken.

de rest van het verhaaltje kun je hier lezen, daar staat het simpel beschreven.

klik-> http://www.vakken.csdehoven.nl/gilde_vakpagina_ict/uitleg%20hd.htm">hier