Om te beginnen, breng eens wat enters aan in uw bericht. Zo ontstaan er alineas en dat leest een stuk beter. Het is nu wel een enorme lap tekst.

Uw vraag: lijkt mij dat de winkelier u een alternatief heeft geboden om de armband te vervangen. Zoals zo vaak met dit soort zaken is de emotionele waarde moeilijk vast te stellen. Vergelijk het met een fotorolletje waarvan de foto's onherstelbaar zijn beschadigd. Het moment krijgt u nooit meer terug. De winkelier kan alleen een alternatief bieden. Dat hebben ze gedaan.

Uw oma kan dat accepteren of haar geld terug vragen. Spijtig, maar vraag u eens af: is het nu werkelijk zo van belang voor de belevenis van uw dochter dat zij het eerste geschenk van oma waardeert? Ze was destijds 1, als oma haar nu een andere armband geeft, dan zal uw dochter het verschil echt niet merken. Het gaat om het gebaar, nietwaar?

Wel lief dat u tracht het beste voor uw dochter eruit te halen, maar helaas wordt dat een moeilijke klus.

Volgens mij gaat het hier puur om het principe dat een winkel niet zomaar andermans eigendom mag vernietigen. Bianca4 geeft aan dat de winkel de armband zou opsturen om te kijken of deze gerepareerd kon worden. De winkel kan het in dat geval niet maken om het eigendom van Bianca4 te vernietigen.

Het begrip emotionele waarde is in ieder afzonderlijk geval alleen op waarde te schatten voor de personen en het voorwerp in kwestie. Ik kan mij voorstellen dat Bianca4 en haar dochter veel waarde hechten aan de armband. Toen de dochter 1 was, was dit begrip er ongetwijfeld nog niet, maar op latere leeftijd betekent dit waarschijnlijk net zoveel. Het gaat daarbij niet eens alleen om de emotionele waarde die de dochter aan de armband geeft, maar ook om de emotionele waarde die Bianca4 zelf aan de armband geeft, schat ik zo in.

Kortom: Voor wat betreft de emotionele waarde lijkt mij discussie niet nodig. Dat de winkel fout zit is voor mij wel duidelijk. Probleem is echter dat een oplossing lastig wordt (de armband is immers vernietigd). Gemeende excuses en wellicht een vergoeding (in welke vorm dan ook) voor het leed lijken mij zeker op de plaats.

Zoals het andere  antwoord al vermelde, de emotionele waarde voor mij is wel hoog. En wie heeft er nog een overgroot oma als ze 1 jaar zijn (deze mensen zijn toch redelijk zeldzaam, in mijn grote vriendenkring kan ik ze op 1 hand tellen).

Nu is het zo dat de winkel de zelfde armband aanbied, waar ze van hebben gezegd dat de betreffende bedels stuk gaan. Mijn voorstel is om deze 3 bedeltje te vervangen door andere. Dat willen ze perse niet. Dus ik vind de oplossing niet zo passend, eigenlijk.

Buitenom het excuus wat ze nooit zullen geven voor dit hele gebeuren. Ze zien hun fouten ook niet, het gebeurt daar vaker. Je zou denken dat ze er van leren. Niet dus.

Groeten.

Ik beantwoord deze vraag niet want ik heb een tegenvraag.

Was het oorsponkelijke armbandje nu van een overgrootmoeder die overleden is?  Of heeft die kleine een armbandje gekregen van een overgrootmoeder die nog (misschien wel) volop in het leven staat en het armbandje dus nog niet zo oud?

In het eerste geval zou het best een onvervangbaar armbandje met onvervangbare bedeltjes zijn geweest maar ik begrijp dat het betreffende armbandje vrij recent gekocht is geweest en dat er vergelijkbare armbandjes nog gewoon verkocht worden.
Alleen de bedeltjes door een slechte constructie uit de handel.
Overgrootmoeder leeft nog?
Haast u dan met oma en uw kind alsnog naar de winkel terug  en zoek alsnog het vergelijk.

Een ouwe Vrije Vogel die ook nog het onvervangbare zakhorloge van zijn opa heeft.

Nu ze heeft het armbandje gekregen toen ze 1 jaar werd van mijn oma (haar overgroot moeder). Deze heeft hem zelf gekocht bij A.v. Buul juweliers in die tijd. De armband is dus niet antiek als dat bedoeld wordt.

Dit zelfde armbandje wordt dus niet meer verkocht in de winkels vanwege het fabrikage probleem van de 3 tussen bedeltjes.

Nog sterker, ik ben inmiddels vorige week geweest om te kijken of we tot een oplossing kunnen komen, toen bleek dat het armbandje (wat dan al niet de originele was maar een zelfde vervanger die nog maar eenmalig leverbaar was) helemaal verdwenen was. Terwijl ze daar laatst dan voor gebeld hadden.

Daar stond ik dan met mijn bonnetje, weer een rit voor niks en zonde van mijn tijd. Nu was er de vrouw die in de eerste instantie het armbandje had ingenomen en opgestuurd, ze wist meteen waar het over ging, he he hoef ik maar een deel van het verhaal te doen.

Ze denken dat een collega, die net op wintersport is, het armbandje heeft wegggelegd. Ik wordt volgende week weer gebeld en er is beloofd dat ik dan andere bedels mag uitzoeken voor het vervangende armbandje (als dat dan nog te vinden is).

In ieder geval is afgesproken dat de mevrouw van vorige week mij zelf belt zodat ik niet weer het hele relaas hoef te doen.

Ik moet me er maar bij neerleggen blijkbaar bij het hele gebeuren.

Dat we al 10 x op en neer hebben gereden, gebeld etc.. wordt ook niet vergoed. En het woord sorry kennen ze ook niet.

In ieder geval echt de aller laatste keer dat ik daar ook maar iets gekocht heb!

Nou ben ik het armbandje wezen ophalen ongeveer een week na het laatste (zou je denken!) telefoontje.

Gelukkig was het vrouwtje er van de allereerste keer, zodat ik niet weer hoefde uit te leggen, in discussie te gaan of wat dan ook.

Ik lekker naar huis met het vervangende armbandje (zo'n zelfde) waar de zilveren bedels tussenuit worden gehaald en waar nieuwe voor in de plaats mogen worden uitgezocht.

Je raad het nooit maar een week of wat geleden (een aantal weken na mijn laatste bezoek aan de winkel) wordt mijn moeder gebeld dat het armbandje binnen is!!!

Nou vraag ik je, hebben die hun zaakjes voor elkaar of niet.

Het loopt allemaal wat door elkaar heen en de helft van het personeel is zeer onvriendelijk als er wat aan de hand is! (gelukkig niet allemaal)

Nu hoor ik ook nog dat de bedrijfsleider verteld dat ik niet tevreden te stellen was en dat er daarom een probleem was.

Nou ik zal hem deze geschiedenis laten lezen en kijken wat ie dan zegt.

Ze moeten daar eens wat meer op een lijn komen en anders zich niet bemoeien met dingen waar ze niks van afweten zodat er niet iedere keer andere dingen worden verteld tegen de klant (die niet in lijn lopen met wat collega's zeggen).

Nu heb ik dus een armbandje (niet die van mijn oma oorspronkelijk-gevoelskwestie waar ook geen excuus voor aan is geboden maar wat normaal bevonden wordt) met bedels die wel heel blijven. Een halve tank benzine lichter en 20euro beltegoed armer. Om nog maar niet te spreken over de ergernis ervan. Excuus Nee hoor! Nergens voor nodig!