De afspraken die je gemaakt hebt, zul je na moeten komen. Helemaal nu je ex extra woonkosten heeft en duidelijk een veel lager inkomen heeft. Omdat je ex op grond van de gemaakte afspraken in het samenlevingscontract feitelijk te veel betaald heeft, heeft zij nu een vordering op jou gekregen. Die zul je moeten betalen tenzij redelijkheid en billijkheid zich daartegen verzetten. Het is aan de rechter om daar een oordeel over te vellen.

De rente-aftrek kun je nog 2 jaar van genieten ook als je ergens anders ingeschreven staat. Maar waarom zou je dat doen voordat de woning verkocht is? Dan heb je wel dubbele maandlasten en 1 huis staat dan leeg. Ik zou denken dat dat zonde van het geld is.

Ook de teruggave van de IB moet naar evenredigheid worden verdeeld. Daar mag je dus rekening mee houden.

ik heb hier geen verstand van, maar ik kan me wel voorstellen dat je ex nu moeite heeft om naast haar eigen vaste lasten (huur, gas, electriciteit, water, tv, tel, verz. enz) ook nog te blijven betalen aan aflossing. ik snap wel dat ze nu minder wil gaan aflossen.

Een samenlevingscontract werkt alleen tussen partijen en kan niet jegens derden, b.v. de hypotheekverstrekker worden gebruikt. Ik denk dat het goed is dat je vriendin zich realiseert dat ze indertijd bij de ondertekening van het leningcontract zich mede-hoofdelijk aansprakelijk heeft gesteld voor de verplichtingen voortvloeiende uit de gehele schuld.
De variabele lasten, zoals gemeld komen altijd ten laste van degene die daadwerkelijk het huis bewoont en dat geldt dus ook voor de fiscale bijtelpost eigenwoningforfait.
Probeer er samen minnelijk uit te komen ipv. elkaar in de tang te houden: voor de verkoop van het huis moet zij immers ook medewerking verlenen.

Het eigenwoningforfait komt voor rekening van de fiscale partners en/of de gezamenlijke huiseigenaren.

Daarnaast ziet de vraag of de ex moet bijdragen aan de kosten van de huishouding juist op het samenlevingscontract. Dat de bank daar buiten staat is correct, maar staat hier ook niet ter discussie. Om met de hoofdelijke aansprakelijkheid te gaan dreigen zal zeker niet gaan helpen en verzwakt je positie bij de gang naar de rechter.

De vraag van TS ziet juist op de onderlinge draagplicht van de lasten.

Ten aanzien van het eigendom, nl. de voormalige "echtelijke" woning hebben partijen een gezamenlijk belang. Daar hoort geen dreiging bij maar een minnelijke oplossing die een flinke angel uit het gezamenlijke probleem haalt.
Als vriendin, die dus niet meer bijdraagt aan de hypotheeklasten het eigenwoningforfait niet opvoert in haar eigen belastingaangifte, zal de fiscus de aangifte van meneer aanpassen.
En elkaar bestoken met regressievorderingen kan altijd nog na de onderhandse verkoop van het huis en daar moeten vooral advocaten zich niet mee bezig houden maar een gespecialiseerde scheidingsmediator.

Courier,
Regresvorderingen gaat het hier juist om. Door te stellen dat mevrouw maar even meer moet bijdragen aan de kosten van de voormalige huishouding van zij op grond van het samenlevingscontract verplicht is, voert men juist de problemen.

"Scheidingsmediators", waar geen enkele opleiding voor nodig is, zijn hier in de regel niet op toegespitst en kunnen/mogen ook niets doen als er onderling problemen zijn. Menig mediator is vooral op de hand van de vrouw of degene die hem/haar betaald.

En dergelijke situatie moet onderling geregeld worden zonder hulp van buitenstaanders. Lukt dat niet, dan de gang naar de rechter maken. Mediation is in de regel een kostenverhogende en tijdrovende bezigheid.

Marcel: Waar stel ik dat dan?