Hmm... ik was nog niet helemaal klaar.

Ik kan ook niet verkroppen dat de ABN nu deze ramkoers inzet terwijl het ook anders kan (door structurele beslaglegging op het inkomen van mijn ex). Op dit moment zal verkoop resulteren in een restschuld van 60.000 a 80.000 euro.

Ik wil niet in een schuldsaneringstraject, want dan moet ik alsnog mijn povere inkomen (deels) afstaan. Ik ontvang geen uitkering die kan worden ingehouden. Er kan niets op mijn huidige partner worden verhaald, aangezien alles in ons huis (met uitzondering van mijn kleren en mijn computer) zijn eigendom is en wij geen samenlevingscontract hebben. Ik bezit geen auto, geen spaartegoed, niets. Ik kan wellicht tot solliciteren worden gedwongen, maar ik krijg met mijn 55 jaar toch geen baan meer. Ik heb allang losgelaten dat ik ooit nog iets substantieels zal kunnen opbouwen en daar heb ik inmiddels vrede mee, want hoe vreemd het wellicht ook klinkt: uit mijn huidige schrijfwerk haal ik zeer veel persoonlijke voldoening.

Dus… wat kan de ABN/Lindorff/Flanderijn eigenlijk tegen mij ondernemen? Ik wil best een tijdje de cel in (ga ik lekker rustig een boek schrijven), maar betalen? Nee. Uiteraard zal er voor mij een inkomenstoets komen, waar ik aan mee zal werken. Maar wat gebeurt er daarna? Zal ABN/Lindorff/Flanderijn mij zo intensief gaan belagen, dat mijn huidige relatie onder ernstige druk zal komen te staan?

Heeft iemand op dit forum misschien ervaring met/inzicht in dit soort rampzalige kwesties?

U bent nog steeds medeaansprakelijk voor de ontstane schuld (zelf voor 100% als ex niets kan betalen). U kunt dit niet tegenhouden als u niet wil betalen. Ze kunnen dan uiteindelijk na vaststellen van de vordering door de rechter een inkomens of bankbeslag gaan leggen.
Natuurlijk moet er bij beslag altijd rekening gehouden worden met de beslagvrije voet. Ik raad u aan met de bank ik gesprek te gaan en tot een minnelijke regeling te komen zonder allerlei extra kosten. Dat is zonde geld, want u bent hoe dan ook aansprakelijk.

@tijger1:

Allereerst dank voor je advies!

Achteraf begrijp ik zelf ook niet hoe ik ooit met zo iemand heb kunnen trouwen, maar ik verkeerde jarenlang in de -volslagen foutieve- veronderstelling dat ik hem ooit wel op het rechte spoor zou kunnen krijgen. De schellen zijn mij pas definitief van de ogen gevallen in ons laatste huwelijksjaar. Ik weet dat ik ontzettend stom ben geweest, maar na het zien van een aflevering van Opgelicht! -waarin een psychiater het profiel van een oplichter schetste- begreep ik er ineens toch wat meer van. Mijn ex was namelijk -geheel conform dit profiel- buitengewoon charismatisch, behulpzaam, betrokken, supersympathiek, warm, blablabla... tot op het moment dat zijn masker afviel en hij mij van de trap af schopte.

Dat we in juni 2006 evengoed een hypotheek konden afsluiten verbaast mij ook. Maar het ging niet probleemloos.

En ja, heel stom, ik bedoel uiteraard WAO in plaats van AOW.

Ik weet dat ik voor 100% aansprakelijk ben en blijf en ik heb al meerdere malen uitgebreid contact met de bank gehad over deze situatie en daar ook steeds aantekeningen van laten maken. De eerste brief van Lindorff/Flanderijn ontving ik drie maanden geleden. Ik heb toen een zeer uitvoerige brief van 8 kantjes gestuurd naar zowel mijn laatste contactpersoon bij ABN, als naar Lindorff en naar Flanderijn.

Strekking van mijn brief: beste bank, doe niet zo dom, gedwongen verkoop levert een restschuld van bijna een ton op. Die gaat u van mij echt niet krijgen, aangezien ik al sinds mijn scheiding ver onder het bestaansminimum leef. Leg gewoon beslag op de royale WAO van ex om dat achterstallige bedrag in te lossen, dan houdt hij met zijn huurinkomsten nog genoeg geld over om van te eten. En ook: best vreemd dat een bank die met belastinggeld overeind moet worden gehouden, niet de flexibiliteit zou kunnen opbrengen om dergelijke grote verliezen zo veel mogelijk te beperken/voorkomen als het gaat om een schuld van 10.000 euro. Ja, mijn ex is een pathologische leugenaar waarmee geen afspraak valt te maken en ik ben een kale kip waar niks van valt te plukken, de enige constante in deze kwestie is zijn riante WAO-uitkering. Op dit moment schijnt daar al beslag op te liggen, waarschijnlijk van de belasting, die hem aanslaat voor vage grijze kunstverkoop (weet ik van een gemeenschappelijke kennis). Maar heel veel kan dat niet zijn. Dus als jullie even geduld hebben tot de belasting met hem klaar is en daarna beslag leggen, kan dit probleem toch worden opgelost?

Twee weken later kreeg ik een telefoontje van Flanderijn dat de zaak tijdelijk was aangehouden. Mooi, dacht ik, kennelijk heeft mijn brief zin gehad. Maar onlangs ben ik nogmaals opgebeld door Lindorff: ze gaan toch doorpakken met de vordering (aangezien mijn ex er qua hypotheekbetalingen al acht jaar 'een potje van maakt' en het geduld van de ABN nu toch echt op is) en of ik mijn medewerking wil verlenen aan de verkoop van de woning.

Ik ben zeker niet hertrouwd, aangezien ik dus al snel na mijn scheiding begreep dat dat voor mij geen optie is in verband met de dreigende restschuld. Ook realiseer ik me dat ik nooit een huis zal kunnen kopen met iemand en zelfs geen lening kan afsluiten.

Ik weet dat er bij mij niets te halen valt. Ik heb bij de Belastingdienst zo'n beslagvrijevoet-berekening gedaan en kwam -in mijn huidige samenwonen in een huurhuis-situatie- uit op 800 euro. Daar zit ik met mijn 500 euro per maand dus al ruim onder.

Ik vraag me alleen af wat voor mij de consequenties op termijn zijn. Het lijkt inderdaad meer dan logisch dat de bank/deurwaarder het grootste deel van de restschuld bij mijn ex zal halen. Maar gaan ze -los van een inkomenstoets en eventueel huisbezoek om te kijken of hier ook kostbaarheden staan- toch een soort psychologische oorlogsvoering loslaten op mij? Zullen ze mij altijd financieel blijven volgen om te kijken of ik niet bijvoorbeeld toch eindelijk meer ga verdienen? En wat gebeurt er als mijn ex -die 9 jaar ouder is dan ik en zeer ongezond leeft- overlijdt?

Tot slot: dat ik al die jaren mijn aangifte inkomstenbelasting niet correct heb ingevuld, betwijfel ik. Ik zit al sinds 2003 bij dezelfde (ooit met mijn ex gemeenschappelijke) belastingaccountant, die goed op de hoogte is van mijn situatie.

Ik realiseer me nu dat ik die beslagvrijevoet-uitkomst waarschijnlijk verkeerd interpreteer. Die geldt waarschijnlijk voor 2 samenwonende mensen.

Als eerste verwondert het mij dat u dan u u uberhaupt een hypotheek hebt kunnen krijgen in 2006 terwijl de deurwaarders de deur plat liepen. Ook dat u met alle lopende elkende overgaat tot aankoop van een woning. Maar goed dat is geschiedenis.

Ook schrijft u dat de ex 20 jaar AOW heeft, maar u zult WAO bedoelen.

Uiteraard bent u, omdat er verder niets geregeld is ook voor 109% hoofdelijk aansprakelijk voor de hypotheek.

Maar normaal gesproken zal de bank achterstanden en restschuld als eerste proberen te verhalen waar dat het makkelijkst is. En dat is natuurlijk bij uw ex, die heeft vaste inkomsten. Ik begrijp niet dat ze niet al een vordering tot loonbeslag hebben opgelegd.

Als hij werkelijk zo'n ruim inkomen heeft, is dat natuurlijk veel eenvoudiger dan een verkoop met ongetwijfeld een restschuld.

Lindorff stelt u nu al in kennis van de toestand. Ik hoop dat u niet hertrouwd bent, anders kan uw partner ook nog aangesproken worden. Hoeveel er bij u nog te halen valt, is moeilijk te zeggen.

Persoonlijk, maar dat is strikt persoonlijk, zou ik een gesprek aanvragen bij de bank die de lening verstrekt heeft en daar de financiele situatie van uw ex uit de doeken doen en vragen waarom zij geen beslag laten leggen op zijn inkomen.

Dan hebt u waarschijnlijk ook al die jaren uw aangifte inkomstenbelasting niet correct ingevuld. Maar dat is het minst belangrijke.

U zit eigenlijk in een hopeloze situatie. Raar gezegd aan de ene kant maar gunstig dat uzelf zo weinig inkomen hebt. Anders was u dat, na een vonnis wel kwijt.

Onbegrijpelijk die slappe houding van de bank, blijkbaar heeft uw ex ze daar ook kunnen inpalmen.

Ik zou u haast adviseren een kamerhuurovereenkomst aan te gaan met uw huidige partner en op papier te zetten wat in die kamer van u is, zodat ze niet ook nog aan zijn spullen kunnen komen, onder het mom dat het ook van u is.

Een inkomen van € 500 is ver beneden de beslagvrije voet. Maar ze zullen u wel blijven achtervolgen en in de gaten houden. Daar moet u zich geestelijk tegen wapenen, helaas is dat niet anders.

U hoeft uiteraard aan een incassobureau geen huisbezoek toe te staan en aan een deurwaarder pas om een vonnis te betekenen.

U vraagt zich af wat er gebeurt als uw ex overlijdt. Wellicht krijgt u dan nog een stuk nabestaandenpensioen. Ik weet niet of en wat u daarover in het echtscheidingsconvenant hebt geregeld. Ook weet ik niet hoe die hypotheek ooit afgelost zou worden. Is daar een verzekering voor afgesloten? Wie is/zijn zijn erfgenamen? Hopelijk zijn die zo verstandig beneficiair te aanvaarden.
Zijn/waren er testamenten waarbij u toot wederzijds erfgenaam bent benoemd? Ook dat wordt vaak vergeten vervallen te laten verklaren.

Al met al kunt u niet veel doen, eigenlijk niets, dan afwachten en u niet gek laten maken of onder druk laten zetten.

U hebt nu gedaan wat u kunt. Sterkte.

Lees dit ook eens. Vooral het onderste stuk.


http://www.loonbeslag.nl/beslagvrijevoet

DANK voor dit antwoord, tijger1!

Niks doen, afwachten (daarnaast de bank zo adequaat mogelijk van relevante info voorzien) en mezelf vooral niet gek (laten) maken is al jaren de strategie die mij het meest plausibel lijkt. Sommige mensen in mijn omgeving vinden dat onverstandig (slap zelfs) en vinden dat ik een advocaat in de arm moet nemen en in gevecht moet. Daar heb ik uiteraard geen geld voor. Bovendien trekken dergelijke acties een zware wissel op mijn motivatie en productiviteit. Ik heb in 2009 een plaatselijke 'goedkope' advocaat mijn zaak voorgelegd, maar die had daar duidelijk geen trek in. Ik denk dat het Juridisch Loket in mijn huidige woonplaats mij ook liever ziet gaan dan komen, maar als het echt nodig is, maak ik daar natuurlijk wel degelijk een afspraak.

Ik beschouw mijn penibele situatie van de laatste acht jaar ook als een vreemd soort van zegen. Om niet gek van angst te worden, focus ik op gelukkig zijn zonder middelen. De onthechte boeddhist zeg maar. Menig meesterschilder was ook zo arm als een kerkrat, maar het moge duidelijk zijn dat daarmee zijn slecht betalende werk onbelangrijk was ;-) Dat is wat me rust geeft, het plezier in mijn werk.

Maar zeker ook de existentiele rust die ik ervaar nu ik er sinds een jaar niet meer helemaal alleen voor sta en met iemand een huishouden deel die gewoon elke maand de huur betaalt, zodat ik niet voortdurend bang hoef te zijn voor dakloosheid. Die kamerverhuurconstructie had ik zelf ook bedacht en is enerzijds ook wel aannemelijk te maken (mijn huidige partner is veel jonger dan ik) maar anderzijds: ze hoeven maar bij de buren aan te bellen (van wie wij 1/3 van hun boerderij huren) en ze komen erachter dat wij een liefdespaar vormen.

Maar qua 'ook mijn bezit': alles wat hier staat, is louter met zijn geld aangeschaft en ik heb alle jaaropgaven van mijn accountant steeds met mij meegesleept tijdens mijn omzwervingen. Daaruit blijkt overduidelijk dat ik geen geld had om wat dan ook aan te schaffen voor een nieuw huishouden.

Ik realiseer me dat ik in een belachelijke situatie verkeer en hoe gekker en destructiever de bank zich zal opstellen, hoe groter de kans dat ik er een (e)boek over ga schrijven. Ik geef me echt niet zomaar zonder slag of stoot gewonnen.

Op de hypotheek waren inderdaad twee levensverzekeringen afgesloten. Eentje van 20.000 euro voor als ik zou overlijden en eentje van 100.000 euro voor als mijn ex zou overlijden. Maar ik kan me niet voorstellen dat mijn ex de premies daarvoor heeft betaald. Dus die ton zal wel niet uitgekeerd/verrekend worden. Het zou me althans hogelijk verbazen.

Volgens het echtscheidingsconvenant heb ik afstand gedaan van pensioenaanspraken, maar onlangs ontving ik een brief van het pensioenfonds waarin stond dat ik na zijn overlijden maandelijks 500 euro bruto pensioen zal ontvangen uit mijn in 2007 ontbonden huwelijk.

Mijn ex heeft 1 dochter uit een vorig huwelijk. Zij is dus zijn enige erfgenaam en ik verwacht dat ze de erfenis (louter schulden immers) zal verwerpen. Voor zover ik weet ben ik niet opgenomen in zijn testament.

Het Juridisch Loket heeft tegenwoordig een inkomenstoets voor hulp. Mijns inziens wordt u met uw partner als eenheid gezien, dus ik weet niet of u daar nog gratis terecht zou kunnen. U kunt bellen, niet meer gratis en de inloopspreekuren zijn of afgeschaft of sterk ingekort. Niet geschoten is altijd mis.

Persoonlijk zou ik geen geld uit gaan geven aan een advocaat, want waar moet u tegen vechten? De bank, uw ex? Zinloos in mijn ogen. En zeker niet slap.

Die verzekeringen zullen dan wel overlijdensrisicoverzekeringen zijn. Als de premie daarvoor niet betaald wordt, vervallen die gewoon. Masr als er een verzekering is/was waarin waarde wordt opgebouwd, wordt die, bij niet betalen, premievrij gemaakt en blijft de restwaarde staan.

U hebt dan wel in het convenat afstand gedaan van de pensioenrechten, maar dat heeft betrekking op uw deel van het oudedagspensioen. Als de ex komt te overlijden hebt u recht op het bijzonder nabestaanden pensioen. Daar hebt u blijkbaar gelukkig geen afstand van gedaan.

De dochter is dan wellicht wel de enige erfgenaam, maar voor het pand en de hypotheek gelden natuurlijk andere regels.

Mijns inziens kunt u helemaal niets doen en moet u alles maar gewoon op zijn beloop laten.

Maar ook met uw huisbaas kunt u een liefdesrelatie hebben hoor.:-)) houd u daar maar aan vast.

Oh! :-)

Bedankt voor je hulp, tijger1.