ikbenik schreef op vrijdag 31 dec 2010, 11:18: @immetjes:

Het is niet zo dat de consument volgens de Europese Richtlijn recht op 2 jaar garantie heeft.
Wat wel is, is dat de verkopende partij gedurende 2 jaar aansprakelijk is voor ieder defect aan het product.

Ik drukte me wat verkeerd uit, dit is waar. 6 maanden garantie daarna nog non-conformiteit gedurende de economische levensduur vh product.

Dus als het product na 2½ defect gaat, heb je volgens de Europese Richtlijn nergens meer recht op.

Waar voor de Europese wetgeving, we hebben hier natuurlijk wel over de Nederlandse wetgeving.

De Nederlandse Wetgever heeft die 2 jaar aansprakelijkheid van de Europese Richtlijn niet overgenomen, omdat die 2 jaar de veel uitgebreidere bescherming in de weg zit. En dat is in dit geval toegestaan.

De Nederlandse wetgever heeft het niet letterlijk overgenomen en dat mag van de EU alleen maar als er een voor de consument betere regeling uit komt. Dus in Nederland: bescherming tegen non-conformiteit gedurende de economische levensduur vh product, maar minimaal 2 jaar (omdat de nationale wetgeving niet nadeliger mag zijn dan de Eurpopesche). Zie de memoire van toelichting:

"De richtlijn gaat uit van een minimumharmonisatie en staat derhalve toe dat de lidstaten strengere voorschriften vaststellen of handhaven teneinde de consument een hoger beschermingsniveau te bieden (artikel 8)."

En

"Artikel 5 lid 1 bepaalt dat de verkoper krachtens artikel 3 aansprakelijk is wanneer het gebrek aan overeenstemming zich manifesteert binnen een termijn van twee jaar vanaf de aflevering van de goederen. Titel 7.1 BW kent geen vaste (verval)termijn bij het verstrijken waarvan de koper geen beroep meer kan doen op de rechtsgevolgen van non-conformiteit. Dit betekent dat ook na meer dan twee jaar kan blijken dat de zaak niet aan de overeenkomst beantwoordt, en de koper zijn in artikel 7:21 BW genoemde rechten kan uitoefenen. Een belangrijke factor daarbij is uiteraard de levensduur van de zaak. Met name bij duurzame consumptiegoederen is de levensduur daarvan veelal langer dan twee jaar. Met het systeem van titel 7.1 BW wordt meer recht gedaan aan de verscheidenheid van zaken, zodat de termijn van twee jaar uit artikel 5 lid 1 niet wordt overgenomen. In artikel 5 lid 1 wordt voorts bepaald dat indien voor de uitoefening van de in artikel 3 lid 2 vermelde rechten in de nationale wetgeving een verjaringstermijn geldt, deze niet korter mag zijn dan twee jaar vanaf de aflevering. De verjaringstermijn ter zake is in titel 7.1 BW geregeld in artikel 23 lid 2. Deze termijn is twee jaar en begint te lopen op het moment dat de consument het gebrek aan de verkoper meldt. Omdat dit moment nimmer eerder valt dan het moment van aflevering, behoeft deze bepaling geen aanpassing.

Duidelijk toch?

non-conformiteit:
Blijkbaar weet je niet wat non-conformiteit inhoud.
Non-conformiteit is niets anders dan dat het product niet volgens de koopovereenkomst is. Niets anders.

Inderdaad. De koper moet aantonen dat het gebrek veroorzaakt wordt door een fabricagefout

Blijkbaar heb je die tekst zelf niet gelezen, want je kraamt alleen maar onzin uit.
De bewering die je doet, is niet wat er in de tekst staat.

Dat staat wel in de tekst. En ik ga hier niet die hele zinloze discussie weer voeren. Lees het blog van Engelfriet maar en dan met name de commentaren en verwzijngingen naar jurispidentie zoals het Quelle-arrest. De Europesche en Nederlandse wetgeving is er heel duidelijk over.

Oei, toch weer een doorverwijzing naar consuwijzer?
Heb je echt niet in de gaten dat op de teksten van consuwijzer geen enkele rechten aan ontleent mogen worden en dat men verwijst voor de juiste teksten naar de wetboeken?

Wat is daar mis mee? Ik begrijp ook wel dat je geen rechten kunt ontlenen aan de consuwijzer, het is alleen wel een handige springplank naar wetteksten.

de motormuis schreef op vrijdag 31 dec 2010, 11:09: Zo immetjes

Zie dat dit je eerste reactie is op de site van Vara Kassa.
Je pakt wel een oud item om op te reageren.
En ook meteen zo agressief : onzin, Wat een lariekoek,ongelooflijk.
Een goede binnenkomer.
Ben benieuwd wat jij dan wel allemaal zo goed weet.
We zullen zien aan je komende reacties.
Groeten.

Als dat al als agressief betitelt wordt. Het is niet agressief bedoelt. Alleen wordt er zulke flauwekul op geschreven (door winkeliers om kopers een rad voor ogen te draaien?) dat ik er rillingen van krijg.

@immetjes:

Er is een zeer groot verschil of dat de verkopende partij gedurende een langere periode aansprakelijk is voor als het product niet conform de koopovereenkomst is (de non-conformiteit), of dat de verkopende partij gedurende de gemiddelde levensduur garantie moet geven.

Heeft de consument gedurende de gemiddelde levensduur recht op garantie?
Neen.

Heeft de consument recht op garantie, welke gelijk is aan de verwachting van de consument?
Ook: neen.

Het gaat er totaal niet om hoelang dat een product probleemloos mee moet gaan (die beroemde lijstjes.)
Het gaat er wel om dat de consument voor de koop al zijn wensen en eisen omtrent het product aan de verkopende partij mededeelt, waaruit een overeenkomst (koopovereenkomst) vloeit, en het product dient dan de levensduur, kwaliteit en eigenschappen te bezitten welke in de koopovereenkomst is overeengekomen.

De consument heeft dus gedurende de gemiddelde levensduur op voorhand geen recht op garantie (wat vaak beweert wordt), maar wel dat het product gedurende een langere tijd (hier is geen limiet aan verbonden) dat het product aan de koopovereenkomst voldoet.

Dus in de praktijk kan dat betekenen dat als een product na 1½ jaar kapot gaat, het product zeker volgens de koopovereenkomst voldoet, en de consument geen aanspraak kan maken op de non-conformiteit.

Ik wil hierbij zeker op wijzen dat de diverse organisaties de term non-conformiteit een andere betekenis koppelen, zodat de consument kosteloze reparatie of vervanging kan afdwingen.

Bij die organisaties gaat het er niet om waar de consument wel of geen recht op heeft, maar dat de regels gemanipuleerd worden, zodat de consument voor een langere periode kosteloze reparatie of vervanging kan eisen, terwijl de consument volgens de wetboeken daar totaal geen recht op heeft.

Dat staat wel in de tekst. En ik ga hier niet die hele zinloze discussie weer voeren. Lees het blog van Engelfriet maar en dan met name de commentaren en verwzijngingen naar jurispidentie zoals het Quelle-arrest. De Europesche en Nederlandse wetgeving is er heel duidelijk over.

Ik ben het zowiezo niet met Engelfriet eens.
En Engelfriet kan schrijven wat hij wilt, er kunnen daaraan geen enkele rechten aan ontleent worden.

Bij het Quelle arrest is naar voren gekomen dat de verkopende partij geen kosten bij de koper in rekening mag brengen als het product niet volgens de koopovereenkomst is.


Nogmaals: de consument heeft gedurende de gemiddelde levensduur zeker niet
het recht op garantie.
De consument heeft wel het recht gedurende de gemiddelde levensduur dat het product volgens de koopovereenkomst is.

ikbenik schreef op vrijdag 31 dec 2010, 13:20:

Ik ben het zowiezo niet met Engelfriet eens.
En Engelfriet kan schrijven wat hij wilt, er kunnen daaraan geen enkele rechten aan ontleent worden.

Dan bent u het niet met Engelfriet eens maar misschien wel met een gastpost bij Engelfriet

Of misschien moet u uw licht eens opsteken bij allerhande rechtsbijstandsverzekeringen die dit soort zaken op hun sloffen winnen.

Of u zoekt inderdaad gewoon de wetboeken erbij:

Als het product niet aan het conformiteitsbeginsel voldoet dan heb je recht op herstel of vervanging (7:21 BW), schadevergoeding van gevolgschade (7:24 BW) en in sommige gevallen ook op ontbinding of prijsvermindering (7:22 BW) als er sprake is van non-conformiteit. Echter, de consument moet in beginsel wel bewijzen dat daarvan sprake is (150 Rv). Gelukkig heeft de wetgever het je iets makkelijker gemaakt gedurende de eerste zes maanden na aankoop. Volgens artikel 7:18 lid 2 BW moet de verkoper dan bewijzen dat het product aan het conformiteitsbeginsel voldeed. Als het product binnen de garantie valt, dan ligt de bewijslast ook bij hem.

Wat mij betreft is het allemaal vrij duidelijk al had ik liever gezien dat er in Nederland gewoon keihard een termijn wordt genoemd net zoals in de ons omringende landen dat scheelt een hoop gezeur met onwillige winkeliers.

immetjes schreef op vrijdag 31 dec 2010, 13:40:

ikbenik schreef op vrijdag 31 dec 2010, 13:20:

Ik ben het zowiezo niet met Engelfriet eens.
En Engelfriet kan schrijven wat hij wilt, er kunnen daaraan geen enkele rechten aan ontleent worden.

Dan bent u het niet met Engelfriet eens maar misschien wel met een gastpost bij Engelfriet

Of misschien moet u uw licht eens opsteken bij allerhande rechtsbijstandsverzekeringen die dit soort zaken op hun sloffen winnen.

Of u zoekt inderdaad gewoon de wetboeken erbij:

Als het product niet aan het conformiteitsbeginsel voldoet dan heb je recht op herstel of vervanging (7:21 BW), schadevergoeding van gevolgschade (7:24 BW) en in sommige gevallen ook op ontbinding of prijsvermindering (7:22 BW) als er sprake is van non-conformiteit. Echter, de consument moet in beginsel wel bewijzen dat daarvan sprake is (150 Rv). Gelukkig heeft de wetgever het je iets makkelijker gemaakt gedurende de eerste zes maanden na aankoop. Volgens artikel 7:18 lid 2 BW moet de verkoper dan bewijzen dat het product aan het conformiteitsbeginsel voldeed. Als het product binnen de garantie valt, dan ligt de bewijslast ook bij hem.

Wat mij betreft is het allemaal vrij duidelijk al had ik liever gezien dat er in Nederland gewoon keihard een termijn wordt genoemd net zoals in de ons omringende landen dat scheelt een hoop gezeur met onwillige winkeliers.

Hoe komt u erbij dat de consument gedurende de gemiddelde levensduur recht op garantie heeft?

@ immetjes en ikbenik.

Ik denk dat de vragensteller niet veel aan het vechten tussen jullie beiden heeft .
Jullie worden het toch niet eens,dus daar hoeven jullie niet mee door te gaan.
Vragensteller vroeg of iemand hier ervaring mee heeft gehad in de hoop dat hij dan wist wat te doen.
Jullie helpen hem met jullie onderlinge vechtpartij echt niet.

Groeten.

Non-conformiteit:

Er is alleen spraken van non-conformiteit als het product niet volgens de koopovereenkomst is.
Het product is dan non-conform de overeenkomst.
En het product dient ten aller tijden aan de overeenkomst te voldoen.
Dat is dus de conformiteitsbeginsel.

Wat dus niet onder de non-conformiteit valt is de verwachting die de consument stelt na de koop. Totaal niet relevant.

De koper (dus ook de consument) dient voor de koop al zijn wensen en eisen aan de verkopende partij mede te delen.
Gaan beide partijen akkoord met het product met diens eigenschappen, enz., dan is het contract een bindend contract. Noch de koper noch de verkoper kunnen daarop achteraf nooit of te nimmer terugkomen.

Dus als de koper een product gekocht heeft met 1 jaar garantie, en de koper is het daarmee na 1½ jaar daar niet mee eens, heeft die koper mooi pech, omdat die koper met een garantietermijn akkoord is gegaan van 1 jaar.

Trouwens is de verkopende partij niet verplicht om een garantie te verstrekken.
De verkopende partij mag ook een product verkopen zonder een garantie.
De consument heeft dan totaal geen recht op garantie, maar het product dient wel de eigenschappen te bezitten welke het volgens de koopovereenkomst verwacht mag worden.

de motormuis schreef op vrijdag 31 dec 2010, 13:53: @ immetjes en ikbenik.

Ik denk dat de vragensteller niet veel aan het vechten tussen jullie beiden heeft .
Jullie worden het toch niet eens,dus daar hoeven jullie niet mee door te gaan.
Vragensteller vroeg of iemand hier ervaring mee heeft gehad in de hoop dat hij dan wist wat te doen.
Jullie helpen hem met jullie onderlinge vechtpartij echt niet.

Groeten.

Het antwoord op de vraag van de TS heb ik al gegeven.

De reden dat ik er tegen in ga, heeft te maken dat het eens afgelopen moet zijn met fabeltjes de wereld in te brengen en dat er steeds hardnekkig beweerd wordt dat de consument gedurende de gemiddelde levensduur recht op garantie heeft.
Die regel bestaat niet, en het moet ook eens afgelopen zijn dat die "regels" steeds verkondigd worden.

Ik vind het best dat iemand zijn mening ventileerd.
Maar ik vind het niet juist dat men aangeeft dat de consument bepaalde rechten heeft, terwijl dat volgens de Wetgeving totaal niet is.
Laat die mensen dan zeggen: ik ben van mening.....

Ik heb ook een mening, alleen heeft dat geen zin om die hier te ventileren, omdat er aan meningen geen rechten aan ontleent mogen worden.

Engelfriet geeft op zijn website ook zijn meningen. Aan zijn meningen mogen en kunnen geen rechten aan ontleent worden.

Ik beperk mij alleen tot uitspraken welke volgens de Europese Richtijn gedaan zijn en de wetboek als bron. Daaraan mogen wel rechten aan ontleent worden.

@ikbenik: Amen!!!!!!!

Alle rode duimen heb je van mij omdat ik je ondernemers praatjes over garantie spuugzat ben!

@ ikbenik.

Ik ben het wel met je eens dat er inderdaad mee en dan verhalen worden verteld waar niets van klopt.Of van die verhalen van : Ik heb de klok horen luiden, maar
weet niet waar de klepel hangt.
Maar ik vrees dat het niet zal lukken om dat helemaal tegen te gaan. Dit is nu eenmaal een site waar iedereen zijn mening kan geven. En helaas zijn het niet alleen experts die antwoorden geven. Ik ben zelf ook echt geen expert op alle gebieden, maar er zijn best wel vragen bij waar ik wel antwoord op kan geven om iemand te helpen of wat wijzer te maken.
En als iedereen nou eens alleen maar antwoord gaf waar een vragensteller wat aan heeft dan was het denk ik al een heel stuk beter.
Dus dit is geen persoonlijke aanval op jou bedoelt, maar meer een mening van mij die anderen misschien ook eens meer moeten toepassen.
Groetjes.

birdies schreef op vrijdag 31 dec 2010, 14:09: @ikbenik: Amen!!!!!!!

Alle rode duimen heb je van mij omdat ik je ondernemers praatjes over garantie spuugzat ben!

Ik verkondig geen ondernemerspraatjes.

Ik verkondig datgene wat in de wetboeken staat.

Dat je het spuugzat bent, kan ik inkomen.
Zo ben ik spuugzat dat er mensen zijn die dingen beweren waar de consument op grond van de wetboek totaal geen recht op heeft.

Hoe komt men erbij dat de consument op grond van de wetboek gedurende de gemiddelde levensduur recht op garantie heeft?

Dat zal ik je zeggen:

Dat zijn uitspraken die voornamelijk op TrosRadar, Kassa en de site van Engelfriet voorkomen.

Als de consument op grond van de wetboek ergens recht op heeft, ben ik echt de laatste die zegt dat het niet zo is.

de motormuis schreef op vrijdag 31 dec 2010, 14:19: Dit is nu eenmaal een site waar iedereen zijn mening kan geven.

Ach, diverse "consumenten" organisaties geven hun mening, op de fora van Kassa en Radar worden ook veel meningen gegeven, ook Engelfriet geeft zijn mening.

En wat doen veel mensen?
Aan hun meningen wettelijke rechten ontlenen.
En dat is verkeerd.

In de juridische wereld worden ook de uitspraken van Engelfriet bekritiseerd.
Heel vaak slaat hij wel de plank mis.

birdies schreef op vrijdag 31 dec 2010, 14:09: @ikbenik: Amen!!!!!!!

Alle rode duimen heb je van mij omdat ik je ondernemers praatjes over garantie spuugzat ben!

Moet ik dan voor de consument opkomen, terwijl de consument ergens geen recht op heeft?

Wat is belangrijker: gewoon aangeven waar de consument volgens de wetboeken wel of geen recht op heeft, of de regels dermate manipuleren dat de consument altijd gelijk heeft en kosteloze reparatie of vervanging kan afdwingen?

Als laatste, wat hebben mijn uitspraken met ondernemerspraatjes te maken?

birdies schreef op vrijdag 31 dec 2010, 14:09: @ikbenik: Amen!!!!!!!

Alle rode duimen heb je van mij omdat ik je ondernemers praatjes over garantie spuugzat ben!

Hè hè. Inderdaad. Het is wel duidelijk. Ik begrijp die eigenwijsheid van ikbenik nu wat beter. Er is zoveel over te vinden wat rechtstreeks in gaat tegen hetgeen hij beweert. ibenik vind verder dat de Consumentenautoriteit, Consuwijzer, Arnoud Engelfriet en rechters onzin uitkramen, terwijl dat toch niet de minsten zijn. Ik vind het alleen kwalijk dat ikbenik consumenten hier laat denken dat hun rechten minder zijn terwijl dat gewoon niet zo. Laat ik inderdaad maar verder geen discussie aangaan want dat helpt TS niet.

Ik zou TS dan alleen willen zeggen: Lees de jurisprudentie, consumentgenautoriteit en Engelfriets blog, denk na en bedenk dan wat waar is.

immetjes schreef op vrijdag 31 dec 2010, 14:50:

birdies schreef op vrijdag 31 dec 2010, 14:09: @ikbenik: Amen!!!!!!!

Alle rode duimen heb je van mij omdat ik je ondernemers praatjes over garantie spuugzat ben!

Hè hè. Inderdaad. Het is wel duidelijk. Ik begrijp die eigenwijsheid van ikbenik nu wat beter. Er is zoveel over te vinden wat rechtstreeks in gaat tegen hetgeen hij beweert. ibenik vind verder dat de Consumentenautoriteit, Consuwijzer, Arnoud Engelfriet en rechters onzin uitkramen, terwijl dat toch niet de minsten zijn. Ik vind het alleen kwalijk dat ikbenik consumenten hier laat denken dat hun rechten minder zijn terwijl dat gewoon niet zo. Laat ik inderdaad maar verder geen discussie aangaan want dat helpt TS niet.

Ik zou TS dan alleen willen zeggen: Lees de jurisprudentie, consumentgenautoriteit en Engelfriets blog, denk na en bedenk dan wat waar is.

Tjonge, lezen is ook moeilijk!

Er wordt keihard beweerd dat de consument op grond van de wetboek gedurende de gemiddelde levensduur recht op garantie heeft.

Dat is niet waar.

Wat wel waar is, is dat gedurende de langere periode (is niet bepaald) dat het product aan de koopovereenkomst moet voldoen.

Wat is hieraan zo moeilijk te begrijpen?


De Europese Richtlijn geeft aan dat de verkopende partij gedurende de 2 jaar aansprakelijk is voor ieder defect die optreed aan het product.
Nederland heeft die regel niet overgenomen, dus denkt men dat de verkopende partij gedurende de gemiddelde levensduur aansprakelijk is voor ieder defect, wat niet zo is.

De Nederlandse Wetgever heeft bepaald dat de verkopende partij aansprakelijk is voor een langere periode dat het product niet volgens de koopovereenkomst is.

De Nederlandse Wetgever heeft dus niet bepaald dat de consument gedurende de gemiddelde levensduur recht op garantie heeft, of recht op kosteloze reparatie of vervanging.

De consument heeft alleen recht op kosteloze reparatie of vervanging als blijkt dat het product niet volgens de koopovereenkomst is, of als aantoonbaar is dat het product tijdens de koop al een defect had en dat dit tijdens de koop niet kenbaar was of kenbaar had kunnen zijn.

Twee totaal verschillende zaken, die helaas door diverse organisaties door elkaar gehaald worden, waardoor de uitspraken komen dat de consument gedurende de gemiddelde levensduur recht op garantie heeft.

de motormuis schreef op vrijdag 31 dec 2010, 14:19: @ ikbenik.

Ik ben het wel met je eens dat er inderdaad mee en dan verhalen worden verteld waar niets van klopt.Of van die verhalen van : Ik heb de klok horen luiden, maar
weet niet waar de klepel hangt.

Dat is ook de reden waarom dat ik er tegen in ga.

Ik koop een Siemens wasmachine, volgens 7:17 BW

"Een zaak beantwoordt niet aan de overeenkomst indien zij, mede gelet op de aard van de zaak en de mededelingen die de verkoper over de zaak heeft gedaan, niet de eigenschappen bezit die de koper op grond van de overeenkomst mocht verwachten."

Ik verwacht van een Siemens wasmachine dat hij 10 jaar mee gaat, daarom ben ik bereid er een bepaald bedrag voor te betalen. Het is ook bekend van Siemens wasmachines dat die 10 jaar mee gaan. Is dat minder dan is er sprake van non-conformiteit en dien ik gecompenseerd te worden.

De Europese Richtlijn geeft aan dat de verkopende partij gedurende de 2 jaar aansprakelijk is voor ieder defect die optreed aan het product.
Nederland heeft die regel niet overgenomen, dus denkt men dat de verkopende partij gedurende de gemiddelde levensduur aansprakelijk is voor ieder defect, wat niet zo is.

Kijk, aan dit soort uitleg kan ik me zo storen. Lidstaten zijn VERPLICHT de Europesche richtlijn over te nemen. Ik heb het al eerder geschreven maar daar is ikbenik doof voor blijkbaar: Er mag van afgeweken worden maar niet ten nadele van de consument. De Nederlandse wetgeving is dus beter voor de consument. Als de Nederlandse wetgeving niet voordeliger uitpakt procedeer ik door to het Europese Hof van Justitie. Conclusie (weer): 6 maanden garantie, 1.5 jaar bescherming tegen non-conformiteit (Europees Recht) en daarna bescherming tegen non-conformiteit gedurende economische levensduur van het product. Meer bescherming mag dus minder niet (lees hier maar (of zouden ze hier OOK gek zijn ikbenik?)).

De Nederlandse Wetgever heeft bepaald dat de verkopende partij aansprakelijk is voor een langere periode dat het product niet volgens de koopovereenkomst is.

De Nederlandse Wetgever heeft dus niet bepaald dat de consument gedurende de gemiddelde levensduur recht op garantie heeft, of recht op kosteloze reparatie of vervanging.

Dat doet de Nederlandse wetgever wel door te stellen (7:17 BW)
:Een zaak beantwoordt niet aan de overeenkomst indien zij, mede gelet op de aard van de zaak en de mededelingen die de verkoper over de zaak heeft gedaan, niet de eigenschappen bezit die de koper op grond van de overeenkomst mocht verwachten

Er wordt hier dus niet gerept over een termijn. De koper verwacht dus -gezien de levensduur van vergelijkende producten zoals andere Siemens wasmachines- een zekere levensduur, wordt de levensduur niet gehaald dan is dat een non-conformiteit en dient het product gerepareerd of vervangen te worden.

Zo staat het ook in de Europesche Richtlijn (Europese richtlijn (1999/44/EG), en de Nederlandse wetgever dient deze richtlijn in het voordeel van de consument uit te leggen. Kijk maar naar het Quelle-Arrest:

Het Europees consumentenrecht staat niet toe dat een winkelier een vergoeding mag vragen van een consument voor reparatie of vervanging van een defect product. Dat blijkt uit het op 17 april gewezen Quelle-arrest van het Europese Hof van Justitie.

Het Hof stelde voorop dat de winkelier de plicht heeft om een product te leveren dat werkt gedurende een bepaalde tijd, de economische levensduur. En als dat niet blijkt te kloppen, dan heb je als consument recht op vervanging of herstel (7:21 BW) van het product, tenzij dat onmogelijk is of van de verkoper niet gevergd kan worden.

En bovendien (lees je zelf wel eens iets ikbenik?) uit memoire van toelichting:

Artikel 5 lid 1 bepaalt dat de verkoper krachtens artikel 3 aansprakelijk is wanneer het gebrek aan overeenstemming zich manifesteert binnen een termijn van twee jaar vanaf de aflevering van de goederen. Titel 7.1 BW kent geen vaste (verval)termijn bij het verstrijken waarvan de koper geen beroep meer kan doen op de rechtsgevolgen van non-conformiteit. Dit betekent dat ook na meer dan twee jaar kan blijken dat de zaak niet aan de overeenkomst beantwoordt, en de koper zijn in artikel 7:21 BW genoemde rechten kan uitoefenen. Een belangrijke factor daarbij is uiteraard de levensduur van de zaak. Met name bij duurzame consumptiegoederen is de levensduur daarvan veelal langer dan twee jaar.

Ik zie niet in hoe je dit anders kan uitleggen met betrekking tot bescherming tegen non-conformiteit gedurende de levensduur van het product.

Er zijn ook gewoon nette ondernemers die het wel begrijpen. Lees de garantievoorwaarden van deze winkel maar eens. Maar die zullen ook wel weer gek zijn hè?

Je kunt de webshop aanspreken en vragen via welk land hij het apparaat ingekocht heeft.
De fabrieksgarantie moet je dan claimen in het land van herkomst.
Of dat zin heeft bij een broodrooster vraag ik me af.
Dat is het risico bij grijze import.

off-topic @immetjes:

Net als ikbenik is ook ene quantas een ICT ondernemer. Weet je het alvast.

immetjes schreef op vrijdag 31 dec 2010, 16:11: Titel 7.1 BW kent geen vaste (verval)termijn bij het verstrijken waarvan de koper geen beroep meer kan doen op de rechtsgevolgen van non-conformiteit. Dit betekent dat ook na meer dan twee jaar kan blijken dat de zaak niet aan de overeenkomst beantwoordt, en de koper zijn in artikel 7:21 BW genoemde rechten kan uitoefenen.

Je zegt het zelf: het product dient volgens de overeenkomst te voldoen.

Waar staat hier dan dat de consument gedurende de gemiddelde levensduur recht op garantie heeft.
Waar in de wetboeken staat dat de consument gedurende de gemiddelde levensduur recht op kosteloze reparatie of vervanging heeft (dus garantie)????

Er staat dat de verkopende partij ook voor een langere periode aansprakelijk is als het product niet volgens de koopovereenkomst is.
Mocht het product niet volgens de koopovereenkomst zijn, is de verkopende partij verplicht om dit kosteloos alsnog volgens de koopovereenkomst te brengen.
Dat is wat de Nederlandse Wetgever bepaald heeft en niet dat de consument gedurende de gemiddelde levensduur recht op garantie heeft.

Waarom halen veel mensen die zaken door elkaar?
Begrijpen juristen dan dat verschil dan ook niet?

Blijkbaar niet.


Nog maar het verschil:

Volgens de Europese Richtlijn is de verkopende partij gedurende de eerste 2 jaar na aankoop aansprakelijk is voor ieder gebrek aan het product. Na die 2 jaar heeft de consument nergens meer recht op.
De Nederlandse wetgever heeft die regel niet overgenomen, maar heeft bepaald dat de verkopende partij ook na een langere periode aansprakelijk is als het product niet volgens de koopovereenkomst geleverd is.
De Nederlandse Wetgeving bied daarbij meer rechten aan de consument, vandaar dat de Nederlandse wetgever die regel van die 2 jaar niet heeft overgenomen.

De Nederlandse Wetgeving gaat veel verder dan de Europese Richtlijn:
- De uitspraken van winkelier en fabrikant zijn bindend.
- De verkopende partij is voor een zeer lange periode aansprakelijk als het product niet volgens de koopovereenkomst geleverd is, of dat het product niet die eigenschappen bezit, welke de consument op grond van de koopovereenkomst had mogen verwachten.
- Mocht de consument kunnen bewijzen dat het product tijdens de koop niet goed was, dit ter tijden van de koop niet kenbaar was of redelijkerwijs kenbaar had kunnen zijn, kan de consument wel degelijk kosteloze reparatie of vervanging eisen.

Het bovenstaande is compleet volgens de Nederlandse Wetboeken.

En de degene die zegt dat ik onzin spreek, zegt niets anders dat de teksten in de wetboeken niet kloppen.

erik008 schreef op vrijdag 31 dec 2010, 16:12: Je kunt de webshop aanspreken en vragen via welk land hij het apparaat ingekocht heeft.
De fabrieksgarantie moet je dan claimen in het land van herkomst.
Of dat zin heeft bij een broodrooster vraag ik me af.
Dat is het risico bij grijze import.

De webshop is verplicht om het probleem op te lossen.
Kan die dat niet, dan dient de koop ongedaan te maken.

De fabrikant hoeft in deze totaal geen medewerking te verlenen, omdat het product niet voor de Nederlandse Markt bedoelt is.

Dus heeft de TS recht op garantie?
Alleen via de webshop en niet via de fabrikant.

Zoals je zegt komt het risico bij grijze import volledig bij de webshop.
De webshop brengt zichzelf in de problemen door via grijze import de producten te importeren, waardoor de webshop geen enkele support en medewerking van de fabrikant krijgt.

Ik ben van mening dat dat nogal dom is.

erik008 schreef op vrijdag 31 dec 2010, 16:12: Je kunt de webshop aanspreken en vragen via welk land hij het apparaat ingekocht heeft.
De fabrieksgarantie moet je dan claimen in het land van herkomst.
Of dat zin heeft bij een broodrooster vraag ik me af.
Dat is het risico bij grijze import.

Niets claimen bij de fabrikant. Daar heeft TS NIETS mee te maken en maakt het alleen maar gecompliceerd. TS heeft alleen wat met de winkelier te maken waar hij het product heeft gekocht.

De winkelier moet zich houden aan de wetgeving van het land waar hij de verkoop op richt en waar de koper gevestigd is.

(vrij uit belgische-retourtermijn-gaat-naar-14-dagen):

In Europa is sinds eind 2008 de Verordening 593/2008 inzake het recht dat van toepassing is op verbintenissen uit overeenkomst (kortweg Rome I) van toepassing. Deze vervangt het Verdrag met dezelfde lange naam (kortweg EVO). Om te bepalen of Nederlands, Belgisch of ander Europees recht van toepassing is, moet je dus in deze Verordening kijken.

Bij overeenkomsten waarbij fysieke producten worden geleverd geldt volgens artikel 4 “het recht van het land waar de verkoper zijn gewone verblijfplaats heeft”. Maar speciaal voor consumentenovereenkomsten (dus tussen verkopende bedrijven en kopende consumenten) gaat artikel 5 boven artikel 4, en daarin wordt juist “het recht van het land waar de consument zijn gewone verblijfplaats heeft” aangewezen.

Voorbeeld: Een Nederlandse consument (TS) kan dus aanspraak maken op het Nederlands recht bij een internetkoop bij een winkel in een ander EG land.

Daarbij moet echter wel gelden dat: a) de verkoper zijn commerciële of beroepsactiviteiten ontplooit in het land waar de consument woonplaats heeft, of b) de verkoper dergelijke activiteiten richt op dat land of op verscheidene landen, met inbegrip van dat land.

ikbenik schreef op vrijdag 31 dec 2010, 16:37:

immetjes schreef op vrijdag 31 dec 2010, 16:11: Titel 7.1 BW kent geen vaste (verval)termijn bij het verstrijken waarvan de koper geen beroep meer kan doen op de rechtsgevolgen van non-conformiteit. Dit betekent dat ook na meer dan twee jaar kan blijken dat de zaak niet aan de overeenkomst beantwoordt, en de koper zijn in artikel 7:21 BW genoemde rechten kan uitoefenen.

Je zegt het zelf: het product dient volgens de overeenkomst te voldoen.

Waar staat hier dan dat de consument gedurende de gemiddelde levensduur recht op garantie heeft.
Waar in de wetboeken staat dat de consument gedurende de gemiddelde levensduur recht op kosteloze reparatie of vervanging heeft (dus garantie)????

Geen garantie maar bescherming tegen non-conformiteit.

Er staat dat de verkopende partij ook voor een langere periode aansprakelijk is als het product niet volgens de koopovereenkomst is.
Mocht het product niet volgens de koopovereenkomst zijn, is de verkopende partij verplicht om dit kosteloos alsnog volgens de koopovereenkomst te brengen.
Dat is wat de Nederlandse Wetgever bepaald heeft en niet dat de consument gedurende de gemiddelde levensduur recht op garantie heeft.

Je hebt geen garantie gedurende de levensduur maar je bent beschermt tegen non-conformiteit. De bewijslast ligt dus na 6 maanden bij de consument.

Hier sla je de spijker trouwens precies op de kop. De verkopende partij is voor langere periode dan 2 jaar aansprakelijk, maar hoe lang is die periode? Ai. lastig. Je kunt je alleen beroepen op het feit dat het product conform de verwachtingen moet zijn. Wat zijn die verwachtingen dan?

Nou....ik verwacht dat m'n wasmachine net zo lang mee gaat als de gemiddelde vergelijkbare wasmachine, En tada! Daar heb je de economische levensduur en dat het product daarmee conform moet zijn. Hoe denk je dat een rechter dat beoordeeld?

Waarom halen veel mensen die zaken door elkaar?
Begrijpen juristen dan dat verschil dan ook niet?

Blijkbaar niet.

Jij begrijpt het niet.

Nog maar het verschil:

Volgens de Europese Richtlijn is de verkopende partij gedurende de eerste 2 jaar na aankoop aansprakelijk is voor ieder gebrek aan het product. Na die 2 jaar heeft de consument nergens meer recht op.
De Nederlandse wetgever heeft die regel niet overgenomen, maar heeft bepaald dat de verkopende partij ook na een langere periode aansprakelijk is als het product niet volgens de koopovereenkomst geleverd is.
De Nederlandse Wetgeving bied daarbij meer rechten aan de consument, vandaar dat de Nederlandse wetgever die regel van die 2 jaar niet heeft overgenomen.

Precies!

De Nederlandse Wetgeving gaat veel verder dan de Europese Richtlijn:
- De uitspraken van winkelier en fabrikant zijn bindend.
- De verkopende partij is voor een zeer lange periode aansprakelijk als het product niet volgens de koopovereenkomst geleverd is, of dat het product niet die eigenschappen bezit, welke de consument op grond van de koopovereenkomst had mogen verwachten.

Dat schrijf ik toch?

- Mocht de consument kunnen bewijzen dat het product tijdens de koop niet goed was, dit ter tijden van de koop niet kenbaar was of redelijkerwijs kenbaar had kunnen zijn, kan de consument wel degelijk kosteloze reparatie of vervanging eisen.

Het bovenstaande is compleet volgens de Nederlandse Wetboeken.

Mee eens.

Alles wat je vroeger kocht op de zwarte markten in ons land, zit nu op internet.
Als je toen naar de duistere handelaar terug ging, werd je uitgelachen en kon je gaan.

Ik zeg maar zo, de winkel om de hoek, is zo gek nog niet.

Nou....ik verwacht dat m'n wasmachine net zo lang mee gaat als de gemiddelde vergelijkbare wasmachine, En tada! Daar heb je de economische levensduur en dat het product daarmee conform moet zijn. Hoe denk je dat een rechter dat beoordeeld?

Die non-conformiteit bestaat niet.

Dat wilt zeggen, dat je onder die non-conformiteit je verwachting valt.
Dus is het product niet conform je verwachting.
En laat dat nu totaal niet relevant zijn.
Dus die non-conformiteit bestaat dus niet.

Wat wel zo is, is dat de koper voor de koop al zijn wensen, eisen en verwachting aan de verkopende partij mede moet delen, waardoor de verwachting in de koopovereenkomst wordt meegenomen.

De fout die veel mensen maken is een product kopen, met die zaken akkoord gaan, en achteraf gaan klagen dat het product niet aan hun verwachting voldoet.
Het probleem is dat die mensen pech hebben, omdat het product wel aan de koopovereenkomst voldoet, dus ook aan hun verwachting.

Als jij verwacht dat een wasmachine zonder problemen 10 jaar mee moet gaan, moet je niet akkoord gaan met 5 jaar garantie.

Dus als de koper na de koop op die verwachting terugkomt, wordt dat wel door de rechter verworpen, omdat de verwachting van de consument deel uitmaakt van de koopovereenkomst.

Hier sla je de spijker trouwens precies op de kop. De verkopende partij is voor langere periode dan 2 jaar aansprakelijk, maar hoe lang is die periode? Ai. lastig. Je kunt je alleen beroepen op het feit dat het product conform de verwachtingen moet zijn. Wat zijn die verwachtingen dan?

Hoe kom je aan die verwachting?

Volgens de Europese Richtlijn is de verkopende partij aansprakelijk gedurende 2 jaar na aankoop voor ieder gebrek aan het product.
Volgens de Nederlandse Wetgever is de verkopende partij gedurende een langere periode aansprakelijk voor als het product niet volgens de koopovereenkomst is.
De koper kan dan geen beroep doen dat de verkopende partij gedurende die periode aansprakelijk is voor ieder gebrek aan het product.
De Nederlandse Wetgever heeft die regel niet overgenomen, dus kan er geen beroep op worden gedaan.

In het kort:

Volgens de Europese Richtlijn is de verkopende partij aansprakelijk gedurende 2 jaar na aankoop voor ieder gebrek aan het product.
De Nederlandse Wetgever heeft die regel omgezet in dat de verkopende partij gedurende een langere periode aansprakelijk voor als het product niet volgens de koopovereenkomst is.

Het staat in de wetboeken zeer duidelijk.

Dus hoe komt men er dan bij dat de consument gedurende de gemiddelde levensduur recht op kosteloze reparatie of vervanging heeft? Of dat de consument gedurende de gemiddelde levensduur recht op garantie heeft.
Men verwijst daarbij vaak naar artikel 17 van wetboek 7. Echter staat dat er niet in dat artikel.

erik008 schreef op vrijdag 31 dec 2010, 17:10: Alles wat je vroeger kocht op de zwarte markten in ons land, zit nu op internet.
Als je toen naar de duistere handelaar terug ging, werd je uitgelachen en kon je gaan.

Ik zeg maar zo, de winkel om de hoek, is zo gek nog niet.

Het gaat hier niet om het illegale circuit (tenminste ik neem aan dat je dat bedoelt en niet "De Zwarte Markt" in Beverwijk. Als ik iets illegaals koop is m'n recht tot het hek en de hond zeg maar. Als ik ter goeder trouw iets op internet koop dient die webwinkelier zich gewoon aan de wet te houden en ik ook. Het enige wat er echt verandert is is dat de consument makkelijker toegang heeft tot wetboeken en recht. Dat zint veel winkeliers niet zoals ikben ik niet (logisch) en dan krijg je dit soort discussies.

Ikbenik gaat zelfs zover dat hij zich afvraagt of juristen gek zijn. Dat doet me een beetje denken aan de chauffeur die zegt: één spookrijder? Het zijn er wel honderd!

En inderdaad de winkel om de hoek is vaak zo gek nog niet.

immetjes schreef op vrijdag 31 dec 2010, 19:15: Als ik ter goeder trouw iets op internet koop dient die webwinkelier zich gewoon aan de wet te houden en ik ook. Het enige wat er echt verandert is is dat de consument makkelijker toegang heeft tot wetboeken en recht. Dat zint veel winkeliers niet zoals ikben ik niet (logisch) en dan krijg je dit soort discussies.

Hoho, je hebt het wel mis.
Dat de consument makkelijker toegang heeft tot de wetboeken, ben ik de laatste die daar tegen op is.

Het probleem is echter dat veel organisaties de consument niet voorlichten waar de consument wel of geen recht op heeft, maar hoe de consument ervoor kan zorgen dat zij kosteloze reparatie of vervanging kunnen eisen. Daarbij worden de wetsregels gemanipuleerd.
En daar ben ik een felle tegenstander van.

De uitspraken van die organisaties hebben niet als basis de wetboeken, maar meningen.

En het recht staat volledig in de wetboeken.

immetjes

Je hebt in principe 4 soorten garanties:


de fabrieksgarantie

de verkopersgarantie

de wettelijke "garantie" in het eerste halve jaar na aankoop

en

de wettelijke "garantie" na het eerste halve jaar op basis van het levensduur principe.

Om aanspraak te maken op de fabrieksgarantie, mag de consument/koper ZELF kiezen. Dat kan dus de fabrikant/importeur zijn of de verkoper. Soms is het wél handig om de fabrikant/importeur te kiezen. Dat Kenwood het hier laat afweten is erg kinderachtig, want het produkt is wel degelijk in de EU gekocht. Advies: schaf dus geen Kenwoodprodukten meer aan.

ReadAC.

ikbenik je hebt wat moeite om Wetboek 7 te interpreteren, maar wat vind je dan van de memoire van toelichting? Ik heb dit hier al eerder gepost maar je gaat hier -bewust- niet op in. Dit is een Kamerstuk van de minister van Justitie gericht aan de 2e kamer om deze voor te lichten over hoe de Europese richtlijn in de Nederlandse wetgeving ingepast moet worden.

Jij bent het hier dus duidelijk niet mee eens. Het lijkt me dat het dan eens tijd wordt dat je de minister van Justitie een brief schrijft dat ze in de 2e kamer fout bezig zijn en dat alle juristen en het Ministerie het volgende dus al sinds 2000-2001 fout hebben:

Artikel 5 lid 1 bepaalt dat de verkoper krachtens artikel 3 aansprakelijk is wanneer het gebrek aan overeenstemming zich manifesteert binnen een termijn van twee jaar vanaf de aflevering van de goederen. Titel 7.1 BW kent geen vaste (verval)termijn bij het verstrijken waarvan de koper geen beroep meer kan doen op de rechtsgevolgen van non-conformiteit. Dit betekent dat ook na meer dan twee jaar kan blijken dat de zaak niet aan de overeenkomst beantwoordt, en de koper zijn in artikel 7:21 BW genoemde rechten kan uitoefenen. Een belangrijke factor daarbij is uiteraard de levensduur van de zaak. Met name bij duurzame consumptiegoederen is de levensduur daarvan veelal langer dan twee jaar. Met het systeem van titel 7.1 BW wordt meer recht gedaan aan de verscheidenheid van zaken, zodat de termijn van twee jaar uit artikel 5 lid 1 niet wordt overgenomen. In artikel 5 lid 1 wordt voorts bepaald dat indien voor de uitoefening van de in artikel 3 lid 2 vermelde rechten in de nationale wetgeving een verjaringstermijn geldt, deze niet korter mag zijn dan twee jaar vanaf de aflevering. De verjaringstermijn ter zake is in titel 7.1 BW geregeld in artikel 23 lid 2. Deze termijn is twee jaar en begint te lopen op het moment dat de consument het gebrek aan de verkoper meldt. Omdat dit moment nimmer eerder valt dan het moment van aflevering, behoeft deze bepaling geen aanpassing.

Ik ben erg benieuwd naar het antwoord van Ivo Opstelten de huidige Minister van Ministerie van Veiligheid en Justitie.

read schreef op vrijdag 31 dec 2010, 20:54: immetjes

Je hebt in principe 4 soorten garanties:


de fabrieksgarantie

de verkopersgarantie

de wettelijke "garantie" in het eerste halve jaar na aankoop

en

de wettelijke "garantie" na het eerste halve jaar op basis van het levensduur principe.

Om aanspraak te maken op de fabrieksgarantie, mag de consument/koper ZELF kiezen. Dat kan dus de fabrikant/importeur zijn of de verkoper. Soms is het wél handig om de fabrikant/importeur te kiezen. Dat Kenwood het hier laat afweten is erg kinderachtig, want het produkt is wel degelijk in de EU gekocht. Advies: schaf dus geen Kenwoodprodukten meer aan.

ReadAC.

Je hebt gelijk, voordeel van het defecte product naar de fabrikant opsturen is dat het soms sneller gaat (denk aan dan vooral aan grote multinationals zoals Philips, Samsung, Panasonic etc).

Maar bedenk wel dat de fabrikant met jou geen overeenkomst heeft afgesloten en hij mag dus allerlei nadelige voorwaarden verzinnen. Als je het product opstuurt naar de winkelier sta je wettelijk gezien sterker voor als er wat misgaat.

(de wettelijke "garantie" in het eerste halve jaar na aankoop = een echte garantie, bewijslast bij verkoper. de wettelijke "garantie" na het eerste halve jaar op basis van het levensduur principe = bescherming tegen non-conformiteit, bewijslast bij koper)

immetjes schreef op zaterdag 1 jan 2011, 11:42: ikbenik je hebt wat moeite om Wetboek 7 te interpreteren, maar wat vind je dan van de memoire van toelichting? Ik heb dit hier al eerder gepost maar je gaat hier -bewust- niet op in.

Ik ben daar wel op in gegaan hoor.

immetjes schreef op zaterdag 1 jan 2011, 11:42: Dit betekent dat ook na meer dan twee jaar kan blijken dat de zaak niet aan de overeenkomst beantwoordt, en de koper zijn in artikel 7:21 BW genoemde rechten kan uitoefenen. Een belangrijke factor daarbij is uiteraard de levensduur van de zaak. Met name bij duurzame consumptiegoederen is de levensduur daarvan veelal langer dan twee jaar

Kijk, je haalt een stuk aan wat ik steeds zeg.

Ik heb die teksten zeer grondig doorgenomen, iets wat ik van velen totaal niet kan zeggen.

De degene die aangeven dat ik onzin praat, praten liever de "juristen" van Kassa, Radar en de heer Engelfriet na, in plaats van zelf de wetsteksten te lezen.

Ik heb niets tegen de heer Engelfriet persoonlijk, laat daar aub geen misverstand over bestaan.
Over zijn gedachtegang zijn trouwens veel juristen het absoluut niet met hem eens.

Terugkomend op de regels die jij aanhaalde:

immetjes schreef op zaterdag 1 jan 2011, 11:42: Artikel 5 lid 1 bepaalt dat de verkoper krachtens artikel 3 aansprakelijk is wanneer het gebrek aan overeenstemming zich manifesteert binnen een termijn van twee jaar vanaf de aflevering van de goederen.

Volgens de Europese Richtlijn is de verkopende partij aansprakelijk voor ieder defect aan het product welke binnen 2 jaar na aankoop optreed.

Zoals ik al eerder aangaf, heeft de Nederlandse Wetgever deze regen NIET overgenomen, en kan daar geen enkele claim op worden gedaan.

De Nederlandse Wetgever heeft wel een uitgebreidere regel daarvoor in de plaats gebracht, en wel dat de verkopende partij gedurende een langere periode (welke in tegenstelling wat je aangaf niet begrenst is) aansprakelijk voor als het product niet volgens de koopovereenkomst is. De non-conformiteit genaamd:

Dit betekent dat ook na meer dan twee jaar kan blijken dat de zaak niet aan de overeenkomst beantwoordt, en de koper zijn in artikel 7:21 BW genoemde rechten kan uitoefenen. Een belangrijke factor daarbij is uiteraard de levensduur van de zaak. Met name bij duurzame consumptiegoederen is de levensduur daarvan veelal langer dan twee jaar.

Veel mensen doen toch een beroep op de regel dat de verkopende partij volgens de Europese Richtlijn aansprakelijk is voor ieder gebrek aan het product (de overeenstemming), en aangezien de Nederlandse Wetgever deze regel niet heeft overgenomen en de andere regel verkeerd wordt geïnterpreteerd, zegt men dus dat de verkopende partij gedurende de gemiddelde levensduur aansprakelijk is voor ieder gebrek aan het product.

Titel 7.1 BW kent geen vaste (verval)termijn bij het verstrijken waarvan de koper geen beroep meer kan doen op de rechtsgevolgen van non-conformiteit. Dit betekent dat ook na meer dan twee jaar kan blijken dat de zaak niet aan de overeenkomst beantwoordt, en de koper zijn in artikel 7:21 BW genoemde rechten kan uitoefenen. Een belangrijke factor daarbij is uiteraard de levensduur van de zaak. Met name bij duurzame consumptiegoederen is de levensduur daarvan veelal langer dan twee jaar. Met het systeem van titel 7.1 BW wordt meer recht gedaan aan de verscheidenheid van zaken, zodat de termijn van twee jaar uit artikel 5 lid 1 niet wordt overgenomen. In artikel 5 lid 1 wordt voorts bepaald dat indien voor de uitoefening van de in artikel 3 lid 2 vermelde rechten in de nationale wetgeving een verjaringstermijn geldt, deze niet korter mag zijn dan twee jaar vanaf de aflevering. De verjaringstermijn ter zake is in titel 7.1 BW geregeld in artikel 23 lid 2. Deze termijn is twee jaar en begint te lopen op het moment dat de consument het gebrek aan de verkoper meldt. Omdat dit moment nimmer eerder valt dan het moment van aflevering, behoeft deze bepaling geen aanpassing.

Hier staat dus niet dat de verkopende partij gedurende de gemiddelde levensduur aansprakelijk is voor ieder gebrek aan het product, maar dat de verkopende partij aansprakelijk is voor als het product niet volgens de koopovereenkomst is.

Veel mensen halen die zaken door elkaar, en dan durft men nog tegen mij te zeggen dat ik lieg en dat ik de regels niet snap.

Het gaat er niet om wat mijn mening is of wiens andere mening is.
Het gaat erom wat er in de wet geregeld is.

Als je de vraag stelt of iemand wel of geen recht op heeft, doen meningen er totaal niet toe, wel de keiharde feiten die staan genoteerd in de regels.
De verkopende partij mag die regels altijd in het voordeel van de koper afwijken, nooit ten nadelen.

Hopelijk is mijn uitleg nu duidelijk.

immetjes schreef op zaterdag 1 jan 2011, 13:39:

read schreef op vrijdag 31 dec 2010, 20:54:
Om aanspraak te maken op de fabrieksgarantie, mag de consument/koper ZELF kiezen. Dat kan dus de fabrikant/importeur zijn of de verkoper. Soms is het wél handig om de fabrikant/importeur te kiezen. Dat Kenwood het hier laat afweten is erg kinderachtig, want het produkt is wel degelijk in de EU gekocht. Advies: schaf dus geen Kenwoodprodukten meer aan.

ReadAC.

Je hebt gelijk, voordeel van het defecte product naar de fabrikant opsturen is dat het soms sneller gaat (denk aan dan vooral aan grote multinationals zoals Philips, Samsung, Panasonic etc).

Maar bedenk wel dat de fabrikant met jou geen overeenkomst heeft afgesloten en hij mag dus allerlei nadelige voorwaarden verzinnen. Als je het product opstuurt naar de winkelier sta je wettelijk gezien sterker voor als er wat misgaat.

(de wettelijke "garantie" in het eerste halve jaar na aankoop = een echte garantie, bewijslast bij verkoper. de wettelijke "garantie" na het eerste halve jaar op basis van het levensduur principe = bescherming tegen non-conformiteit, bewijslast bij koper)

Jullie vergeten één zeer belangrijke zaak:

Artikel 23, wetboek 7 (bron)

1 De koper kan er geen beroep meer op doen dat hetgeen is afgeleverd niet aan de overeenkomst beantwoordt, indien hij de verkoper daarvan niet binnen bekwame tijd nadat hij dit heeft ontdekt of redelijkerwijs had behoren te ontdekken, kennis heeft gegeven. Blijkt echter aan de zaak een eigenschap te ontbreken die deze volgens de verkoper bezat, of heeft de afwijking betrekking op feiten die hij kende of behoorde te kennen doch die hij niet heeft meegedeeld, dan moet de kennisgeving binnen bekwame tijd na de ontdekking geschieden. Bij een consumentenkoop moet de kennisgeving binnen bekwame tijd na de ontdekking geschieden, waarbij een kennisgeving binnen een termijn van twee maanden na de ontdekking tijdig is.

Dus als de consument zelf naar de fabrikant toegaat, kan de consument na 2 maanden zich niet meer beroepen op de non-conformiteit.
Veel consumenten hebben zich hierbij al flink in de vingers gesneden.

ikbenik

Het is vanzelfsprekend, dat de koper die zich bij een gebrek rechtstreeks richt tot de fabrikant/importeur, daar tijdig melding van maakt bij de verkoper. Vaak is het zelfs zo, dat die weg in overleg met de koper gekozen wordt.

Ik wens je nog een voorspoedig en vooral gezond 2011 toe, ReadAC.

read schreef op zaterdag 1 jan 2011, 14:49:
Ik wens je nog een voorspoedig en vooral gezond 2011 toe, ReadAC.

Eensgelijks!

read schreef op zaterdag 1 jan 2011, 14:49: ikbenik

Het is vanzelfsprekend, dat de koper die zich bij een gebrek rechtstreeks richt tot de fabrikant/importeur, daar tijdig melding van maakt bij de verkoper. Vaak is het zelfs zo, dat die weg in overleg met de koper gekozen wordt.

Vanzelfsprekend vind ik het zeker niet.

Als het in samenspraak gaat met de verkopende partij heb ik er geen moeite mee.

Waar ik wel moeite mee heb is dat men eerst naar de fabrikant gaat, als daar vervolgens iets mis gaat, dat men dan de verkopende partij vervolgens de rekening presenteert. Dat vind ik onbeschoft en oneerlijk.

Als de consument besluit om zelf naar de fabrikant toe te gaan, dan is het een zaak tussen de consument en fabrikant, waarbij de verkopende partij geen partij is.

De wetgever gaat in de wetgeving er vanuit dat de consument altijd naar de verkopende partij gaat.

Je zegt dat het vanzelfsprekend is.
Waarom heeft de consumentenautoriteit dan Computerland en Paradigit loeihard op de vingers getikt omdat men de consument doorverwees naar de fabrikant en dat dat tegen de wet is?

Er komt blijkbaar geen einde aan de discussie over het garantie gebeuren.
En dat allemaal over de vraag betreffende een broodrooster van misschien 20 euro.
Denk niet dat de vragensteller dit nog allemaal volgt en belangrijk vind.

de motormuis schreef op zaterdag 1 jan 2011, 15:08: Er komt blijkbaar geen einde aan de discussie over het garantie gebeuren.
En dat allemaal over de vraag betreffende een broodrooster van misschien 20 euro.
Denk niet dat de vragensteller dit nog allemaal volgt en belangrijk vind.

De reden dat er geen einde aan komt, heeft te maken omdat het niet gaat om wat er in de wet werkelijk geregeld is, maar dat het gaat door de regels dermate te manipuleren, dat de consument kosteloze reparatie of vervanging kan eisen welke de consument op grond van de wetboek en wetgeving dat niet heeft.

Daarom reageer ik als een parasiet.

Ik heb in dit topic heel duidelijk uitgelegd waar de consument wel recht op heeft en wat er in de wetgeving geregeld is.

En zolang dat men keihard beweerd dat de consument gedurende de gemiddelde levensduur recht op garantie heeft of in ieder geval recht op kosteloze reparatie of vervanging, blijf ik daar loeihard tegenin gaan.

Als de consument op grond van de wetboek ergens recht op heeft, ben ik echt de laatste die daar tegen op is.

ikbenik schreef op zaterdag 1 jan 2011, 14:01:
[...]
Ik heb niets tegen de heer Engelfriet persoonlijk, laat daar aub geen misverstand over bestaan.
Over zijn gedachtegang zijn trouwens veel juristen het absoluut niet met hem eens.

Welke juristen? Laat eens zien. Ik ben daar oprecht benieuwd naar.

Terugkomend op de regels die jij aanhaalde:

immetjes schreef op zaterdag 1 jan 2011, 11:42: Artikel 5 lid 1 bepaalt dat de verkoper krachtens artikel 3 aansprakelijk is wanneer het gebrek aan overeenstemming zich manifesteert binnen een termijn van twee jaar vanaf de aflevering van de goederen.

Volgens de Europese Richtlijn is de verkopende partij aansprakelijk voor ieder defect aan het product welke binnen 2 jaar na aankoop optreed.

Zoals ik al eerder aangaf, heeft de Nederlandse Wetgever deze regen NIET overgenomen, en kan daar geen enkele claim op worden gedaan.

De Nederlandse Wetgever heeft wel een uitgebreidere regel daarvoor in de plaats gebracht, en wel dat de verkopende partij gedurende een langere periode (welke in tegenstelling wat je aangaf niet begrenst is) aansprakelijk voor als het product niet volgens de koopovereenkomst is. De non-conformiteit genaamd:

Dit betekent dat ook na meer dan twee jaar kan blijken dat de zaak niet aan de overeenkomst beantwoordt, en de koper zijn in artikel 7:21 BW genoemde rechten kan uitoefenen. Een belangrijke factor daarbij is uiteraard de levensduur van de zaak. Met name bij duurzame consumptiegoederen is de levensduur daarvan veelal langer dan twee jaar.

Je vergeet hier gemakshalve dat nationale regeringen de Europese Richtlijn moeten overnemen EN dat een aanpassing alleen toegestaan is als die aanpassing niet ten nadele is van de consument.

Veel mensen doen toch een beroep op de regel dat de verkopende partij volgens de Europese Richtlijn aansprakelijk is voor ieder gebrek aan het product (de overeenstemming), en aangezien de Nederlandse Wetgever deze regel niet heeft overgenomen en de andere regel verkeerd wordt geïnterpreteerd, zegt men dus dat de verkopende partij gedurende de gemiddelde levensduur aansprakelijk is voor ieder gebrek aan het product.

Je begrijpt -of wil niet begrijpen- dat hoewel de Nederlandse wetgever de Europese Richtlijn niet letterlijk overgenomen de nationale wetgeving niet slechter mag zijn de Eurpose Richtlijn. Dwz zeggen (weer) minimaal 2 jaar bescherming tegen non-conformiteit en daarna omdat er niet gesproken wordt in WB7 over een termijn (zie hieronder 7.1 WB "geen vaste (verval)termijn") heeft de consument dus oneindig (je weet wel, er is geen termijn) lang bescherming tegen non-conformiteit. Om toch een leidraad te hebben is economische levensduur in het leven geroepen, waar ik me in kan vinden. Langer lijkt me niet redelijk.

Titel 7.1 BW kent geen vaste (verval)termijn bij het verstrijken waarvan de koper geen beroep meer kan doen op de rechtsgevolgen van non-conformiteit. Dit betekent dat ook na meer dan twee jaar kan blijken dat de zaak niet aan de overeenkomst beantwoordt, en de koper zijn in artikel 7:21 BW genoemde rechten kan uitoefenen. Een belangrijke factor daarbij is uiteraard de levensduur van de zaak. Met name bij duurzame consumptiegoederen is de levensduur daarvan veelal langer dan twee jaar. Met het systeem van titel 7.1 BW wordt meer recht gedaan aan de verscheidenheid van zaken, zodat de termijn van twee jaar uit artikel 5 lid 1 niet wordt overgenomen. In artikel 5 lid 1 wordt voorts bepaald dat indien voor de uitoefening van de in artikel 3 lid 2 vermelde rechten in de nationale wetgeving een verjaringstermijn geldt, deze niet korter mag zijn dan twee jaar vanaf de aflevering. De verjaringstermijn ter zake is in titel 7.1 BW geregeld in artikel 23 lid 2. Deze termijn is twee jaar en begint te lopen op het moment dat de consument het gebrek aan de verkoper meldt. Omdat dit moment nimmer eerder valt dan het moment van aflevering, behoeft deze bepaling geen aanpassing.

Hier staat dus niet dat de verkopende partij gedurende de gemiddelde levensduur aansprakelijk is voor ieder gebrek aan het product, maar dat de verkopende partij aansprakelijk is voor als het product niet volgens de koopovereenkomst is.

Dat staat er dus wel. Sjonge zeg. Lees nou eens wat er dik-gedrukt staat. Dit wordt echt een discussie over iets wat duidelijk blauw is maar dat een kleurenblinde het rood blijf noemen. en denkt dat door dat maar vaak genoeg te herhalen dat het dan vanzelf rood wordt.

Als iets stuk gaat door een fabricagefout en identieke producten gaan veel langer mee dan is het door mij gekochte product dus non-conform. Zie het dan als een soort verzekering tegen het maandagochtend model. (note: dat is het niet, dus val me er niet op aan, het gaat om het idee erachter)

Veel mensen halen die zaken door elkaar, en dan durft men nog tegen mij te zeggen dat ik lieg en dat ik de regels niet snap.

Inderdaad, maar jij legt de wet verkeerd uit en vergeet het een en ander zoals het feit dat nationale wetgeving niet slechter mag zijn voor de consument dan Europese wetgeving. Het is wetgeving ter bescherming van de consument en niet om de verkoper te helpen kwalitatief mindere spullen te verkopen. Het idee hierachter is ook dat het leidt tot duurzamere goederen, omdat een verkoper nu zich wel 2x bedenkt voordat ie minderwaardig spul verkoopt. Ook wordt een maandagochtendmodel niet zo'n probleem meer (zie hierboven). Uiteindelijk kunnen producten natuurlijk wel duurder worden want de ellende die 1 klant vroeger voor z'n kiezen kreeg wordt nu door de winkelier opgelost; en die zal dat geld toch ergens vandaan moeten halen.

Het gaat er niet om wat mijn mening is of wiens andere mening is.
Het gaat erom wat er in de wet geregeld is.

Precies en laat nu eens je dogma's los.

Als je de vraag stelt of iemand wel of geen recht op heeft, doen meningen er totaal niet toe, wel de keiharde feiten die staan genoteerd in de regels.
De verkopende partij mag die regels altijd in het voordeel van de koper afwijken, nooit ten nadelen.

Hopelijk is mijn uitleg nu duidelijk.

Het is volstrekt duidelijk dat je het niet begrijpt. Jouw teksten zoals:

De fout die veel mensen maken is een product kopen, met die zaken akkoord gaan, en achteraf gaan klagen dat het product niet aan hun verwachting voldoet.
Het probleem is dat die mensen pech hebben, omdat het product wel aan de koopovereenkomst voldoet, dus ook aan hun verwachting.

verduidelijken helemaal niets en zijn alleen maar warrig. Ik heb dit nu een paar keer gelezen maar begrijp werkelijk niet wat er staat.

Misschien kun je je zelf verhuren aan Dynabyte, die kunnen wellicht wat geld besparen door hun garantie regeling te versoberen. Of zouden ze inzien dat dat zinloos is?

PS ikbenik ken je toevallig BBCS?

@immetjes:

Dus jij wilt beweren dat ondanks alle bewijzen die je hebt aangewezen, dat de uitspraken van de overheid: memoire van toelichting dat die ongeldig zijn?

De oplossing:

Mijn mening:

Dat de winkelieren en fabrikanten standaard 2 jaar garantie geven, waarna geen discussie meer mogelijk is.

Dan is aan de regel voldaan dat de verkopende partij gedurende eerste 2 jaar na aankoop aansprakelijk is voor ieder gebrek aan het product, waarna de verkopende partij gedurende de gemiddelde levensduur aansprakelijk is als het product niet volgens de koopovereenkomst is.

Noch in de Nederlandse wetgeving, noch in de Europese richtlijn staat dat de verkopende partij gedurende de gemiddelde levensduur aansprakelijk is voor ieder defect aan een product en dat het product probleemloos gedurende de gemiddelde levensduur mee moet gaan en dat je als consument van een product mag verwachten dat die gedurende de gemiddelde levensduur probleemloos mee moet gaan.

Dat zijn allemaal verzinsels van de commerciële "consumenten" organisaties.

de motormuis schreef op zaterdag 1 jan 2011, 15:08: Er komt blijkbaar geen einde aan de discussie over het garantie gebeuren.
En dat allemaal over de vraag betreffende een broodrooster van misschien 20 euro.
Denk niet dat de vragensteller dit nog allemaal volgt en belangrijk vind.

klopt...mar toch bedankt!

En toch maar voor de goede orde......................!!
Iedereen mag een (koop)overeenkomst op een andere/uitgebreidere manier invullen/aanvullen als de andere partij daarmee instemt/wil instemmen.
Daarmee wordt bedoelt dat men bij bijv. een aankoop met de verkoper op de verkoopbon de verwachte levensduur schriftelijk laat vastleggen of laat vastleggen: "als aanvulling op de Algemene Voorwaarden............. enz".

Uiteraard hoeft die tegenpartij dit niet te accepteren maar dan zoekt men gewoon naar die partij die wel vertrouwen heeft in zijn product.

Met dit gegeven is die hele diskussie, waarbij IKBENIK weer veel te ver gaat,volkomen overbodig.

De Vrije Vogel.

.

Grootvader

Uiteraard hoeft die tegenpartij dit niet te accepteren maar dan zoekt men gewoon naar die partij die wel vertrouwen heeft in zijn product.

Dat is dan wel het probleem, want 9 van 10 verkopers zullen hieraan niet willen meewerken.

ReadAC.

grootvader schreef op zondag 2 jan 2011, 18:53:
Uiteraard hoeft die tegenpartij dit niet te accepteren maar dan zoekt men gewoon naar die partij die wel vertrouwen heeft in zijn product.

Het probleem daarvan is dan weer dat die producten veel duurder zijn.

Kijk, als de fabrikant maar 1 jaar garantie geeft, kan die winkelier wel langer garantie geven, maar die kosten daarvan komen volledig voor zijn rekening.
De winstmarges liggen dermate laag, dat een langere garantie geven geen haalbare zaak is.

Natuurlijk kan een winkelier een product uitzoeken waar hij wel meer vertrouwen in heeft en een langere garantieperiode standaard op zit.
Echter zit aan kwaliteit een prijskaartje.

De vraag is:
Wil je als koper die meerprijs betalen, ja of nee?

De ervaring leert dat toch een groep mensen toch voor kwaliteit gaan en de meerprijs daarvan betalen, maar er zijn ook veel mensen die toch voor de goedkopere prijs kiezen.

De goedkopere prijs moet ergens vandaan komen.

Kijk, het is dus niet zo dat een product waar 1 jaar garantie op zit en winkelier A geeft daarvan ook maar 1 jaar garantie, dat winkelier B meer vertrouwen heeft in dat product van dat merk standaard 3 jaar garantie geeft.

De markt van 5 a 15 jaar geleden was inderdaad dat als je als winkelier zijnde goede kwaliteit producten verkocht met daarbij goede service, dat je goed zat.

Als je tegenwoordig geen budget producten verkoopt, wel service verleent en niet de producten via de grijze import besteld, dat je beter de deur kunt sluiten. Je hebt geen bestaansrecht.

Ik begrijp best wat je bedoelt grootvader, alleen die tijdperk is niet meer.

Tegenwoordig moet je goedkope zooi verkopen, geen service meer geven (is te duur), zeer lage winstmarges hanteren, zeer grote afzet genereren om maar een beetje te kunnen verdienen, zelf geen reparaties meer verrichten maar gelijk alles doorsturen naar de fabrikant, dan heb je kans dat je je boterham kunt verdienen.

Dat is de keiharde realiteit.


Je schreef:

Daarmee wordt bedoelt dat men bij bijv. een aankoop met de verkoper op de verkoopbon de verwachte levensduur schriftelijk laat vastleggen of laat vastleggen:

Natuurlijk mag dat, maar het hoeft niet.
Komt ook nog bij dat ik op internet naar de gerechtelijke uitspraken heb gekeken, waarbij echt opviel dat geen enkele uitspraak was gebaseerd op de verwachte levensduur maar gebaseerd was op de koopovereenkomst en de uitspraken van de fabrikant en verkopende partij.

Uiteraard hoeft die tegenpartij dit niet te accepteren maar dan zoekt men gewoon naar die partij die wel vertrouwen heeft in zijn product.

Dat is dan wel het probleem, want 9 van 10 verkopers zullen hieraan niet willen meewerken.

Toch ligt de keuze bij de koper.

De koper heeft de keuze uit bijvoorbeeld product A met 1 jaar garantie die bijvoorbeeld €150,- kost en product B met 3 jaar garantie die bijvoorbeeld €300,- kost.
Product B heeft betere kwaliteit dan product A.

Dan wordt aan de klant gevraagd waar zij/hij voor kiest.

Logischerwijs zal een winkelier niet meewerken om uit eigen zak meer garantie te moeten geven, waarvan hij de kosten uit eigen zak moet gaan betalen.
Vooral nu met die zeer lage winstmarges, moet die winkelier zo gigantisch veel producten verkopen om één product meer garantie te kunnen geven.

Zo'n 6 jaar geleden lagen de winstmarges veel hoger, waardoor de winkelier ook meer kon. Nu is dat niet meer.

Er wordt nog steeds gedacht dat de winkelier veel geld verdient op een product.
Vergeet het maar.
Op een product bijvoorbeeld van €75,- verdient de winkelier maar €1,50.
Daarvan moeten alle kosten en vaste lasten van betaald worden.

Dus als een merk A op product X standaard 1 jaar garantie geeft, zal er heus geen winkelier zeggen: ach, laat ik mooi voor de consument opkomen en standaard 3 jaar garantie op product X van merk A geven. Dat is gewoon absurd hoog risico nemen.

Dan moet het ook eerlijk gebeuren en die winkelier dan kiezen voor een beter merk, zeg merk B met product Y. Waarbij dat merk standaard 3 jaar garantie geeft.

Het heeft allemaal te maken met risico. Een risico die de winkelier tegenwoordig niet meer kan nemen, en daarom werken de meeste winkelieren daar niet aan mee.

Snappie?

ikbenik schreef op zondag 2 jan 2011, 23:01:

[heel verhaal]

Even wat filosoferen:

Ik begrijp prima dat winkeliers moeite hebben met de garantie/non-conformiteits regeling die er nu ligt omdat hij duur kan uitpakken voor de winkelier (zie mijn eerdere posts). Ik weet ook dat er winkeliers zijn die kopers proberen te af te bluffen met onjuiste informatie zodat de kopers hopelijk afdruipen en de winkelier geen kosten heeft.

Ik denk alleen dat bovenstaande methode zijn langste tijd gehad heeft. Internetverkoop wordt een steeds volwassener markt. Denk aan: Geen verzendkosten, de wet koop op afstand en het bestaan van review sites als tweakers.net en kieskeurig.nl waar winkels een cijfer krijgen. Ook heeft inmiddels heeft vrijwel iedereen internet en kan er veilig en vooral makkelijk (iDeal) betaald worden.

Een winkelier kan beter een goeie naam krijgen (op bv review sites en door mondelinge reclame) dan een slechte, want doordat informatie veel makkelijker te verkrijgen is weet iedereen ook meteen hoe een winkel presteert. Kijk maar wat er gebeurd op E-bay als je score onder 95% valt. Ik zie nu al bij mezelf en om me heen dat er liever bij een betrouwbare misschien iets duurdere winkel gekocht wordt die goede service geeft dan dat ik voor een paar euro na een jaar ontzettend veel gezeur krijg over een defect product. Mensen beginnen zich te realiseren dat goedkoop ook niet alles is.

Nog even over het verschil in garantie tussen fabrikant en winkelier: Als product A maar 1 jaar garantie heeft hoor je daar als winkelier inderdaad bescherming tegen non-conformiteit gedurende de eco. levensduur van het product bij te geven. Als dat financieel niet uitkomt moet je die spullen dus niet meer verkopen.

Maar:

De winkeliers in Nederland zitten wel in de mangel: Ze moeten voldoen aan bescherming tegen non-conformiteit gedurende de economische levensduur terwijl de fabrikanten (met een wereldwijde veel grotere afzetmarkt) gewoon de garantie kunnen geven die ze willen. Zegt een Nederlandse winkelier tegen zo'n fabrikant: "Ik hoef jou producten niet meer"; dan haalt de fabrikant wellicht z'n schouders op, de rest van de wereld is groot genoeg. Resultaat voor de consument is dan dat het product niet meer te koop is in Nederland (al zal er wel weer iemand opstaan die het wel weer -duurder- gaat aanbieden).

Non-conformiteit:

Non-conformiteit is niets anders dan dat het product aan de koopovereenkomst dient te voldoen en niets anders.


Dus niets die lijstjes hoelang dat een product mee moet gaan, niet dat je als consument mag verwachten hoelang dat een product probleemloos mee gaat, niet dat je als consument een bepaalde verwachting hebt.

Dus niet dat het product moet voldoen aan de verwachting van de consument wat vaak gezegd wordt dat DAT de non-conformiteit is.

Dat zijn verzinsels die door die commerciële organisaties verzonnen zijn, om het voor de consument gemakkelijker te maken om kosteloze reparatie of vervanging af te dwingen.


Doet de verwachting van de consument er dan niet toe?
Zeker wel, en wel dat de consument zijn verwachting van een product voor de koop aan de verkopende partij dient kenbaar te maken en die verwachting maakt dan deel uit van de koopovereenkomst.

@ ik:

Dit heb ik al vaker in jou richting opgemerkt, doch je blijft star zaken door de door jouw gekleurde ondernemersbril zien. (lees deze zin a.u.b. drie keer....)

Er is een wet gemaakt voor consumenten bescherming. Deze wet heeft letters. Die zie jij alleen (door die gekleurde bril) blijkt al heel lang.

Je wilt maar niets anders zien dan die letters en denk niet na over de geest van deze wet. Dat vermogen heb je, denk ik, niet. Een rechter gelukkig wel.

Advies: Denk er ook eens over na wat het verschil tussen een beroep op garantie doen en een beroep doen op conformiteit. (en niet op non-conformiteit, waar jij het steeds over hebt.

Hardware ERror MAN.

Misschien moet ikbenik eens een turingtest doen. Ik heb het vermoeden dat hij een spambot is.

Advies: Denk er ook eens over na wat het verschil tussen een beroep op garantie doen en een beroep doen op conformiteit.

conformiteit: het product dient aan de koopovereenkomst te voldoen, waarbij de wensen en de eisen van de consument in verwerkt zijn.

Wat is hier nu moeilijk aan te begrijpen??

Nee, men wilt gewoon blindelings een product kopen en achteraf kunnen zeggen dat het product niet aan hun verwachting voldoet.

Zoals jullie beweren is dat de consument een beroep kan doen op zijn verwachting, oftewel dat het product niet aan zijn verwachting voldoet, dus niet conform de verwachting van de consument is, dus kosteloze reparatie of vervanging kan eisen, met daarbij die lijsten van hoelang dat een product probleemloos mee behoort te gaan.

Die wet bestaat niet. Die wet is een verzinsel van de commerciële organisaties.

Jullie willen dus ook beweren dat naast de wetboeken ook een wetgeving is.
Dat is dus niet zo.

Alle wetgeving en alle regelgevingen zijn in de wetboeken opgenomen.


Het is nu gewoon zo dat de koper voor de koop al zijn wensen en eisen aan de verkopende partij dient mede te delen en dat daar een overeenkomst uit vloeit en het product dient dan vervolgens te voldoen aan die overeenkomst.
Dat wordt ook wel de conformiteit genoemd.

@ikbenik:

Heeft u nu al die aan brief het ministerie van Veiligheid en Justitie gestuurd? zoals ik u aanraadde in dit topic op zaterdag 1 jan 2011, 11:42u:

ikbenik je hebt wat moeite om Wetboek 7 te interpreteren, maar wat vind je dan van de memoire van toelichting? Ik heb dit hier al eerder gepost maar je gaat hier -bewust- niet op in. Dit is een Kamerstuk van de minister van Justitie gericht aan de 2e kamer om deze voor te lichten over hoe de Europese richtlijn in de Nederlandse wetgeving ingepast moet worden.

Jij bent het hier dus duidelijk niet mee eens. Het lijkt me dat het dan eens tijd wordt dat je de minister van Justitie een brief schrijft dat ze in de 2e kamer fout bezig zijn en dat alle juristen en het Ministerie het volgende dus al sinds 2000-2001 fout hebben:

Artikel 5 lid 1 bepaalt dat de verkoper krachtens artikel 3 aansprakelijk is wanneer het gebrek aan overeenstemming zich manifesteert binnen een termijn van twee jaar vanaf de aflevering van de goederen. Titel 7.1 BW kent geen vaste (verval)termijn bij het verstrijken waarvan de koper geen beroep meer kan doen op de rechtsgevolgen van non-conformiteit. Dit betekent dat ook na meer dan twee jaar kan blijken dat de zaak niet aan de overeenkomst beantwoordt, en de koper zijn in artikel 7:21 BW genoemde rechten kan uitoefenen. Een belangrijke factor daarbij is uiteraard de levensduur van de zaak. Met name bij duurzame consumptiegoederen is de levensduur daarvan veelal langer dan twee jaar. Met het systeem van titel 7.1 BW wordt meer recht gedaan aan de verscheidenheid van zaken, zodat de termijn van twee jaar uit artikel 5 lid 1 niet wordt overgenomen. In artikel 5 lid 1 wordt voorts bepaald dat indien voor de uitoefening van de in artikel 3 lid 2 vermelde rechten in de nationale wetgeving een verjaringstermijn geldt, deze niet korter mag zijn dan twee jaar vanaf de aflevering. De verjaringstermijn ter zake is in titel 7.1 BW geregeld in artikel 23 lid 2. Deze termijn is twee jaar en begint te lopen op het moment dat de consument het gebrek aan de verkoper meldt. Omdat dit moment nimmer eerder valt dan het moment van aflevering, behoeft deze bepaling geen aanpassing.

Ik ben erg benieuwd naar het antwoord van Ivo Opstelten, de huidige Minister van Veiligheid en Justitie.

Doe dat nu eens en hou tot die tijd op met het prediken van uw sprookjes over garantie.

Sprookjes?

Het staat verdikkie in de wetboeken!!!!!!

Je begrijpt zelf de wetboeken niet. Het spijt me dat ik het zeg.

Jij praat precies zoals de teksten op consuwijzer en de consumentenbond doet.

De reden dat de Nederlandse wetgever die 2 jaar aansprakelijkheid van de verkopende partij voor ieder gebrek aan een product niet heeft overgenomen, is dat volgens de Nederlandse wetgeving de verkopende partij gedurende de economische levensduur aansprakelijk is als het product niet volgens de koopovereenkomst geleverd is met de eigenschappen welke in de koopovereenkomst is bepaald (de conformiteitsbeginsel.)
Zou de Nederlandse wetgever die 2 jaar wel overnemen, dan zit die regel de overige uitgebreidere beschermingsregels in de weg.

Of het is 2 jaar aansprakelijkheid voor de verkopende partij voor ieder gebrek aan het product, of de verkopende partij is gedurende de economische levensduur aansprakelijk als het product niet volgens de koopovereenkomst geleverd is.

Het is dus niet èn èn, maar òf òf!


Aangezien de Nederlandse wetgever die 2 jaar regel niet heeft overgenomen, gaan de commerciële organisaties maar zelf een regel verzinnen dat de verkopende partij gedurende de gemiddelde levensduur aansprakelijk is voor ieder defect aan een product en dat het product gedurende de gemiddelde levensduur probleemloos mee moet gaan.
Dergelijke regel accepteer ik niet, omdat de wetgever die niet in de wetboek heeft opgenomen.

En doordat de bewijslast na 6 maanden na aankoop bij de consument ligt en men die bewijslast niet rond kan krijgen om kosteloze reparatie of vervanging kan eisen, worden de regels maar gemanipuleerd en gezegd dat de consument gedurende de gemiddelde levensduur recht op garantie heeft en dat de bewijslast gedurende die periode bij de verkopende partij ligt. Dat is dus echt onzin.

Het gaat bij de "consumenten" organisatie totaal niet om waar de consument volgens de wetboek recht op heeft, maar door de regels dermate te manipuleren dat zij kosteloze reparatie of vervanging kan eisen, welke de consument op grond van de wetboek geen enkele recht op heeft.

Alle regels omtrent de consumentenbescherming is opgenomen in de wetboek 7.
Dat is mijn bron en voor de rest niets.

De consumentenbescherming die veel organisaties zeggen, is op hun mening gebaseerd en niet op de wetboek.

De wetgever gaat uit van wat in de koopovereenkomst is vastgelegd en op de uitspraken van de fabrikant en winkelier.
Dat staat zo in de wetboek.

Ga dan niet zeggen dat ik onzin praat, ik heb heel duidelijk aangegeven wat in de wetboek is bepaald en wat de wetgeving is.
Niets meer en niets minder.

Als je zegt dat ik onzin praat, dan staat alles wat in de wetboek staat ook onzin.

Waar in de wetboek staat dat de consument gedurende de gemiddelde levensduur recht op garantie heeft?

Waar in de wetboek staat dat een product gedurende de gemiddelde levensduur probleemloos mee moet gaan?

Waar in de wetboek staat dat de non-conformiteit gebaseerd is op de verwachting van de consument?

Volgens mij begrijp jij zelf de citaat niet:

Artikel 5 lid 1 bepaalt dat de verkoper krachtens artikel 3 aansprakelijk is wanneer het gebrek aan overeenstemming zich manifesteert binnen een termijn van twee jaar vanaf de aflevering van de goederen. Titel 7.1 BW kent geen vaste (verval)termijn bij het verstrijken waarvan de koper geen beroep meer kan doen op de rechtsgevolgen van non-conformiteit. Dit betekent dat ook na meer dan twee jaar kan blijken dat de zaak niet aan de overeenkomst beantwoordt, en de koper zijn in artikel 7:21 BW genoemde rechten kan uitoefenen.

Artikel 5 lid 1 bepaald dat de verkoper gedurende 2 jaar na aankoop aansprakelijk is voor ieder gebrek of defect aan het product.

De Nederlandse wetgever heeft die regel niet overgenomen en vervangen door de regel:

De verkopende partij is gedurende de economische levensduur aansprakelijk als het product niet volgens de koopovereenkomst geleverd is, dat het product niet de eigenschappen bezit welke de koper op grond van de koopovereenkomst had mogen verwachten.

Dat zijn twee totaal verschillende zaken.
De Nederlandse wetgever heeft dus niet bepaald dat de verkopende partij gedurende de economische levensduur aansprakelijk is voor ieder defect aan het product.
Dus kan je niet zomaar zeggen dat doordat de Nederlandse wetgever die 2 jaar aansprakelijkheid van de verkopende partij voor ieder gebrek aan het product niet in de Nederlandse wetgeving heeft opgenomen, dat je dan kunt zeggen dat de verkopende partij gedurende de gemiddelde levensduur aansprakelijk is voor ieder defect en dat het product gedurende de gemiddelde levensduur probleemloos mee moet gaan.
Dat kan dus niet. En zo staat het ook niet in de wetgeving.

Veel mensen hanteren die regel, omdat het anders voor de consument moeilijk met de bewijslast kan komen om een kosteloze reparatie of vervanging te eisen.
Dat is dan jammer voor die consument als die de bewijslast niet rond kan krijgen, maar het is niet anders.

immetjes schreef op maandag 3 jan 2011, 10:19:
Ik begrijp prima dat winkeliers moeite hebben met de garantie/non-conformiteits regeling die er nu ligt omdat hij duur kan uitpakken voor de winkelier (zie mijn eerdere posts).

Je weet zelf niet eens wat de garantie inhoud en wat de non-conformiteitsbeginsel is.

Dus spreek aub zelf geen sprookjes en beticht mij niet van dat ik sprookjes vertel.

non-conformiteit: is niets anders dan dat het product volgens de koopovereenkomst moet voldoen met de eigenschappen welke de consument volgens de koopovereenkomst mag en kan verwachten.
Niets meer en niets minder.

Dat is dus de conformiteitsbeginsel.
En non-conformiteit is niets anders dan dat het product niet volgens de koopovereenkomst is.

@ Ikbenik

Dat willen sommige consumenten niet horen, ik lach me een keer helemaal lam als een leger juristen dit eens bij kassa verteld op tv.

En dan met koeienletters op een scherm daar binnen tonen wat de wet nu inhoud.

Alleen daar durven ze niet aan denk ik zo.

Uiteraard heeft een klant recht op een goed product maar de regels verdraaien zodat alles maar op het bord van de ondernemer komt gaat mij te ver.

quantas schreef op maandag 17 jan 2011, 22:47: @ Ikbenik

Dat willen sommige consumenten niet horen, ik lach me een keer helemaal lam als een leger juristen dit eens bij kassa verteld op tv.

En dan met koeienletters op een scherm daar binnen tonen wat de wet nu inhoud.

Die juristen neem ik niet serieus.

Het gaat bij hun totaal niet om waar de consument volgens de wetboeken en wetgeving wel of geen recht op heeft.
Bij hun gaat het erom dat door de regels te manipuleren de consument een zo lang mogelijke periode kosteloze reparatie of vervanging kan eisen.

quantas schreef op maandag 17 jan 2011, 22:47:

Alleen daar durven ze niet aan denk ik zo.

Uiteraard heeft een klant recht op een goed product maar de regels verdraaien zodat alles maar op het bord van de ondernemer komt gaat mij te ver.

De klant heeft geen recht op een goed product, maar op een product die aan de koopovereenkomst voldoet.

De wetgever heeft bepaald dat als een product gedurende de eerste 6 maanden een gebrek vertoont, dat er vanuit gegaan mag worden dat het gebrek al tijdens de koop aanwezig was.

De wetgever heeft ook bepaald dat als de consument kan bewijzen dat het product tijdens de koop niet goed was en dat dit niet bekend was of redelijkerwijs bekend had kunnen zijn, dat de verkopende partij in dat geval ook kosteloze reparatie of vervanging moet uitvoeren.

Ik heb ook vaak de uitzendingen gekeken en ook die juristen gehoord.
Ik lig dan echt krom van het lachen van de onzin die daar gesproken wordt.

De reden dat die juristen dergelijke uitspraken doen heeft puur met de kijkcijfers te maken.
Men vertelt precies wat de kijker wilt horen, en voila: een kijkcijfer kanon.
Zou men alleen vertellen waar de consument volgens de wetboeken en wetgeving werkelijk recht op heeft, zal de kijkcijfers dalen.

Daarbij komt ook nog dat aan de uitspraken van die juristen geen enkele rechten ontleent mogen worden.

De klant heeft geen recht op een goed product....


Huh?

Dus als ik iets koop en volgens de adviezen doorvraag met het lijstje in mijn hand en alle wensen worden vervuld, dan heb ik mazzel dat het toevallig ook een goed product is?

Denk je werkelijk dat elke jurist een kletspraatje houdt op TV?

denk dat ik jou maar niet meer serieus neem, een "ondernemer" die de hele dag tijd heeft om fora te bezoeken......tja, wie koopt daar nog...

@ikbenik Schrijf die brief nu eens en hou op met die flauwekul!

tp schreef op maandag 17 jan 2011, 23:14: De klant heeft geen recht op een goed product....

Huh?

Dus als ik iets koop en volgens de adviezen doorvraag met het lijstje in mijn hand en alle wensen worden vervuld, dan heb ik mazzel dat het toevallig ook een goed product is?

De wetboek beschrijft dat het product aan de koopovereenkomst moet voldoen, doet het product dat niet, dan is het product non-conform. Wat ook wel eens wordt gezegd dat een product die non-conform is, ondeugdelijk is.

Het is dus niet zo dat het product gedurende de gemiddelde levensduur probleemloos mee moet gaan en dat de consument gedurende de gemiddelde levensduur recht op een goed werkend product. Dat maken die organisaties ervan.

Het product dient gewoon volgens de koopovereenkomst te zijn.
Lees zelf eens wetboek 7 eens door, in plaats van maar de anderen na te praten.

Ik ga echt de deiscusiie niet met jou aan. Gelukkig verkeer ik in de omstandigheden dat ik genoeg wetskennis heb om me niet te laten belazeren...en met gasten zoals jij geconfronteerd te worden.

Wordt je nooit eens moe van jezelf en/of denk je dat men je nog serieus neemt?
Zet jezelf niet zo voor schut, ga wat nuttigs doen!

tp schreef op maandag 17 jan 2011, 23:42: Ik ga echt de deiscusiie niet met jou aan. Gelukkig verkeer ik in de omstandigheden dat ik genoeg wetskennis heb om me niet te laten belazeren...en met gasten zoals jij geconfronteerd te worden.

Wordt je nooit eens moe van jezelf en/of denk je dat men je nog serieus neemt?
Zet jezelf niet zo voor schut, ga wat nuttigs doen!

f

Ik belazer niemand.

Ik weiger alleen die regels die door de "consumenten" organisaties zijn verzonnen.

@ Ik:

Hoe vaak moet ik nog opmerken dat jij star vast houdt aan de letter van de wet, doch dat een rechter meestal recht spreekt in de geest van de wet.
Wat heb je dan aan het letterlijk vastklampen aan de letters van een wet, zoals jij doet, wanneer een goede rechter de letter van de wet toetst aan de geest van de wet?
Ben ik even blij dat jij slechts een starre ondernemer bent die alleen in zijn eigen straatje kan denken en geen rechter bent!

H.

hrdwerrorman schreef op dinsdag 18 jan 2011, 01:03: @ Ik:

Hoe vaak moet ik nog opmerken dat jij star vast houdt aan de letter van de wet, doch dat een rechter meestal recht spreekt in de geest van de wet.
Wat heb je dan aan het letterlijk vastklampen aan de letters van een wet, zoals jij doet, wanneer een goede rechter de letter van de wet toetst aan de geest van de wet?
Ben ik even blij dat jij slechts een starre ondernemer bent die alleen in zijn eigen straatje kan denken en geen rechter bent!

H.

Als ik die onzin van die "consumenten" organisaties hoor, is dat ook niet in de geest van de wet.
Die hebben maling aan de wet.

Zij manipuleren de wet dermate, dat de consument altijd recht op kosteloze reparatie of vervanging kan eisen.

De consument moet zeker beschermd worden, maar men is nu wel heel erg aan het doorschieten.

Als ik de uitzendingen kijk van Kassa en Radar, hoor ik alleen maar dat de ondernemer oplichters zijn, nooit aan de wet houden en altijd de boel belazeren.

Waar gaat het mis?

Simpel, doordat de wetgever die 2 jaar van de Europese Richtlijn niet heeft overgenomen en een andere regel daarvoor in de plaats gedaan heeft, gaat men die 2 jaar regel dermate manipuleren, zodat er als uitkomst komt dat de verkopende partij gedurende de gemiddelde levensduur aansprakelijk is voor ieder gebrek aan het product.

Dat is fraude en manipulatie.

De geest van de wet zegt dat het product aan de koopovereenkomst moet voldoen.

De achterliggende gedachte vergeten ook veel mensen.

De reden?

De geest van de wet beschrijft dat de koper voor de koop al zijn wensen en eisen aan de verkopende partij dient mede te delen, waardoor de wensen, eisen en verwachting van de consument in de overeenkomst is opgenomen.

Als de mensen nu eerst een product gaan kopen en achteraf gaan bepalen wat zij aan dat product wensen en wat hun verwachting is, is dat niet opgenomen in de overeenkomst.
En om die groep kopers die nu buiten de boot vallen toch te kunnen beschermen, gaan die organisaties de regels manipuleren, zodat die groep mensen ook meer rechten hebben.

Dat is tegen de geest van de wet in.

De reden dat de wet niet zo is zoals de "consumenten" organisaties beweren, is ook om de ondernemer te beschermen en vooral ook de kleine ondernemer.

Als de ondernemer kosteloze reparatie of vervanging moet geven gedurende de gemiddelde levensduur en garant moet staan voor de goede werking gedurende de gemiddelde levensduur, is dat de doodsteek voor de kleine ondernemer.
En om die groep ondernemers te beschermen, heeft de Nederlandse Wetgever die 2 jaar niet overgenomen.

Ik lees ook de stukken van de SER, en de stukken van de besluiten met de uitleg.
Daarin staat precies wat de Wetgever met de regels bedoeld.

Op een andere forum las ik dat de Algemene voorwaarden nogal consument onvriendelijk was en men hekelde dat die voorwaarden er waren om de ondernemer te beschermen en niet om de consument te beschermen.
Zucht......

@ Ik:

Gelukkig maak jij als (kleine) ondernemer met een gekleurde bril, noch de SER uit wat de geest van een wet in houdt.

Je hebt weer veel woorden nodig om jezelf te overtuigen, doch mij overtuig je niet, ook al gebruik je honderd keer zoveel woorden. Ik hoop ook niet dat je het probeert, want dan zijn we hier op deze consumenten site nog lang niet van je bekrompen ondernemers ideeën verlost.

H.

Je kent mijn standpunten.

@ ik:

Ja, die ken ik. Standpunten zijn nogal star. Waren het maar rolpunten.....was voor jezelf beter.

H.

Star?

Laat ik je wat zeggen.

De regels waar jullie het over hebben, worden voornamelijk gesproken door Kassa, Radar en een internet advocaat.

Nogal vreemd, vind je niet?

Als ik kijk naar de gerechtelijke uitspraken, dan zijn die voor 99,99% compleet volgens de regels zoals ik ze hier beschrijf.

Wie spreekt er dan sprookjes?

Ik verdom het altijd voor de consument op te komen, ook al heeft hij volgens de wetboeken geen gelijk en geen recht.

De meeste regels die de meeste mensen hier voor consumentenrecht aannemen, zijn verzinsels van de commerciële "consumenten" organisaties en Radar en Kassa.

De geest van de wet.
Laat me niet lachen.

Daar draait het bij Kassa, Radar en die internet advocaat totaal niet om.
Bij hun gaat het erom dat de consument altijd gelijk kan krijgen en altijd kosteloze reparatie of vervanging kan eisen.
Zij bestempelen de ondernemer als oplichter, als iemand die altijd de wet overtreedt.

Ik ken de wetboek, ik ken de Europese Richtlijn, ik ken de geest daarvan.

Het probleem is dat ik niets aantrek van de verzonnen regels welke door de diverse "consumenten" organisaties zijn verzonnen.
Daardoor wordt ik hier uit gekotst!
Omdat ik niet aan die verzonnen regels hou.
Dan durft men nog te spreken dat ik geen sprookjes moet vertellen.

Ik moet niet aan de regeltjes van de wet houden, bij geschillen draait het daar juist wel om.

Ik moet de regeltjes van de wetboek niet letterlijk nemen.
jaja, maar wel aan die verzonnen regels houden.

Bij geschillen gaat het juist om de regels van de wet.
Zeker ook om de geest van de wetsartikelen.
Maar die is wel totaal anders dan wat de "consumenten" organisaties vertellen.
Bij hun gaat het niet om de wetsregels, maar door de regels te manipuleren de consument een zo lang mogelijke periode kosteloze reparatie of vervanging te eisen.
Dan ben je als organisatie wel totaal verkeerd bezig.

Meer heb ik hierover niet te zeggen.

Goeden nacht!

ikbenik schreef op dinsdag 18 jan 2011, 03:13: Star?

[...boel flauwekul..]

Star en klaarblijkelijk ook nog een gebrek aan zelfkennis van astronomische proporties.

Ik heb het al een paar keer eerder geschreven:

Als u het niet eens bent met de 'Memoire van Toelichting" onderneem dan eens actie! Maak er eens werk van richting de 2e kamer; meld de heren en dames dat toenmalige Minister van Justitie, A. H. Korthals het helemaal mis had met de interpretatie van de Europese Richtlijn en WB7. Het is onze volksvertegenwoordiging, het zou toch schandalig zijn als ze in vergaderjaar 2000-2001 verkeerd zijn voorgelicht.

Tot die tijd bent u voor mij een blater die denkt door standpunten zo vaak mogelijk te herhalen vanzelf gelijk krijgt en bovendien altijd het laatste woord moet hebben.

immetjes schreef op dinsdag 18 jan 2011, 09:11:

Als u het niet eens bent met de 'Memoire van Toelichting" onderneem dan eens actie!

De meeste van jullie accepteren die niet, ik wel.

Het verschil heb ik steeds aangegeven, en steeds wordt er gezegd dat ik geen onzin moet praten.

Schrijf die brief dan!

immetjes schreef op dinsdag 18 jan 2011, 09:39: Schrijf die brief dan!

Waarom dan?

Ik heb die geaccepteerd, jij niet.
Dus jij moet die brief schrijven.

Jij begrijpt zelf die toelichting niet en zeker niet het verschil tussen de 2 jaar aansprakelijkheid van de verkopende partij voor ieder gebrek aan het product (Europese Richtlijn), en dat de verkopende partij gedurende een langere periode (zeg maar gedurende de economische levensduur) aansprakelijk is als het product niet volgens de koopovereenkomst geleverd is (Nederlandse wetgeving.)

Er wordt steeds gezegd dat ik geen onzin moet spreken, terwijl het bovenstaande precies datgene is wat in die toelichting besproken wordt.

ikbenik schreef op dinsdag 18 jan 2011, 09:50:

immetjes schreef op dinsdag 18 jan 2011, 09:39: Schrijf die brief dan!

Waarom dan?

Ik heb die geaccepteerd, jij niet.
Dus jij moet die brief schrijven.

Jij begrijpt zelf die toelichting niet en zeker niet het verschil tussen de 2 jaar aansprakelijkheid van de verkopende partij voor ieder gebrek aan het product (Europese Richtlijn), en dat de verkopende partij gedurende een langere periode (zeg maar gedurende de economische levensduur) aansprakelijk is als het product niet volgens de koopovereenkomst geleverd is (Nederlandse wetgeving.)

Er wordt steeds gezegd dat ik geen onzin moet spreken, terwijl het bovenstaande precies datgene is wat in die toelichting besproken wordt.

Hè hè, nu komen we ergens, andere ingang dan. U schrijft dat U begrijpt dat de Europese richtlijn nr. 99/44/EG de verkopende partij 2 jaar aansprakelijkheid stelt voor ieder gebrek aan het product (zie artikel 3 en 5 van de richtlijn)?

A) Zeg: "Ja, dat begrijp ik".

Een Europese richtlijn MOET door de Europese lidstaten overgenomen worden.

B) Zeg: "Ja, dat begrijp ik"

Er mag in geval van Richtlijn nr. 99/44/EG betreffende bepaalde aspecten van de verkoop van en de garanties voor consumptiegoederen door lidstaten van deze richtlijn afgeweken worden als dit niet ten nadele is van de koper. (zie artikel 8 van de richtlijn: Artikel 8:

Nationaal recht en minimum aan bescherming

1. De uit deze richtlijn voortvloeiende rechten worden uitgeoefend onverminderd andere rechten die de consument krachtens nationale voorschriften inzake contractuele of niet-contractuele aansprakelijkheid kan doen gelden.

2. De lidstaten kunnen op het door deze richtlijn bestreken gebied strengere voorschriften vaststellen of handhaven voorzover deze met het Verdrag verenigbaar zijn, teneinde de consument een hogere graad van bescherming te verzekeren.

C) Zeg: "Ja, dat begrijp ik"

Gezien het bovenstaande heeft de Nederlandse consument recht op MINIMAAL 2 jaar conformiteit.

D) Zeg: "Ja, dat begrijp ik"

Alleen de Nederlandse wetgever heeft de Europese richtlijn niet letterlijk overgenomen maar heeft hem strenger gemaakt. Denk aan punt C, nog steeds is er sprake van MINIMAAL 2 jaar recht op conformiteit.

E) Zeg: "Ja, dat begrijp ik"

Er zijn dus voorwaarden ten gunste van de consument-koper bij gekomen. Het Nederlandse WB7 heeft het niet verder over een termijn, dat wordt ook door de "Memoire van Toelichting" zo uitgelegd. Zie artikel 5 lid 1: Dit betekent dat ook na meer dan twee jaar kan blijken dat de zaak niet aan de overeenkomst beantwoordt, en de koper zijn in artikel 7:21 BW genoemde rechten kan uitoefenen.

F) Zeg: "Ja, dat begrijp ik"

Je kunt wel rechten laten gelden op iets wat niets meer waard is maar iets van niets blijft niets dus dat heeft geen zin. Wanneer heeft iets dan wel waarde? Nou gedurende de economische levensduur. Dus gedurende die tijd kun je je rechten laten gelden

En nu zijn we precies bij het punt aan beland waar u het meeste moeite mee heeft en waar u het niet mee eens bent en waar u dus een brief over gaat schrijven naar de 2e kamer.

G) Zeg: "Ja, dat begrijp ik" en: "Ja dat ga ik doen".

immetjes schreef op dinsdag 18 jan 2011, 15:52:

Er zijn dus voorwaarden ten gunste van de consument-koper bij gekomen. Het Nederlandse WB7 heeft het niet verder over een termijn, dat wordt ook door de "Memoire van Toelichting" zo uitgelegd. Zie artikel 5 lid 1: Dit betekent dat ook na meer dan twee jaar kan blijken dat de zaak niet aan de overeenkomst beantwoordt, en de koper zijn in artikel 7:21 BW genoemde rechten kan uitoefenen.

De verkopende partij is gedurende een langere periode aansprakelijk als het product niet conform de koopovereenkomst is, maar is niet aansprakelijk voor ieder gebrek aan het product gedurende de gemiddelde levensduur.

Dat zijn twee totaal verschillende zaken.

De Nederlandse Wetgever heeft die 2 jaar aansprakelijkheid voor ieder gebrek aan het product NIET overgenomen, maar heeft die vervangen door: dat de verkopende partij gedurende de gemiddelde levensduur aansprakelijk is voor als het product niet conform de koopovereenkomst is (de non-conformiteit.)
En doordat de Nederlandse Wetgever uitgebreider is, is die regel die niet is overgenomen toegestaan en hoeft de Nederlandse wetgever die regel ook niet over te nemen.

Dus hoeft daardoor de verkopende partij gedurende de gemiddelde levensduur niet in te staan voor de goede werking (als het product maar volgens de koopovereenkomst is), en heeft de consument gedurende de gemiddelde levensduur niet het recht op garantie of kosteloze reparatie of vervanging. Behalve als het product niet volgens de koopovereenkomst is of als het product niet de eigenschappen bezit welke de koper op grond van de koopovereenkomst mag verwachten.

Dus samenvattend:

B) Begrijpt U niet. U bent niet in staat of wilt niet begrijpend te lezen
C) Begrijpt U niet. U bent niet in staat of wilt niet begrijpend te lezen

Als u B) en C) al niet begrijpt of wil begrijpen gaat D) en E) ook lastig worden.

F) is een erg lastige voor u wat blijkt uit krommer zinnen als:

Dus hoeft daardoor de verkopende partij gedurende de gemiddelde levensduur niet in te staan voor de goede werking (als het product maar volgens de koopovereenkomst is), en heeft de consument gedurende de gemiddelde levensduur niet het recht op garantie of kosteloze reparatie of vervanging.

Ik ga toch proberen te lezen wat hier staat. Ik denk dat u dit bedoelt:

Het gaat niet over of een product goed werkt. Je hebt nu eenmaal slechte en goede producten, de ene bezem is de andere niet. En daarvoor is de verkoper inderdaad niet aansprakelijk.

En daarna:

Behalve als het product niet volgens de koopovereenkomst is of als het product niet de eigenschappen bezit welke de koper op grond van de koopovereenkomst mag verwachten

Dus als het product defect raakt (niet door slijtage etc.) en daardoor niet meer de eigenschappen bezit waarvoor ik het juist had gekocht dan is het niet volgens de koopovereenkomst en dient de verkoper het dus te herstellen/vervangen.

Dan zijn we dus precies bij het punt waarom de verkoper deze Kenwood broodrooster moet herstellen/vervangen. Hij bezit namelijk niet de eigenschappen die TS bij het sluiten van de koopovereenkomst ervan zou verwachten te gaan hebben (3 jaar ongestoord brood roosteren).

immetjes schreef op dinsdag 18 jan 2011, 16:36:
Dus als het product defect raakt (niet door slijtage etc.) en daardoor niet meer de eigenschappen bezit waarvoor ik het juist had gekocht dan is het niet volgens de koopovereenkomst en dient de verkoper het dus te herstellen/vervangen.

Toch heb je het wel mis.

Je vergeet dat als er een garantieperiode in de koopovereenkomst staat, dat die wel degelijk van toepassing is.
Als in de koopovereenkomst 1 jaar garantie staat, dan heb je ook maar 1 jaar garantie en geen 3 jaar.

Als een product na de garantieperiode kapot gaat, is het product wel degelijk conform de koopovereenkomst en kan de koper geen beroep doen op de non-conformiteit.

Vergeet niet dat de verkopende partij niet verplicht is om garant te staan gedurende de gemiddelde levensduur.

Jij zegt:
In de koopovereenkomst staat bepaalde eigenschappen en het product moet dan gedurende die gemiddelde levensduur die eigenschappen blijven bezitten.
Je vergeet dan wel even de periode waarin de verkopende partij of fabrikant bepaalde gebreken uitsluit en garant staat voor de goede werking.

Dus dient de verkopende partij dan ieder gebrek aan het product kosteloos te verhelpen?
Het antwoord is neen.

Zie mijn eerdere uitleg hierover.

Help! ik word niet goed!

H.

hrdwerrorman schreef op dinsdag 18 jan 2011, 17:34: Help! ik word niet goed!

H.

Dank je wel hrdwerroman! Je bent een verfrissend zonnestraaltje in deze "discussie".

ikbenik kan er niets aan doen, hij gaat namelijk op een religieuze manier om met garantie. Het doet sterk denken aan de manier waarop creationisten omgaan met de evolutie-theorie. Gewoon -niet te interpreteren- teksten vaak herhalen en steeds benadrukken dat dat de waarheid is en vooral niet in gaan op punten van de andere partij.

De laatste post van ikbenik is erg triest. Als je als koper dat gelooft dan "verdien" je het gewoon om door ondernemers als ikbenik opgelicht te worden.

Ik vind het trouwens verder prachtig dat mensen als ikbenik vrij rond schrijven op internet. We hebben er hier hard om gelachen in ieder geval de laatste dagen. Dus toch nog een plusje. Kijken wat er nu weer komt...