Het grote grijze gebied genaamd 'anti-kraak'. Grote vastgoedbeheerders als Camelot en Interveste die snoepen van twee walletjes: Enerzijds krijgen zij gelden van gemeentes om deze panden bewoond te laten, anderzijds vangen zij huur en voorschoten voor gas, water en licht. Overigens is over het betalen van huur als huurder (beter gezegd bruiklener) niets wettelijk vastgesteld. Als huurder heb je overigens geen rechten: bij schade of gebreken moet je geluk hebben dat de organisatie hier te hulp schiet, ondanks een maandelijks bedrag dat hiervoor wordt betaald. Vele berichten op fora en social media over borgsommen die niet of ver buiten het termijn betaald worden. Uit eigen ervaring kan ik vertellen dat bij inbraak zij nul verantwoordelijkheid nemen, evenals het samen kijken naar een oplossing het pand beter bestand te maken. Dit is in mijn ogen volledig in strijd met het beginsel, waarin de vastgoedbeheerders worden ingehuurd door gemeenten en vastgoedbezitters, om de panden te beveiligen tegen krakers. Tussen de pandeigenaar en vastgoedbeheerder heerst ook grote onduidelijk over wie welke verantwoordelijkheid heeft, wat resulteert in grote onduidelijkheid voor de bruiklener. In mijn geval stuurt de vastgoedbeheerder mij naar de gemeente, waar de gemeente mij weer terugstuurt naar de organisatie. In de tussentijd heb ik vier verschillende medewerkers van de vastgoedbeheerder gesproken, die geen van allen niets wisten over de situatie en moesten wachten tot een collega op kantoor was. Er zijn ongetwijfeld een tal van argumenten te noemen waarom deze situatie aan de kaak gesteld kan worden. Er moet duidelijkere wet- en regelgeving komen in het huidige grijze gebied.

 

Met vriendelijke groet,

(oud) bewoner van een anti-kraak woning