Mooi. Dan ga ik toch maar af op de meing van mijn huisarts. Die heeft namelijk wel medicijnen gestudeerd.

[quote=loreleigil schreef op woensdag 8 feb 2012, 11:21][quote=eenigma schreef op dinsdag 7 feb 2012, 11:24]Het is òòk zo een onzin-artikel omdat de betreffende medicijnen helemaal niet zo duur zijn, voor 60 diazepam (=Valium) tabletjes van 5 mg betaal ik bij de apotheek 7,34, wie er 3 per dag neemt is voor iets meer dan 21 euro per maand klaar. De temazepam, de beroemde slaappilletjes waren nog goedkoper, als je ziet wat de werkelijke kosten zijn voor het leveren aan de apotheek en de verhoging die de apotheker erop gooit ........... maar dat is een andere discussie ;-) Ik neem overigens diazepam als spierverslapper 3 à 4 keer per week en krijg ze vergoed uit de aanvullende verzekering, gebruikte de temazepam op aanraden van mijn vorige huisarts op dezelfde wijze voor een betere spierontspanning tijdens de slaap 2 à 3 maal per week maar de huidige huisarts adviseerde het bij 1 soort "....pam" te houden en had daar een helder verhaal bij ;-) Klinkt bekend. Mijn arts heeft me ook diazepam voorgeschreven om de heftigste spierkrampen wat te verlichten, maar ik krijg het niet vergoed. Ik gebruik het dan ook zo min mogelijk. Ik los het op door meer codeïne te gebruiken (soms een beetje veel, maar dat werkt zooooo lekker ;-) )en dat wordt wel vergoed. Dat ze verslavingen willen voorkomen vind ik een sympathiek plan waar ik 100% achter sta. Maar ik vind dat op medische indicatie vergoeding mogelijk moet zijn, ook als je aanvullende verzekering het niet vergoed.

Hoi Loreleigil,

Ik gebruik het meestal ook minder als dat ik van mijn huisarts mag dus de kosten zijn bij mij zo laag dat ik wel erg prettig vind ze erbij te houden ;-) Wat ik niet vergoed krijg maar wel goed helpt tegen spierkrampen is extra magnesium, om te zorgen dat dit goed opgenomen wordt moet je het in de combi met calcium innemen bij de maaltijd. Ik haal ze bij het Kruidvat, een combi van magnesium, calcium, zink (dat laatste helpt je weerstand verhogen ;-)) en na een eerste periode waarin ik ook extra magnesium innam erbij in tabletvorm neem ik nu gewoon een onderhoudsdosis van een tablet per dag. Als ze op zijn en ik kom er even niet aan toe ze te halen duurt het ongeveer een week tot anderhalve week en de krampen nemen in aantal en heftigheid toe.

Als pijnstiller heb ik ook een tijd codeïne gebruikt aangevuld met paracetamol maar gebruik nu een combi-pil van paracetamol met tramadol die mij beter bevalt voor de neuropathische pijn, daarnaast heb ik nog diclofenac maar vanwege de bijwerkingen van de NSAID's beperk ik die tot 1 voor het slapen gaan zodat ik 's morgens niet zo stijf en stram ben. Als chronisch pijnpatiënt (wat een ieder is die langer dan 1 jaar dezelfde pijn heeft zonder uitzicht op verbetering) is het vaak puzzelen wat het best werkt voor jou, jouw lichaam en jouw klachten én waar je je het best bij voelt. Ik ben wel eens door de soort en de dosis pijnstillers geheel pijnvrij geweest maar was dan wel "high as a kite" en dat vond ik niet prettig dan maar een bepaalde mate van pijn maar helder van geest ;-)

Ik vind ook dat als mensen op medische gronden zo een medicijn nodig hebben en voor sommigen kan dat ook een psychosomatische reden zijn,ze deze gewoon vergoed moeten krijgen. Het is onzin om ouderen die al 20 jaar een slaappilletje nemen waarvan is aangetoond dat het niet meer feitelijk werkt te straffen voor hun psychische afhankelijkheid daarvan door ze het zelf te laten betalen. Een minister die op de stoel van de behandelende arts gaat zitten is sowieso fout bezig.

Wat petrov beweert dat 90% veroorzaakt wordt door alcohol en drugs is zelfbedachte onzin, er is nergens enige onderbouwing voor zijn stelling te vinden. Dan hadden al die alcoholisten vroeger ook in grote aantallen angst en slaapstoornissen moeten hebben, waarschijnlijk weet petrov niet wat een angst of slaapstoornis precies inhoud.

Het is m.i. onzin om mensen jaren klakkeloos slaapmiddelen voor te schrijven.
De middelen worden steeds zwaarder, omdat de eenvoudige middelen uitgewerkt zijn.

Een bekende was van Mogadon opgeklommen naar Rohypnol. Zij probeerde iedereen te overtuigen dat Rohypnol geweldig goed werkte en dat daar naar gevraagd moest worden bij de h.a. als je slecht slaapt.

M.i. kunnen huisartsen mensen beter doorverwijzen als zij zelf geen tijd hebben om mensen met langdurige slaapstoornissen goed te begeleiden en te helpen af te kicken van deze medicatie.

=eenigma schreef op vrijdag 10 feb 2012, 11:41:

=loreleigil schreef op woensdag 8 feb 2012, 11:21

=eenigma schreef op dinsdag 7 feb 2012, 11:24: tijdens de slaap 2 à 3 maal per week maar de huidige huisarts adviseerde het bij 1 soort "....pam" te houden en had daar een helder verhaal

Hoi Loreleigil,

. Het is onzin om ouderen: 20 jaar een slaappilletje nemen waarvan is aangetoond dat het niet meer feitelijk werkt te straffen voor hun psychische afhankelijkheid daarvan door ze het zelf te laten betalen. Een minister die op de stoel van de behandelende arts gaat zitten is sowieso fout bezig.

Wat petrov beweert dat 90% veroorzaakt wordt door alcohol en drugs is zelfbedachte onzin, er is nergens enige onderbouwing voor zijn stelling te vinden. Dan hadden al die alcoholisten vroeger ook in grote aantallen angst en slaapstoornissen moeten hebben, waarschijnlijk weet petrov niet wat een angst of slaapstoornis precies inhoud.

Rapporteer

Het moet verboden worden dat artsen zo maak klakkeloos slaappillen blijven verstrekken en dat er nooit meer een gesprek volgt met de patient. Je raakt alleen maar verslaafd en het helpt toch niet meer. Ik ken iemand die wel 15 jaar rohypnol van de huisarts kreeg, je wilt niet weten wat er gebeurde toen die in het ziekenhuis kwam en het niet meer kreeg omdat er niemand bij was die dit wist. Zwaar verslaafd dus.
Maar ik weet ook zeker dat als genoemd persoon het zelf had moeten betalen dat het dan zeker niet meer nodig was geweest.
Door deze maartregel wordt natuurlijk weer iedereen geraakt maar het wordt wel tijd dat mensen bewuster omgaan met medicijnen en gevallen als bovenstaand voorbeeld houden misschien eindelijk op met gebruik van medicijnen die ze eigenlijk meer niet nodig hebben.

Ik doelde op de lichte slaapmedicatie, die medicatie die niet meer vergoed wordt daar ging het immers over en niet over een middel als rohypnol wat m.i. veel zwaarder is. Iedere huisarts weet dat bij dagelijks gebruik na 2 weken een slaapmiddel niet meer werkt, iedere huisarts weet ook dat bij matig gebruik af en toe een slaapmiddel zijn werking behoud. Daarnaast weet iedere arts dat er heel veel mensen zijn die een licht slaapmiddel zoals temazepam nemen volslagen in paniek raken als ze dit middel niet meer zouden nemen, dat is niet vanwege een lichamelijke verslaving maar vanwege en psychische afhankelijkheid. Twee heel verschillende problemen die door de meeste mensen niet uit elkaar gehaald worden uit onkunde.

Een lichamelijke verslaving geeft lichamelijke én geestelijke klachten/problemen als je ineens met het middel stopt, Een psychische afhankelijkheid geeft geen lichamelijke klachten behalve welke door spanning en stress van het stoppen worden veroorzaakt en levert dus psychische/geestelijke klachten op. Het laten betalen van zoals ik zei een 20 euro per maand is voor de mensen met een psychische afhankelijkheid echt geen belemmering om die medicijnen niet te gebruiken. De huisarts wéét dat hij met betreffende patiënt uitgedoktert is en dat het nutteloze slaaptabletje dat elke avond wordt ingenomen en waar de patiënt zich goed bij voelt beter is dan de medicatie weigeren en patiënt ernstige spanningsklachten zien ontwikkelen die onbehandelbaar zijn met alle problemen en ellende die dat geeft.

De verhalen van ik ken iemand die.......... ja wie niet zou ik zeggen, die verhalen kennen we allemaal wel ;-) en voor die ene persoon zou een andere oplossing misschien wel beter zijn. Zoals het ook beter zou zijn als artsen niet op hun horloge zitten te kijken tijdens het consult maar alle tijd voor hun patiënten zouden nemen, zolang dat niet gebeurd en er nu eenmaal onbehandelbare patiënten en niet te verhelpen aandoeningen zijn die oa slapeloosheid veroorzaken, is het aan de arts om te beoordelen of die patiënt meer gebaat is met een vertrouwd recept dan met het weigeren van dit recept.

Chronische pijn is niet hetzelfde als een angststoornis, al kunnen beide wel tegelijkertijd bij dezelfde persoon voorkomen. Een angststoornis kan heel goed worden behandeld door een eerstelijnspsycholoog, eventueel met ondersteuning van medicatie. Maar ook de eerstelijnspsychologie is door deze regering aangepakt en wordt nauwelijks nog vergoed.
Zouden ze echt niet begrijpen dat het alleen maar erger en duurder wordt als je behandelingen onmogelijk maakt? Of is het een korte termijn denken dat niet verder reikt dan de volgende verkiezingen. Zo iets van: "dan kunnen we de schuld aan het vorige kabinet geven", dat doet het CDA nu ook.

Alle maatregelen zijn m.i. gericht op beheersing van de kosten van de gezondheidszorg in het algemeen, niet om het individu dat vastloopt op vastgelopen is te helpen.

Ook bij chronische pijnmedicatie is het m.i. van belang dat de huisarts een vinger aan de pols houdt m.b.t. therapie trouw en de manier waarop met de voorgeschreven medicatie omgegaan wordt.

Dan kan de medicatie zo nodig bijgesteld worden als wat voorgeschreven wordt niet voldoende werkzaam is.

=donna schreef op vrijdag 10 feb 2012, 14:01: Chronische pijn is niet hetzelfde als een angststoornis, al kunnen beide wel tegelijkertijd bij dezelfde persoon voorkomen. Een angststoornis kan heel goed worden behandeld door een eerstelijnspsycholoog, eventueel met ondersteuning van medicatie. Maar ook de eerstelijnspsychologie is door deze regering aangepakt en wordt nauwelijks nog vergoed.
Zouden ze echt niet begrijpen dat het alleen maar erger en duurder wordt als je behandelingen onmogelijk maakt? Of is het een korte termijn denken dat niet verder reikt dan de volgende verkiezingen. Zo iets van: "dan kunnen we de schuld aan het vorige kabinet geven", dat doet het CDA nu ook.

Ja, eigenlijk zou de (huis-) arts dat moeten doen, maar dat gebeurt helaas niet. Het is vaak de assistente die herhalingsrecepten geeft. Enige tijd geleden lieten de huisartsen weten dat ze, in ruil voor een hogere vergoeding, een keer per jaar wilden checken of ouderen nog wel de juiste medicatie gebruiken. Hoe komen ze erbij dat dat niet bij het normale werk hoort?

[quote=grootvader schreef op maandag 6 feb 2012, 22:11]Tenslotte;

Bovendien zijn niet alleen volwassenen het slachtoffer van de farmaceutische industrie die heeft gemaakt dat artsen ook wel erg makkelijk ook kinderen aan "het pilletje" heeft gebracht door veel te snel termen als ADHD en dergelijke vast te stellen; een gevaarlijke en verontrustende ontwikkeling.


De arts is nog altijd de eerste verantwoordelijke en niet de farmaceutische industrie. Die laatste proberen uiteraard zo veel mogelijk pillen te verkopen, maar als een arts die niet voorschrijft dan houdt het op. Bij een apotheker kan je nog zeggen dat die soms moet omdat als hij medicijn A niet wil leveren hij wellicht medicijn B niet meer gelevert krijgt. Maar een arts heeft die afhankelijkheid niet. Tenzij hij zich laat omkopen natuurlijk.

Kortom: i.p.v. de industrie en het management altijd maar de schuld van alles te geven kan het geen kwaad om de rol van "die heilige" artsen eens een keer onder de loep te nemen.

Het is inderdaad verbazingwekkend dat huisartsen meer geld willen zien voor een handeling wat ook m.i. tot een normaal takenpakket behoort.

M.i. zou m.n. elke bejaarde een medicijnkaart moeten hebben waarop bijgehouden wordt door de diverse behandelaars wat aan medicatie wordt voorgeschreven.

Niet iedereen heeft zo'n goede apotheek als de mijne waar goed opgelet wordt of de voorgeschreven medicatie geen ongewenste interacties geeft.
Zelfs een middel wat vrij in de handel verkrijgbaar is, maar wat ik altijd daar betrek staat bij mijn medicatie vermeld.

=donna schreef op vrijdag 10 feb 2012, 16:21: Ja, eigenlijk zou de (huis-) arts dat moeten doen, maar dat gebeurt helaas niet. Het is vaak de assistente die herhalingsrecepten geeft. Enige tijd geleden lieten de huisartsen weten dat ze, in ruil voor een hogere vergoeding, een keer per jaar wilden checken of ouderen nog wel de juiste medicatie gebruiken. Hoe komen ze erbij dat dat niet bij het normale werk hoort?