Pensioendiefstal

Het is toch duidelijk: wij zijn de slaven van het pensioensysteem. We zijn bestolen. In de hoogtijdagen van de vrije handel, de jaren vanaf 1980, hebben de pensioenfondsen veel verdiend en grote reserves aangelegd voor de lange termijn. Maar dat bracht de werkgevers, waaronder de grootste, de Nederlandse overheid, in de verleiding om op grote schaal de fondsen te bestelen. Ze hebben hun bijdragen (het werkgeversdeel) aan de pensioenfondsen verlaagd of helemaal niet meer betaald. De aandeelhouders staken de extra winst in hun zak en de overheid hield geld over voor andere zaken. Bovendien deden veel werkgevers een greep in de pensioenpot van “ hun” fonds. De regering-Lubbers haalde 30 miljard gulden weg uit het ABP! Minister Ruding zei daarover dat dit geld nodig was voor het reorganiseren van de overheid en dat de opbrengsten van het aardgas daarvoor onvoldoende meer waren. Ik noem dat wettige diefstal.
Dit is op 5 februari 2011 in een uitzending van Zembla (VARA) bekend geworden. Zonder die diefstallen zou het totale vermogen van de pensioenfondsen meer dan het dubbele zijn geweest van wat het nu is. Er zou vandaag, met de financiële crisis, voldoende geld beschikbaar zijn geweest om aan alle verplichtingen voor nog minstens veertig jaar te kunnen voldoen. De econoom Ad Broere geeft hier veel informatie over.
Mensen, noem elkaar geen mietje – eenmaal zing je allemaal – allemaal het ouwe liedje: 't is de schuld van ’t kapitaal.