Ik gok dat die 52 euro per uur zijn. Dus 104 euro plus 39 euro voor 45min.

Dan nog is het geen hoog uurloon

Sorry hoor maar eenieder weet toch dat een bedrijf wat 100km verderop zit niet gratis langskomt. Volgens u heeft de consument rechten die wel heel ver gaan. Ik kocht een dure wasmachine maar de verkoper heeft me niet verteld dat ik kleur en witte was apart moet doen.
En het bedrijf wat mijn airco's onderhoud heeft me niet vtv gezegd dat  bij het nalopen van het systeem koelvloeistof bijgevuld moest worden op 1 unit. Hoef ik nu ook dit koelmiddel en de tijd niet te betalen.

U zet ts op een hoopvol maar dood spoor. En u belast ons rechtssysteem buitensporig met uw hersenspinsels.

De rekening is dus heel redelijk.

Dit heeft niets met consumentenrecht te maken. Dit heeft met verbintenisrecht te maken. Het bedrijf heeft een grondslag nodig om een vordering te innen. Die grondslag is niet "omdat wij dat vinden". Als het bedrijf deze kosten in rekening had willen brengen dan had ze dat met de klant moeten afspreken.

Dus als de supermarkt het prijskaartje bij de bananen weggehaald heeft hoef ik als klant niet te vragen wat het kost? Want meer dan een redelijke prijs hoef ik niet te betalen.
Ik ken geen enkel bedrijf die geen voorrijkosten berekend. En dat een klant niet vraagt wat de kosten zijn wil niet zeggen dat de klant het zelf mag gaan bepalen. Met die reden hoef je nooit meer een offerte van iets aan te vragen, je kan immers als klant zelf een prijs betalen. Dus het goedkoopste artikel op internet zoeken en een uurloon verzinnen van 2 tientjes en dat gaan betalen. Jammer Alfatrion, zo werkt het niet.

U moet eens ophouden met de consument overal in gelijk te geven. De consument hoeft geen beschermde diersoort te zijn die zelf niet hoeft na te denken en niets zelf hoeft te doen.

In een overeenkomst zijn twee partijen. Vraag jezelf eens af waarom de verantwoordelijkheid eenzijdig bij de consument neer legt en het bedrijf een blanco check geeft.

Vraagt uzelf eens af waarom de consument geen verantwoordelijk heeft en hoeft te nemen? Iedereen weet dat een dienst of product geld kost. De consument vraagt aan de ondernemer om een dienst te leveren of een product te leveren, in wiens voordeel is het om de prijs te weten? De consument kan een afweging maken of die het wel of niet wil afnemen. Als je blind de opdracht geeft, waarom zou de ondernemer de klant moeten waarschuwen voor de kosten?

Omdat het uitgangspunt bij overeenkomsten is partijen akkoord moet zijn met de inhoud van die overeenkomst. Als partijen niet overeengekomen zijn dat er betaald moet worden voor het vervoer van en naar de locatie dan hoeft daarvoor niet te worden betaald.

Voor de dienst zelf ligt dat iets anders. Een overeenkomst komt tot stand door een aanbod en aanvaarding daarvan. Hierbij geldt dat het aanbod voldoende bepaald moet zijn (art. 6:227 BW). Een aanbod is voldoende bepaald als het de essentialie bevat. De prijs is één van de essentialie. Als dat aspect niet aanwezig is dan is er geen overeenkomst tot stand gekomen. Er is dan onverschuldigd geleverd en als teruggave niet mogelijk is dan moet je de waarde van de prestatie vergoeden (art. 6:210 BW). En nee, de waarde is niet gelijk aan wat de ondernemer daarvoor wilt hebben.

Zo'n standpunt is leuk voor de bühne op een forum en theoretisch heb je mischien zelfs een kans, als je het inderdaad voor zou laten komen, om te winnen maar is dit echt bedoelt als praktisch advies?

De klant doet een bestelling bij een bedrijf en het bedrijf bevestigd dit. Dan is de overeenkomst gesloten. Had de klant willen weten wat het zou kosten had die dat vooraf moeten vragen. Je kan je karretje wel volgooien bij de supermarkt, maar als je bij de kassa pas schrikt van de prijs heb je toch echt zelf steken laten vallen.

Ik hoor alleen de onderbuikgevoelens maar geen inhoudelijke argumenten waaruit volgt dat ik er naast zit.

Dat is dan geheel wederzijds. Een onderbouwing dat de klant niets hoeft te doen is ook niet gegeven.

Ik heb dat standpunt niet ingenomen. En ik heb wel een onderbouwing gegeven. Jij bent het er alleen niet mee eens.

Dus het "praktische" advies is; vecht de reiskosten van pakweg €150 aan en ga rechten als het bedrijf daar niet mee akkoord gaat? Nogmaals, ik geef TS een kans, geen idee hoe groot, het te winnen maar je kunt zo'n zaak ook verliezen.

Je kan iedere zaak verliezen. Je kan ook een factuur krijgen voor een dienst die nooit geleverd is. Zo'n zaak kun je theoretisch gezien ook verliezen. Betalen dan maar? Nee, natuurlijk niet. Angst is een slechte raadgever.

Als TS niet betaald dan is het aan het bedrijf om te bewegen. Bij de rechter zal het bedrijf moeten onderbouwen waarom ze recht heeft op deze reiskosten. Het argument, "omdat wij dat vinden", zal geen indruk maken. Het bedrijf zal daar een rechtsgrond voor moeten aandragen. De overeenkomst kan zo'n rechtsgrond opleveren, maar dan moet wel afgesproken zijn dat deze kosten betaald moeten worden.

Ik heb afgelopen jaar mijn CV laten schoonmaken. We hebben hier een bedrag voor afgesproken en er is niet gesproken over reiskosten. Ik had raar opgekeken als op de factuur reiskosten hadden gestaan. Ik had die dan zelf niet betaald.

Goeie vraag, Henkdezevende. Nog een vraag die daarbij past: wat zijn de risico's voor de consument om een rechtsgang te riskeren? Kan de rekening dan niet nog hoger uitvallen?
En alfatrion, gezien het feit dat dit natuurlijk schering en inslag is (gedetailleerde afspraak over prijs wordt wel vaker niet gemaakt, laat staan dat er gesproken wordt over de kosten van transport e.d.), er is dan vast wel jurisprudentie hierover die jouw lezing bevestigt. Is die jou bekend?

Ik acht het risico laag. De kans dat je verliest. Natuurlijk, als je veroordeeld wordt dan moet je ook de proceskosten betalen, maar de kans op verlies acht ik erg laag. Ik kan me niet voorstellen dat veel partijen hierover naar de rechter gaan. Ik baseert me gewoon op vast recht. Jurisprudentie ken ik niet, maar je kan hier natuurlijk altijd een discussie over starten op rechtenforum.nl dan hoor je hoe andere juristen hierover denken. Ik kan me niet voorstellen dat iemand daar aangeeft dat een rechter een factuur met niet overeengekomen posten met niet overeengekomen bedragen toewijst. Ik ga er in deze casus uit dat er geen afspraak is gemaakt over de reiskosten, omdat TS dat heeft aangegeven.

Er staat 2 uur en 45 minuten  á € 52,00 (per uur)