@kloske, dat begrijp ik ook volledig, maar nogmaals, ik ben de arts niet. En empathie, meevoelen, meeleven: van de meeste UWV medewerkers (artsen enz.) zit dat er niet in, mede door de strenge regelgeving. Maar uw vriendin, met medewerking van u, moet toch de strijd gaan aanbinden met de UWV. Veel sterkte toegewenst.

Als het besluit van de UWV er ligt en de rechter heeft dit besluit bevestigd dan zal, als is er geen hoger beroep meer mogelijk is, uw vriendin zich daarbij moeten neerleggen.
Als de rechter heeft gesproken dan houdt het op tenzij er nieuwe feiten en omstandigheden zijn.

[quote=tijger1 schreef op zaterdag 4 apr 2015, 00:08]
Men krijgt geen WAO omdat men geestdodend werk doet.

Uw vriendin zal zich daar overheen moeten zetten.

Er staat dat ze overspannen raakt van geestdodend werk.

Hallo @kloske, uw vriendin moet binnen 6 weken bezwaar aantekenen tegen de beschikking.
Het bezwaarschrift opstellen is écht iets wat met hulp moet gebeuren. Ga dit traject in geen geval in je eentje aan. Laat je bijstaan door de juridische afdeling van een vakbond, een rechtsbijstandsverzekering etc. Het is zaak om zoveel mogelijk oordelen van artsen en specialisten in te brengen.
Neem sowieso iemand mee naar de bezwaarzitting.
Daarna kan eventueel beroep aangetekend worden.
Sterkte en succes.

@gerboe: gelezen dat het al bij de rechter is geweest?

[quote=gerboe schreef op zaterdag 4 apr 2015, 10:38][quote=tijger1 schreef op zaterdag 4 apr 2015, 00:08]
Men krijgt geen WAO omdat men geestdodend werk doet.

Uw vriendin zal zich daar overheen moeten zetten.

Er staat dat ze overspannen raakt van geestdodend werk.


Ja, iemand kan daar wellicht overspannen van worden, maar als alke trajecten van keuringen en rechtszaak doorlopen zijn en de rechter heeft beslist, houdt het mijns inziens op.

Misschien is hoger beroep mogelijk.

[quote=gerboe schreef op zaterdag 4 apr 2015, 10:38][quote=tijger1 schreef op zaterdag 4 apr 2015, 00:08]
Men krijgt geen WAO omdat men geestdodend werk doet.

Uw vriendin zal zich daar overheen moeten zetten.

Er staat dat ze overspannen raakt van geestdodend werk.

Niemand raakt overspannen door geestdodend werk. Wel door hoe je er mee om gaat.

[quote=carola.83 schreef op zaterdag 4 apr 2015, 11:02]@gerboe: gelezen dat het al bij de rechter is geweest?

U hebt volkomen gelijk. Ik heb er overheen gelezen.

Over geestdodend werk: 10% van de werknemers krijgt te maken met een verstoord evenwicht tussen de eisen die het werk stelt en de persoonlijke behoeften. Ook wel burn-out genoemd. De oorzaak is zowel overbelasting als onderbelasting. Beide zijn een serieus probleem.
Hoe een ieder daarmee omgaat is verschillend maar het is ook zeer zeker de taak van een werkgever om ervoor te zorgen dat werknemers niet ziek worden door over- of onderbelasting.

Verder is er een hoger beroep mogelijk als dat al niet heeft plaatsgevonden via de Centrale Raad van Beroep

De WAO is vervangen door de WIA, werd er eerder gekeken naar wat men niet kon nu wordt er gekeken naar wat men nog wel kan of in de toekomst zou kunnen. Stress is te behandelen vaak door de oorzaak weg te nemen, in dit geval de werkzaamheden die geestdodend zijn en onder niveau liggen. Uw vriendin is binnen een SW bedrijf werkzaam ze heeft daar een consulent die haar belangen behartigt, ze zou met die consulent in gesprek kunnen gaan om tot een oplossing omtrent de werkzaamheden te komen. Niemand is er bij gebaat om aan de zijlijn te staan toekijken terwijl anderen meedoen.

Ik mag toch hopelijk aannemen dat zij in behandeling is bij een pijnpoli?

Snappen doe ik het niet> ze heeft meer klachten en ziektes dan ik ooit verzinnen kan, dat zogenaamde geestdodend werk doet dan toch helemaal niet meer terzake?

Alsof je je druk maakt of de champagne wel koud genoeg is terwijl je vliegtuig neerstort.

Niemand zou geestdodend moeten doen, het is heel slecht voor je, weet ik uit eigen ervaring.
Ben van orgine constructie-bankwerker, moest eens voor een klant 20.000 plaatjes aan elkaar lassen, een klusje van zes maanden.
Kan niet beschrijven hoe afgestompt je je voelt na de tigduizendste las, vreselijk gevoel is dat. Gewoon mensonterend is het, heb er geen andere woorden voor. Op een gegeven heb je nergens meer zin in, want je weet, morgen gaat die ellende gewoon weer door, het leek echt eindeloos.

Moet toch mogelijk zijn voor de vriendin van ts om iets anders te verzinnen.

Geestdodend werk moet het zijn

Ik snap niet waarom er destijds geen Wajong uitkering is verstrekt dat was het sublieme middel om jong gehandicapten voor altijd te onderhouden en weg te stoppen. Uw vriendin ziet het nu somber in en kan/wil niets meer dat is voor het UWV geen reden om haar volledig af te keuren. Laat haar hulp zoeken want met of zonder volledige arbeidsongeschiktheid wordt haar probleem niet opgelost.

[quote=gerboe schreef op zaterdag 4 apr 2015, 12:47]Over geestdodend werk: 10% van de werknemers krijgt te maken met een verstoord evenwicht tussen de eisen die het werk stelt en de persoonlijke behoeften. Ook wel burn-out genoemd. De oorzaak is zowel overbelasting als onderbelasting. Beide zijn een serieus probleem.
Hoe een ieder daarmee omgaat is verschillend maar het is ook zeer zeker de taak van een werkgever om ervoor te zorgen dat werknemers niet ziek worden door over- of onderbelasting.



Precies! Hoe iemand er mee om gaat bepaalt dus of iemand wel of niet overspannen/burn-out raakt.

[quote=carola.83 schreef op zaterdag 4 apr 2015, 15:01][quote=gerboe schreef op zaterdag 4 apr 2015, 12:47]Over geestdodend werk: 10% van de werknemers krijgt te maken met een verstoord evenwicht tussen de eisen die het werk stelt en de persoonlijke behoeften. Ook wel burn-out genoemd. De oorzaak is zowel overbelasting als onderbelasting. Beide zijn een serieus probleem.
Hoe een ieder daarmee omgaat is verschillend maar het is ook zeer zeker de taak van een werkgever om ervoor te zorgen dat werknemers niet ziek worden door over- of onderbelasting.



Precies! Hoe iemand er mee om gaat bepaalt dus of iemand wel of niet overspannen/burn-out raakt.

Niet alleen de zieke maar ook de werkgever dus.

Werken onder je niveau is niet fijn, maar monotoon werk ver onder je niveau is gewoonweg vreselijk. Ik zou daar ook niet tegen kunnen.
Maar je hebt niet veel keus tegenwoordig, ik geloof dat zelfs pas afgestudeerde hoogopgeleiden alles moeten aanpakken wat er maar voor handen is.
Het is niet anders.

Als dit al bij de rechter is voor geweest, dan valt er niet veel meer te doen, behalve nog in Hoger beroep gaan. Maar dat kan nog wel een of twee jaar duren eer dat voor komt en ondertussen mag het UWV de uitspraak van de bestuursrechter gebruiken als handvat.

[quote=gerboe schreef op zaterdag 4 apr 2015, 10:38][quote=tijger1 schreef op zaterdag 4 apr 2015, 00:08]
Men krijgt geen WAO omdat men geestdodend werk doet.

Uw vriendin zal zich daar overheen moeten zetten.

Er staat dat ze overspannen raakt van geestdodend werk.

Dat heb ik niet gezegd, dat ze alleen overspannen is door geestdodend werk. Er spelen nog veel méér factoren mee waardoor ze overspannen raakt, het werk was de bekende druppel.

[quote=ron530 schreef op zaterdag 4 apr 2015, 13:27]De WAO is vervangen door de WIA, werd er eerder gekeken naar wat men niet kon nu wordt er gekeken naar wat men nog wel kan of in de toekomst zou kunnen. Stress is te behandelen vaak door de oorzaak weg te nemen, in dit geval de werkzaamheden die geestdodend zijn en onder niveau liggen. Uw vriendin is binnen een SW bedrijf werkzaam ze heeft daar een consulent die haar belangen behartigt, ze zou met die consulent in gesprek kunnen gaan om tot een oplossing omtrent de werkzaamheden te komen. Niemand is er bij gebaat om aan de zijlijn te staan toekijken terwijl anderen meedoen.

Op haar werk werken ze niet mee, ze vinden daar dat ze best kan werken en houden ook totaal geen rekening met haar pijn. Ze is er zelfs een keer van een stoel gejaagd omdat de baas er problemen mee had dat ze even moest gaan zitten omdat er weer een pijnkramp op kwam zetten en dan niet even rustig een stoel verderop kan gaan uitzoeken.

@kloske

U schrijft: " zij raakte overspannen van het geestdodende werk."

[quote=tijger1 schreef op zaterdag 4 apr 2015, 13:40]Ik mag toch hopelijk aannemen dat zij in behandeling is bij een pijnpoli?

Niet alleen bij een pijnpoli. Ze zoekt alles af of er iemand is die haar enigzins van desnoods een gedéélte van de pijn kan afhelpen. Tot nu toe zonder resultaat.

[quote=tijger1 schreef op zaterdag 4 apr 2015, 20:19]@kloske

U schrijft: " zij raakte overspannen van het geestdodende werk."

Prima, dan heb ik het iets verkeerd neergezet. He werk alleen was het ook niet. Maar kan wel de bekende druppel zijn, zoals nu dus.

[quote=van leyden schreef op zaterdag 4 apr 2015, 14:17]Niemand zou geestdodend moeten doen, het is heel slecht voor je, weet ik uit eigen ervaring.
Ben van orgine constructie-bankwerker, moest eens voor een klant 20.000 plaatjes aan elkaar lassen, een klusje van zes maanden.
Kan niet beschrijven hoe afgestompt je je voelt na de tigduizendste las, vreselijk gevoel is dat. Gewoon mensonterend is het, heb er geen andere woorden voor. Op een gegeven heb je nergens meer zin in, want je weet, morgen gaat die ellende gewoon weer door, het leek echt eindeloos.

Moet toch mogelijk zijn voor de vriendin van ts om iets anders te verzinnen.

Fijn dat u er tenminste iets van begrijpt. En daar komen dan ook nog eens de vele gezondheidsklachten plús de ondraaglijke pijn.

[quote=ron530 schreef op zaterdag 4 apr 2015, 14:57]Ik snap niet waarom er destijds geen Wajong uitkering is verstrekt dat was het sublieme middel om jong gehandicapten voor altijd te onderhouden en weg te stoppen. Uw vriendin ziet het nu somber in en kan/wil niets meer dat is voor het UWV geen reden om haar volledig af te keuren. Laat haar hulp zoeken want met of zonder volledige arbeidsongeschiktheid wordt haar probleem niet opgelost.

Toen zijn 15 of 20 jaar geleden (precies weet ik het niet) aangaf dat zij teveel pijn had om volledig te kunnen werken kreeg zij te horen: Als jij 's avonds naar een koor kunt gaan o te zingen (dat deed ze 1 avond per week) dan kun je ook werken. Toen is zij vrijwillig enkele uren minder gaan werken omdat zij anders haar hobby niet meer kon beoefenen. En toen dat weer niet ging heeft zij met die zin in haar achterhoofd wederom een aantal uren ingeleverd. Wist zij veel toen...

[quote=kloske schreef op zaterdag 4 apr 2015, 20:26]
Toen zijn 15 of 20 jaar geleden (precies weet ik het niet) aangaf dat zij teveel pijn had om volledig te kunnen werken kreeg zij te horen: Als jij 's avonds naar een koor kunt gaan o te zingen (dat deed ze 1 avond per week) dan kun je ook werken. Toen is zij vrijwillig enkele uren minder gaan werken omdat zij anders haar hobby niet meer kon beoefenen. En toen dat weer niet ging heeft zij met die zin in haar achterhoofd wederom een aantal uren ingeleverd. Wist zij veel toen...

Kloske, je schrijft zelf al: "toen zij 15 of 20 jaar geleden"; die theorieën zijn allang achterhaald. Juist zingen doet mensen even hun pijn vergeten, dat weet iedere arts, of zou iedere arts, ook van UWV moeten weten. Er moet in deze situatie een nieuw gesprek plaatsvinden. Weet dat alles erg verhard is maar volgens mij werken er niet alleen maar blokken beton; sommigen zijn daar nog mens. Echt waar, afgelopen maanden via via toch zelf meegemaakt.

[quote=tenormin schreef op zaterdag 4 apr 2015, 21:44][quote=kloske schreef op zaterdag 4 apr 2015, 20:26]
Toen zijn 15 of 20 jaar geleden (precies weet ik het niet) aangaf dat zij teveel pijn had om volledig te kunnen werken kreeg zij te horen: Als jij 's avonds naar een koor kunt gaan o te zingen (dat deed ze 1 avond per week) dan kun je ook werken. Toen is zij vrijwillig enkele uren minder gaan werken omdat zij anders haar hobby niet meer kon beoefenen. En toen dat weer niet ging heeft zij met die zin in haar achterhoofd wederom een aantal uren ingeleverd. Wist zij veel toen...

Kloske, je schrijft zelf al: "toen zij 15 of 20 jaar geleden"; die theorieën zijn allang achterhaald. Juist zingen doet mensen even hun pijn vergeten, dat weet iedere arts, of zou iedere arts, ook van UWV moeten weten. Er moet in deze situatie een nieuw gesprek plaatsvinden. Weet dat alles erg verhard is maar volgens mij werken er niet alleen maar blokken beton; sommigen zijn daar nog mens. Echt waar, afgelopen maanden via via toch zelf meegemaakt.


Die theorie is niet alleen achterhaald, die klopte toen al niet. Maar ze heeft het, naief als ze was, voor zoete koek aangenomen en geloofd dat het dan zo moest. Er zijn gesprekken geweest in het afgelopen jaar, met de keuringsarts, die wilde bewijzen van artsen in het ziekenhuis en van de psycholoog, die heeft ze overlegd en nog is het niet genoeg. 'Pijn is niet meetbaar dus ze stelt zich aan'. Komt er überhaupt nog iemand in aanmerking voor WAO? Sommigen daar zijn nog mens, ja, klopt, maar haar keuringsarts blijkbaar niet, die is van beton, zoals u het noemt. Die man mag het eens een maandje van haar overnemen, dan piept hij wel anders.

[quote=kloske schreef op zaterdag 4 apr 2015, 20:14][quote=gerboe schreef op zaterdag 4 apr 2015, 10:38][quote=tijger1 schreef op zaterdag 4 apr 2015, 00:08]
Men krijgt geen WAO omdat men geestdodend werk doet.

Uw vriendin zal zich daar overheen moeten zetten.

Er staat dat ze overspannen raakt van geestdodend werk.

Dat heb ik niet gezegd, dat ze alleen overspannen is door geestdodend werk. Er spelen nog veel méér factoren mee waardoor ze overspannen raakt, het werk was de bekende druppel.

Dat snap ik helemaal hoor. Ik reageerde alleen even op een opmerking van @tijger1.
Dat bericht had u beter kunnen quoten.

Geestdodend werk bestaat eigenlijk niet, elke dag dezelfde werkzaamheden uitvoeren dan weer wel. Iemand die alleen in een klein kantoortje dossiers in zit te typen wordt na verloop van tijd helemaal gestoord omdat er geen sociaal contact is. Met name dat sociale contact is binnen een SW bedrijf belangrijk maar maakt ook dat sommigen buiten de groep gaan vallen en diep ongelukkig worden. Ik kan er niet bij dat het SW bedrijf waar uw vriendin werkzaam is niet heeft geconstateerd dat er iets hopeloos mis ging.

[quote=ron530 schreef op zondag 5 apr 2015, 10:27]Geestdodend werk bestaat eigenlijk niet, elke dag dezelfde werkzaamheden uitvoeren dan weer wel. Iemand die alleen in een klein kantoortje dossiers in zit te typen wordt na verloop van tijd helemaal gestoord omdat er geen sociaal contact is. Met name dat sociale contact is binnen een SW bedrijf belangrijk maar maakt ook dat sommigen buiten de groep gaan vallen en diep ongelukkig worden. Ik kan er niet bij dat het SW bedrijf waar uw vriendin werkzaam is niet heeft geconstateerd dat er iets hopeloos mis ging.



Geloof me, u bent de enige niet.

Ik geef zelf leiding aan een kleine groep mensen binnen een SW bedrijf en ik weet goed wat er mis kan gaan. In mijn groep zijn het vooral mensen die na een ziekte periode gaan terugkeren in het arbeidsproces. Daarbij ben ik het aanspreekpunt voor de werknemer en de consulent van die werknemer, met elkaar wordt er een traject in gezet om de mogelijkheden qua werken te bespreken en vooral waar die werkzaamheden gaan plaatsvinden. Wat ik in de situatie van uw vriendin niet snap is dat ze haar maar laten aanmodderen terwijl ze het werk niet aankan. Wat ik binnen een SW bedrijf wel herken is dat iemand met een hoog "kan niet wil niet" gehalte al snel buiten de boot valt.

[quote=ron530 schreef op zondag 5 apr 2015, 12:12]Ik geef zelf leiding aan een kleine groep mensen binnen een SW bedrijf en ik weet goed wat er mis kan gaan. In mijn groep zijn het vooral mensen die na een ziekte periode gaan terugkeren in het arbeidsproces. Daarbij ben ik het aanspreekpunt voor de werknemer en de consulent van die werknemer, met elkaar wordt er een traject in gezet om de mogelijkheden qua werken te bespreken en vooral waar die werkzaamheden gaan plaatsvinden. Wat ik in de situatie van uw vriendin niet snap is dat ze haar maar laten aanmodderen terwijl ze het werk niet aankan. Wat ik binnen een SW bedrijf wel herken is dat iemand met een hoog "kan niet wil niet" gehalte al snel buiten de boot valt.


Wat bedoelt u met het werk niet aankunnen? Moeilijk werk was het nou niet bepaald, een kind van 8 kan dit nog, mits ze tot 20 kan tellen dan; ze kon het geestelijk op den duur niet meer aan, als u dat bedoelt zit u goed.
Ik heb in een eerdere reactie gezet dat ze zich wel degelijk heeft ingezet voor het werk wat haar toegewezen werd, in de hoop dat ze na verloop van tijd beter passend werk (wat er wel degelijk was binnen dat bedrijf) mocht gaan doen. Óf de baas heeft er een wel heel slechte kijk op gehad óf hij wilde haar een hak zetten. Er was dus geen sprake van niet willen! Ze is bepaald geen klager, heeft juist daardoor té lang doorgezet tot ze écht niet meer kon, geestelijk én lichamelijk niet. Want als je steeds weer dezelfde handeling moet verrichten: spuiten inpakken, 20 in een zakje stoppen, terwijl je veel meer in je mars hebt, dan vreet dat dusdanig aan je dat ook je lichamelijke klachten verergeren door de stress die dat werk met zich mee brengt.

Maar daar gaat het toch helemaal om? Dat ze zich er niet overheen kan zetten dat ze geen interessanter werk heeft?
En zich dat veel te veel aantrekt. Duizenden mensen doen dit werk. Allemaal in de WAO als er niets beters is?

Er is een verschil tussen kunnen en willen. Iedereen kan iets maar wil hij/zij dat ook. Je moet wel heel erg ver gaan voordat zelfs een SW bedrijf de handdoek in de ring gooit. Het zal me niets verbazen dat ze naar twee jaar ziek zijn ontslagen wordt en voor het restant een WW uitkering zal ontvangen en later in de bijstand te recht komt. Grappig is dan wel dat ze heeft bereikt wat ze wilde, een uitkering en als onbemiddelbaar bestempeld. Dat is bijna hetzelfde als een WAO uitkering maar dan anders. Haar overspannenheid gaat niet over want daar verdrinkt ze nu al in maar wordt dan lekker gevoed door het gevoel dat ze echt buiten spel is gezet.

Voor inlevingsvermogen moet je op 1e Paasdag niet op dit forum zijn

Beste kloske,

uw vraag en de antwoorden lezend lijkt het mij verstandig (en dat gebeurt waarschijnlijk al) om samen met iedereen die betrokken is bij de behandeling van uw vriendin te kijken of er een soort van plan gemaakt kan worden om uw vriendin er weer een 'beetje bovenop' te krijgen.
Overspannenheid, een burn out, worden meestal veroorzaakt door een samenloop van verschillende zaken (werk, privé situatie, gezondheid etc.) en zelden (of nooit) door slechts 1 oorzaak.
Een gezamenlijke aanpak is daarom aan te raden. De pijn zal voor uw vriendin helaas nooit helemaal overgaan als ik het goed begrepen heb maar hoop dat het alle betrokken behandelaars snel lukt om uw vriendin weer wat beter in haar vel te laten zitten zodat de pijn ook wat minder en draaglijker wordt.

Het WAO verzoek is al voor de rechter verschenen en daarmee rest alleen een hoger beroep nog, maar dat had u al gelezen in de andere antwoorden. Overleg hierover ook met alle betrokken behandelaars, wellicht kunnen hun ervaringen nog voor nieuwe inzichten zorgen.
Heel veel sterkte voor uw vriendin.

[quote=tijger1 schreef op zondag 5 apr 2015, 12:40]Maar daar gaat het toch helemaal om? Dat ze zich er niet overheen kan zetten dat ze geen interessanter werk heeft?
En zich dat veel te veel aantrekt. Duizenden mensen doen dit werk. Allemaal in de WAO als er niets beters is?



Blijkbaar is mijn vraag voor u niet duidelijk. Het wérk is niet de reden voor WAO, dat zijn haar lichamelijk klachten. Die ik inmiddels al een aantal keren toegelicht heb. Dat werk is bijzaak.

[quote=gerboe schreef op zondag 5 apr 2015, 13:02]Voor inlevingsvermogen moet je op 1e Paasdag niet op dit forum zijn


Nee, dat blijkt.....er zijn een paar hardnekkige lezers die niet willen begrijpen waar het nou eigenlijk om gaat, en zij noemen de bijzaken als hoofdzaak.

@kloske, nu draait u het verhaal om. De stress en overspannenheid waren te wijten aan het geestdodende werk wat ze moest doen (lees uw openingstopic) nu zegt u dat het werk er helemaal niets mee van doen heeft. Met excuus maar u komt in mijn optiek nu zeer ongeloofwaardig over. Het mag dan wel Pasen wezen maar dat betekent nog niet dat alles met de mantel de liefde bedekt wordt. Oplossingen zijn al aangedragen maar het enige waar uw vriendin op uit is lekker betaald wegkwijnen voor de tv en nooit meer iets hoeven. Dit scenario kent enkel maar slachtoffers.

[quote=ron530 schreef op zondag 5 apr 2015, 13:46]@kloske, nu draait u het verhaal om. De stress en overspannenheid waren te wijten aan het geestdodende werk wat ze moest doen (lees uw openingstopic) nu zegt u dat het werk er helemaal niets mee van doen heeft. Met excuus maar u komt in mijn optiek nu zeer ongeloofwaardig over. Het mag dan wel Pasen wezen maar dat betekent nog niet dat alles met de mantel de liefde bedekt wordt. Oplossingen zijn al aangedragen maar het enige waar uw vriendin op uit is lekker betaald wegkwijnen voor de tv en nooit meer iets hoeven. Dit scenario kent enkel maar slachtoffers.

"Ik heb een vriendin die geboren is met Spina Bifida, open rug dus. Op haar 12e is zij geopereerd en toen zijn er zenuwen doorgesneden, dit heeft slecht uitgepakt want nu zit zij sinds die operatie met hevige zenuwpijnen en zenuwkrampen en er komen steeds meer klachten bij. Zij is nu 45 en heeft dus al 33 jaar hevige pijnen. Sinds de operatie moet zij met een catheter haar blaas leegmaken, en sinds ongeveer een jaar moet zij ook nog darmspoelen, elke ochtend.

Door de stress en de spanningen (en dán bedoel ik die wat op haar werk ontstonden) kreeg zij nog meer klachten: ischias, wondroos, doorlopende blaasonstekingen en nog meer. "

Het werk heb ik genoemd omdat haar -vele- lichamelijke klachten nog eens verergerden door de spanningen die dit werk met zich meebracht. Vóór die tijd dat zij dit werk moest doen, enkele jaren geleden nog maar, had zij al heel veel pijn, maar blijkbaar is het niet te bevatten voor anderen dat tegenslag op tegenslag _ en dan heb ik het nog niet eens over de WAO-aanvraag- ervoor kan zorgen dat je je klachten dan al helemáál niet meer kunt opvangen door wat dan ook.
En helaas, oplossingen heb ik niet voorbij zien komen, alleen dat zij er verder mee moet gaan, in beroep moet gaan e.d. Wat zij al doet.
Ik hoopte op een nieuwe kijk op de hele onverkwikkelijke zaak en wie weet een tip waar verder nog niet aan gedacht is. Geloof me, zij wil beslist niet lekker lui voor de tv gaan liggen wegkwijnen, zoals ik al eerder gezegd heb zou zij er álles voor over hebben om een núttig lid van de maatschappij te zijn! En dat is gewoon niet mogelijk als je vergáát van de pijn én nog eens een berg andere gezondheidsproblemen hebt.
Dit werk kreeg zij pas een paar jaar geleden, vóór die tijd had ze ander werk wat ze wel graag deed, ze had er nog plezier in, haar leven zag er over het algemeen beter uit en ze kon daardoor iets beter omgaan met de pijn.

Beste kloske,

probeer voor uzelf dat uit de antwoorden te halen waar u wat aan heeft en wat mee kunt.
De rest laat u gewoon voor wat het is. Het is totaal oninteressant en irrelevant wie er nu wel of geen gelijk heeft, het gaat erom hoe uw vriendin geholpen kan worden.

Nadat ik uw vraag en alle antwoorden had gelezen was het voor mij duidelijk dat er voor uw vriendin gewoon heel veel bij elkaar komt waardoor de emmer gewoon overloopt zoals u ook al aangeeft.
Het is niet 1 ding (het werk of haar gezondheid), maar het komt doordat alles nu bij elkaar komt.
Nogmaals heel veel sterkte en hoop dat het uw vriendin spoedig iets beter vergaat.

"Het werk heb ik genoemd omdat haar -vele- lichamelijke klachten nog eens verergerden door de spanningen die dit werk met zich meebracht. Vóór die tijd dat zij dit werk moest doen, enkele jaren geleden nog maar, had zij al heel veel pijn, maar blijkbaar is het niet te bevatten voor anderen dat tegenslag op tegenslag _ en dan heb ik het nog niet eens over de WAO-aanvraag- ervoor kan zorgen dat je je klachten dan al helemáál niet meer kunt opvangen door wat dan ook.
En helaas, oplossingen heb ik niet voorbij zien komen, alleen dat zij er verder mee moet gaan, in beroep moet gaan e.d. Wat zij al doet.
Ik hoopte op een nieuwe kijk op de hele onverkwikkelijke zaak en wie weet een tip waar verder nog niet aan gedacht is. Geloof me, zij wil beslist niet lekker lui voor de tv gaan liggen wegkwijnen, zoals ik al eerder gezegd heb zou zij er álles voor over hebben om een núttig lid van de maatschappij te zijn! En dat is gewoon niet mogelijk als je vergáát van de pijn én nog eens een berg andere gezondheidsproblemen hebt.
Dit werk kreeg zij pas een paar jaar geleden, vóór die tijd had ze ander werk wat ze wel graag deed, ze had er nog plezier in, haar leven zag er over het algemeen beter uit en ze kon daardoor iets beter omgaan met de pijn."
En weer een andere draai aan het verhaal, ik snap het niet meer. Feit blijft dat ze voor +/_ 50% arbeidsgeschikt is verklaard en de rechter dat ook vindt. Wat wil u nu bereiken want om uw vriendin gaat het niet meer?

gezocht op wat dit alles inhoud. Ben best wel geschrokken van het hele verhaal en dat over uw vriendin. En nee, ik distantieer me van een gegeven commentaar van 'maar lekker t.v. kijken'. Vind het heel erg voor uw vriendin en hoop oprecht dat er serieus iemand naar haar echte klachten gaat luisteren en handelen.

[quote=ron530 schreef op zondag 5 apr 2015, 14:21]"Het werk heb ik genoemd omdat haar -vele- lichamelijke klachten nog eens verergerden door de spanningen die dit werk met zich meebracht. Vóór die tijd dat zij dit werk moest doen, enkele jaren geleden nog maar, had zij al heel veel pijn, maar blijkbaar is het niet te bevatten voor anderen dat tegenslag op tegenslag _ en dan heb ik het nog niet eens over de WAO-aanvraag- ervoor kan zorgen dat je je klachten dan al helemáál niet meer kunt opvangen door wat dan ook.
En helaas, oplossingen heb ik niet voorbij zien komen, alleen dat zij er verder mee moet gaan, in beroep moet gaan e.d. Wat zij al doet.
Ik hoopte op een nieuwe kijk op de hele onverkwikkelijke zaak en wie weet een tip waar verder nog niet aan gedacht is. Geloof me, zij wil beslist niet lekker lui voor de tv gaan liggen wegkwijnen, zoals ik al eerder gezegd heb zou zij er álles voor over hebben om een núttig lid van de maatschappij te zijn! En dat is gewoon niet mogelijk als je vergáát van de pijn én nog eens een berg andere gezondheidsproblemen hebt.
Dit werk kreeg zij pas een paar jaar geleden, vóór die tijd had ze ander werk wat ze wel graag deed, ze had er nog plezier in, haar leven zag er over het algemeen beter uit en ze kon daardoor iets beter omgaan met de pijn."
En weer een andere draai aan het verhaal, ik snap het niet meer. Feit blijft dat ze voor +/_ 50% arbeidsgeschikt is verklaard en de rechter dat ook vindt. Wat wil u nu bereiken want om uw vriendin gaat het niet meer?

Huh? Om mijn vriendin gaat het niet meer? Waarom dan wel? Ik geef geen andere draai aan het verhaal. als u het niet snapt kan ik er ook niks meer aan veranderen.

[quote=hopetobehelping schreef op zondag 5 apr 2015, 14:10]Beste kloske,

probeer voor uzelf dat uit de antwoorden te halen waar u wat aan heeft en wat mee kunt.
De rest laat u gewoon voor wat het is. Het is totaal oninteressant en irrelevant wie er nu wel of geen gelijk heeft, het gaat erom hoe uw vriendin geholpen kan worden.

Nadat ik uw vraag en alle antwoorden had gelezen was het voor mij duidelijk dat er voor uw vriendin gewoon heel veel bij elkaar komt waardoor de emmer gewoon overloopt zoals u ook al aangeeft.
Het is niet 1 ding (het werk of haar gezondheid), maar het komt doordat alles nu bij elkaar komt.
Nogmaals heel veel sterkte en hoop dat het uw vriendin spoedig iets beter vergaat.


Precies, u begrijpt het! Dank u wel, dat is alleen al fijn.

[quote=tenormin schreef op zondag 5 apr 2015, 14:25] gezocht op wat dit alles inhoud. Ben best wel geschrokken van het hele verhaal en dat over uw vriendin. En nee, ik distantieer me van een gegeven commentaar van 'maar lekker t.v. kijken'. Vind het heel erg voor uw vriendin en hoop oprecht dat er serieus iemand naar haar echte klachten gaat luisteren en handelen.

Dank u wel. Begrip is al heel fijn. Nou nog een arts die ditzelfde begrip heeft!

Dat iemand binnen het bedrijf of instantie moet gaan luisteren ben ik het compleet mee eens maar de vriendin moet dat wel willen. Er zijn mogelijkheden zat aangedragen maar die geven niet het gewenste resultaat namelijk volledige afkeuring. Het feit dat volledige afkeuring geen optie is blijkt glashelder en daar kan niemand meer iets aan doen.

[quote=ron530 schreef op zondag 5 apr 2015, 15:03]Dat iemand binnen het bedrijf of instantie moet gaan luisteren ben ik het compleet mee eens maar de vriendin moet dat wel willen. Er zijn mogelijkheden zat aangedragen maar die geven niet het gewenste resultaat namelijk volledige afkeuring. Het feit dat volledige afkeuring geen optie is blijkt glashelder en daar kan niemand meer iets aan doen.

Geloof me, die vriendin wil dat héél erg graag, knokt al heel erg lang, ze wordt er inmiddels compleet moedeloos van. Gewoon een arts bij het UWV die zich eens kan inleven en die haar dus begrijpt!

Iemand binnen het SW bedrijf die haar wel begrijpt zou een optie zijn want het UWV is einde oefening zij hebben immers het gelijk van de rechter. Nogmaals zoek in oplossingen en ga daar mee aan de slag. Hopeloos een zeg maar een principe najagen die niet realiseerbaar is loopt uit op een debacle waarvan de gevolgen niet te overzien zijn.

Uw vriendin is dus voor 50% arbeidsgeschikt. Maar kan geen werk vinden wat ze leuk en interessant vindt. Duizenden mensen zitten in diezelfde situatie. Zij is echt niet geholpen met een volkedige afkeuring.

En doordat het werk niet naar haar zin is, heeft zij nog meer last van haar klachten. Dat geldt voor de meeste mensen, dat zij meer kunnen "hebben" als dat wat zij doen ook nog een leuke afleiding is. En daar zegt het UWV van, jammer dan.

[quote=tijger1 schreef op zondag 5 apr 2015, 16:38]Uw vriendin is dus voor 50% arbeidsgeschikt. Maar kan geen werk vinden wat ze leuk en interessant vindt. Duizenden mensen zitten in diezelfde situatie. Zij is echt niet geholpen met een volkedige afkeuring.

En doordat het werk niet naar haar zin is, heeft zij nog meer last van haar klachten. Dat geldt voor de meeste mensen, dat zij meer kunnen "hebben" als dat wat zij doen ook nog een leuke afleiding is. En daar zegt het UWV van, jammer dan.

Met alle respect voor uw meedenken en antwoord tijger1 vraag ik me af of u enig idee heeft in wat voor situatie de vriendin van vraagsteller zich bevindt.
Het gaat niet over het werk maar over alles wat bij elkaar komt. Als ik lees "ziet het leven helemaal niet meer zitten" dan is voor mij al wel duidelijk dat het niet over het werk alleen gaat. Van één oorzaak heb ik nog nooit gezien dat iemand overspannen raakt.
Laten we allemaal als we reageren kijken hoe we vraagsteller kunnen helpen.
Ik kan helaas geen oplossing bieden en denk dat deze moet komen van alle behandelaars tezamen. Een enkele behandelaar kan, mijns inziens, weinig betekenen maar het collectief kan wel het verschil maken.

[quote=tijger1 schreef op zondag 5 apr 2015, 16:38]Zij is echt niet geholpen met een volkedige afkeuring.


Natuurlijk is ze daar wel mee geholpen, hoeft ze niet meer terug naar spruiteninpakkerij. Doe niet zo naïef.

Het enige wat haar nu nog rest is een partner vinden die financieel voor haar wil zorgen of de staatsloterij winnen. Dan ben je er ook vanaf.

@zoekster

Volgens mij moet de vriendin spuiten inpakken;-)

En u vergeet nog een mogelijkheid. Genoegen nemen met alleen dat stukje WAO.;-)


Je zou ze de kost moeten geven die een waardeloze baan hebben. Allemaal thuiszitten.

O verhip, het zijn spuiten. Ik zag allemaal spruitjes voor me, zo'n groene berg die je dan de hele dag in zakjes zat te stoppen. Komt zeker door mijn bollenpellencomplex dat ik zo'n honderd jaar geleden als vakantiewerk heb gedaan.

Maar ik blijf erbij dat zij wel geholpen zou zijn bij een echte afkeuring. Dat het zo niet werkt in de maatschappij ben ik met je eens.

[quote=tijger1 schreef op zondag 5 apr 2015, 17:36]@zoekster

Volgens mij moet de vriendin spuiten inpakken;-)

En u vergeet nog een mogelijkheid. Genoegen nemen met alleen dat stukje WAO.;-)


Je zou ze de kost moeten geven die een waardeloze baan hebben. Allemaal thuiszitten.


Genoegen nemen met dat stukje WAO? Ze heeft nu een inkomen van een paar honderd euro, nog minder dan bijstand. Lastig rondkomen, haar moeder moet haar boodschappen betalen en af en toe een kledingstuk, anders redt ze het niet. En of je nou spuiten of spruiten moet inpakken, of luciferdoosjes, dat maakt mijns inziens geen verschil qua geestdodend werk.

Als het inkomen nu al minder is dan bijstand, moet zij asnvullende bijstand vragen bij de gemeente.

En zij zal in dat bedrijf niet de enige zijn die spuiten inpakt.

Uw vriendin werkte 20 uur per week daarmee zat ze al ver onder het bijstandsniveau. Het lijkt mij logisch om bij de gemeente een aanvullende bijstandsuitkering aan te vragen.

note: heb niet alles gelezen!

Voordat ze aan de slag ging bij de sociale werkplek, wat was haar inkomstenbron toen?

[quote=akkerdistel schreef op maandag 6 apr 2015, 11:26]note: heb niet alles gelezen!

Voordat ze aan de slag ging bij de sociale werkplek, wat was haar inkomstenbron toen?

Toen werkte zij bij een wsw-bedrijf bij mij in de buurt, en dat werk beviel haar prima. Maar haar relatie liep stuk en zij is terug gegaan naar haar geboorteplaats, daar kwam zij weer bij een wsw-bedrijf terecht, is begonnen met 4 uur per dag maar de laatste maanden dat zij nog werkte ging dat al terug naar 2 uur per dag, ook al omdat het niet meer ging vanwege haar lichamelijke klachten en pijn.

[quote=tijger1 schreef op maandag 6 apr 2015, 10:44]Als het inkomen nu al minder is dan bijstand, moet zij asnvullende bijstand vragen bij de gemeente.

En zij zal in dat bedrijf niet de enige zijn die spuiten inpakt.


Dat klopt, zij was niet de enige. Maar zij deed dit werk wel als enige niet-verstandelijk-gehandicapte daar.

@kloske

In uw vraag stelt u dat zij vier uur per dag werkt. Maar nu twee? En werkt zij nu niet meer, omdat u schrijft "werkte"?

Om arbeidsongeschikt, in percentages, te worden verklaard moet u aan de gestelde normen voldoen die de keuringsarts naleeft en aan de hand daarvan het percentage arbeidsongeschiktheid wordt bepaald als advies.

[quote=tijger1 schreef op maandag 6 apr 2015, 12:08]@kloske

In uw vraag stelt u dat zij vier uur per dag werkt. Maar nu twee? En werkt zij nu niet meer, omdat u schrijft "werkte"?


Klopt, ik was nogal onduidelijk. Zij werkte eerst 4 uur, toen bleek dat dat op een gegeven moment niet meer ging werden het 2 uur, en sinds bijna 2 jaar zit ze dus ziek thuis.

Ik heb een aanvulling op mijn vraag. Hoor je geen keuring te krijgen voor WAO? Mijn vriendin heeft nog geen 'gewone' keuring gehad bij een keuringsarts. Of wordt dat pas gedaan bij herkeuring? En ze loopt nu bijna 2 jaar in de ziektewet; wat gebeurt er als die 2 jaar om zijn, krijgt ze dan niks of komt er dan vanzelf een keuring aan?

Nou snap ik het niet meer. Ze heeft toch al een beoordeling/beschikking gehad, bezwaar aangetekend en ook nog beroep aangetekend? Dat laatste omdat er sprake is van een rechter. Dan rest er alleen nog een hoger beroep bij de Centrale Raad van Beroep als dat al niet heeft plaatsgevonden.
Als de gezondheidstoestand van uw vriendin achteruitgegaan is dan is het verstandig om dat bij het UWV te melden. Dat kan tot een herbeoordeling leiden als daar voldoende aanleiding voor is.
Hebt u deze brochure van het UWV wel gelezen?
Bij alles: laat je bijstaan bij dit soort procedures.

[quote=gerboe schreef op dinsdag 14 apr 2015, 17:01]Nou snap ik het niet meer. Ze heeft toch al een beoordeling/beschikking gehad, bezwaar aangetekend en ook nog beroep aangetekend? Dat laatste omdat er sprake is van een rechter. Dan rest er alleen nog een hoger beroep bij de Centrale Raad van Beroep als dat al niet heeft plaatsgevonden.
Als de gezondheidstoestand van uw vriendin achteruitgegaan is dan is het verstandig om dat bij het UWV te melden. Dat kan tot een herbeoordeling leiden als daar voldoende aanleiding voor is.
Hebt u deze brochure van het UWV wel gelezen?
Bij alles: laat je bijstaan bij dit soort procedures.



Dat dacht ik ook en daar was ik ook van uit gegaan. Maar nu blijkt dat ze geen keuring heeft gehad van een UWV-arts, voor zover ik begreep. Vind ik raar, daar moet toch een UWV-arts een oordeel over vellen? Haar gezondheidstoestand is ook achteruit gegaan, die zal ook alleen nog maar verder achteruit gaan, maar er wordt doodgewoon geen aandacht aan geschonken omdat 'hevige pijn geen indicatie is voor WAO'. Pijn is niet meetbaar, vandaar. Blijkbaar moet je letterlijk over de grond kronkelen van de pijn?

Ik snap uw bezorgdheid over uw vriendin. Maar gezien de info die u geeft was het verstandiger geweest dat uw vriendin zelf haar situatie en doorlopen procedures op dit forum had geplaatst of alsnog plaatst. Of samen met u. Het wordt zo wel erg onduidelijk.
In elk geval sterkte gewenst voor uw vriendin en ook u.

[quote=gerboe schreef op dinsdag 14 apr 2015, 18:07]Ik snap uw bezorgdheid over uw vriendin. Maar gezien de info die u geeft was het verstandiger geweest dat uw vriendin zelf haar situatie en doorlopen procedures op dit forum had geplaatst of alsnog plaatst. Of samen met u. Het wordt zo wel erg onduidelijk.
In elk geval sterkte gewenst voor uw vriendin en ook u.


Daar hebt u gelijk in, maar zij wil dat niet, ze is doodmoe van alles rondom deze zaak en is het vechten onderhand zó beu...ik wil haar heel graag helpen maar ik weet t ook niet meer.

[quote=kloske schreef op dinsdag 14 apr 2015, 18:23][quote=gerboe schreef op dinsdag 14 apr 2015, 18:07]Ik snap uw bezorgdheid over uw vriendin. Maar gezien de info die u geeft was het verstandiger geweest dat uw vriendin zelf haar situatie en doorlopen procedures op dit forum had geplaatst of alsnog plaatst. Of samen met u. Het wordt zo wel erg onduidelijk.
In elk geval sterkte gewenst voor uw vriendin en ook u.


Daar hebt u gelijk in, maar zij wil dat niet, ze is doodmoe van alles rondom deze zaak en is het vechten onderhand zó beu...ik wil haar heel graag helpen maar ik weet t ook niet meer.

Het zal me helemaal niet verbazen als de rest van de info die ze aan jou verstrekt, ook niet correct en/of incompleet is. Begrijp dat je wilt helpen, maar met halve verhalen kan niemand iets.